ក្នុងរវាង៤៥ព្រះវស្សានៃការត្រាស់ដឹងរបស់ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ ព្រះអង្គបានលះបង់នូវព្រះកាយពលក្នុងការសម្តែងព្រះធម៌ប្រោសសត្វលោក ដោយមហាករុណាទិគុណដើម្បីឲ្យសត្វលោកបានសម្រេចនូវធម៌រួចចាកទុក្ខក្នុងវាលវដ្តសង្សារដូចព្រះអង្គដែរ ។
ក្រោយព្រះមានព្រះភាគរលត់សង្ខារចូលកាន់និព្វាន ព្រះអរហន្ត និងអ្នកប្រាជ្ញទាំងឡាយបានប្រមូលចងក្រងព្រះធម៌ទាំងនោះឲ្យក្លាយជាគម្ពីរក្បួនច្បាប់ដែលមានលក្ខណៈជារបៀបរៀបរយតាមលំដាប់លំដោយ ដែលយើងហៅថាព្រះត្រៃបិដកគឺគម្ពីរបីប្រភេទរួមមាន ព្រះសូត្រ ព្រះវិន័យ និងព្រះអភិធម្ម ។
ព្រះធម៌ដែលលោកអ្នកប្រាជ្ញចងក្រងទាំងនោះ បើគិតជាប្រភេទនៃគម្ពីរមាន៣គម្ពីរ ។ ៣គម្ពីរបើគិតជាក្បាលមាន១១០ក្បាល ។ ១១០ក្បាលបើគិតជាខន្ធមាន៨៤០០០ព្រះធម្មក្ខន្ធ ។
ដូច្នេះឃើញថា ព្រះធម៌ដែលព្រះសាស្តានៃយើងទ្រង់សម្តែងរយៈពេល៤៥ព្រះវស្សានោះ គឺមានរហូតដល់៨៤០០០ព្រះធម្មខន្ធ តែសង្ខេបមកនៅត្រឹមតែបីប្រការដែលជាមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃឱវាទដ៏សំខាន់ក្រៃលែង ដែលព្រះអង្គបានអប់រំមនុស្សដើម្បីជាមាគ៌ាឆ្ពោះទៅកាន់សុខសុភមង្គលក្នុងជីវិតរស់នៅបច្ចុប្បន្ន និងទៅបរលោក ។
ព្រះពុទ្ឋឱវាទទាំងបីប្រការនោះគឺ ១- ការមិនធ្វើអំពើបាបគឺអំពើអាក្រក់ទាំងពួង ២- ការធ្វើអំពើជាកុសល អំពើល្អទាំងពួង និង៣- ការធ្វើចិត្តឲ្យស្អាតផូរផង់ ជាចិត្តបរិសុទ្ធប្រាសចាកគ្រឿងសៅហ្មងទាំងឡាយ ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ