ADផ្ទាំងផ្សព្វផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម

Picture

ប្រវត្តិ និង​មូលហេតុ​តែងតែ​វេច​នំអន្សម​យក​ទៅ​ប្រគេន​ព្រះសង្ឃ​នា​រដូវ​ភ្ជុំបិណ្ឌ

3 ឆ្នាំ មុន
  • សៀមរាប

ខេត្តសៀមរាប ៖ ប្រវត្តិ​ពី​ការ​វេច​នំអន្សម​របស់​ខ្មែរ​យើង​នៅ​ពេល​រដូវ​កាល​បុណ្យ​ភ្ជុំបិណ្ឌ​ចូល​មក​ដល់ ប្រជាពលរដ្ឋ​ខ្មែរ តែងតែ​រៀបចំ​ធ្វើការ​វេច​នំអន្សម​, នំគម និង​នំ​បត់ (​នំជៀល​ឬ​នំ​មោក​) ទៅ​តាម​ការ​ចំណង​ចំណូលចិត្ត​នៅ​តាម​មូលដ្ឋាន​របស់​ខ្លួន​ដែល​ពេញ​និយម​តរៀង​មក​តាំងពី​ដូនតា ។…

ខេត្តសៀមរាប ៖ ប្រវត្តិ​ពី​ការ​វេច​នំអន្សម​របស់​ខ្មែរ​យើង​នៅ​ពេល​រដូវ​កាល​បុណ្យ​ភ្ជុំបិណ្ឌ​ចូល​មក​ដល់ ប្រជាពលរដ្ឋ​ខ្មែរ តែងតែ​រៀបចំ​ធ្វើការ​វេច​នំអន្សម​, នំគម និង​នំ​បត់ (​នំជៀល​ឬ​នំ​មោក​) ទៅ​តាម​ការ​ចំណង​ចំណូលចិត្ត​នៅ​តាម​មូលដ្ឋាន​របស់​ខ្លួន​ដែល​ពេញ​និយម​តរៀង​មក​តាំងពី​ដូនតា ។

តែ​ចំពោះ នំអន្សម ជា​នំ​មួយ​ដែល​ប្រជាពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​ស្ទើរ​គ្រប់​មូលដ្ឋាន​តែងតែ​រៀបចំ​វេច​ជា​រៀង​រាល់​ឆ្នាំ មិន​ដែល​អាក់ខាន​ឡើយ​នៅ​ក្នុង​រដូវ​បុណ្យចូលឆ្នាំ​ខ្មែរ សំខាន់​គឺ​ក្នុង​រដូវ​បុណ្យ​ភ្ជុំបិណ្ឌ​នេះ​តែ​ម្តង ហើយ​ក្រៅពី​ពិធីបុណ្យ​ទាំង​ពីរ​នេះ យើង​ក៏​សង្កេត​ឃើញ​នៅ​ក្នុង​ពិធី​មង្គលការ​ក៏​គេ​តែង​មាន​វេច​នំអន្សម ឬ​ក៏​ពិធីបួងសួង​ផ្សេង​ៗ​ទៀត ក៏​គេ​យកនំ​អន្សម​ទៅ​ប្រើប្រាស់​ក្នុង​ពិធី​នោះ​ផង​ដែរ។

ជា​ការ​សម្គាល់​តែងតែ​ឃើញ​ថា នៅ​មុន​ថ្ងៃ​ភ្ជុំបិណ្ឌ ឬ​ភ្ជុំ​ធំ​មួយ​ថ្ងៃ ឬ​ពីរ​ថ្ងៃ​មុខ ប្រជាពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​មាន​ម្នីម្នា​ញឹក​ក្នុង​ការ​រៀបចំ​វេច​នំអន្សម ដើម្បី​ទុក​ចូលរួម​ក្នុង​ឱកាស​ភ្ជុំបិណ្ឌ ក្នុង​នោះ​នំ​ដែល​ពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​និយម​វេច​នោះ រួម​មាន​ដូច​ជា នំអន្សមជ្រូក​, អន្សមចេក​, នំគម​, នំ​បត់ និង​នំជៀល ជាដើម ។

ដោយ​យោង​តាម​អត្ថន័យ​របស់​នំ «​អន្សម​» តាម​វចនានុក្រម​សម្ដេច​សង្ឃ ជួន ណាត បាន​ពន្យល់​ថា ជា​ឈ្មោះ​នំ ធ្វើ​ដោយ​អង្ករដំណើប​ខ្ចប់​វេច​ដោយ​ស្លឹក​ស្រស់ (​តាម​ធម្មតា​ច្រើន​ប្រើ​ស្លឹកចេក​) មាន​រាង​មូល​ស្មើ​ចុង​ស្មើ​ដើម ចម្អិន​ដោយ​ស្ងោរ ឬ​អាំង​ក៏​មាន​។ «​អន្សម​» មាន​ច្រើន​ប្រភេទ គឺ​អន្សមចេក (​អន្សម​ដាក់​ចេកណាំវ៉ា​ទុំ​ទាំងមូល​ជា​ស្នួល​) , អន្សមជ្រូក (​អន្សម​ដាក់​សាច់​ជ្រូក​ជា​ស្នូល​), អន្សមដូង ,​អន្សម​ដាក់​ខ្ទិះដូង ឬ​សាច់​ដូងទុំ​កោស​លាយ និង​អន្សមអាំង អន្សម​ដែល​ចម្អិន​ដោយ​អាំង នំអន្សម​ទាំងនេះ​គឺ​អាស្រ័យ​តាម​ការ​ចំណូល និង​ការ​ចូល​ចិត្ត​របស់​បងប្អូន ដែល​ពេញ​និយម​ប៉ុណ្ណោះ ។

កាលដែល​នាំ​ឲ្យ​មានការ​វេច​នំអន្សម តាម​ជំនឿ​សាសនា ដោយ​យោង​តាម (Nom Ansom) ឯកសារ​មួយ​ចំនួន​បាន​ឲ្យ​ដឹង​ថា ក្នុង​សម័យ​ព្រះបាទ​ជ័យ​វរ​ន្ម័​ទី​៧ ប្រទេស​កម្ពុជា​ប្រកាន់​សាសនា​ព្រាហ្មណ៍ ហើយ​របស់​ប្រើប្រាស់ និង​សម្ភារ​ភាគច្រើន​តែ​មាន​ទំនាក់ទំនង​នឹង​សាសនា តួយ៉ាង​នំអន្សម​នេះ​ជាដើម ។ ក្នុង​សាសនា ព្រាហ្មណ៍​នំអន្សម គឺ​តំណាង​ឲ្យ​លិង្គ ព្រះ​ឥសូរ ចំណែកឯ​នំគម​វិញ គឺ​តំណាង​ឲ្យ​យោនី នាង​ឧមា ដែល​ជា​ព្រះ​មហេសី​របស់​ព្រះ​ឥសូរ ។ ម្ល៉ោះហើយ​ទើប​យើង​តែងតែ​ឃើញ​នំ​ប្រភេទ​នេះ មាន​ក្នុង​ពិធីបុណ្យ​ទាន អម​ជាមួយនឹង «​នំគម​» ដែល​ជា​នំ​ប្រពៃណី​ខ្មែរ​ផង​ដែរ ។

ដោយសារ​ជំនឿ​សាសនាព្រាហ្មណ៍ ត្រូវ​បាន​ដក់​ជាប់​ក្នុង​ផ្នត់គំនិត​ខ្មែរ​គ្រប់​គ្នា​ទៅ​ហើយ​នោះ (​បើ​តាម​សាសនាព្រះពុទ្ធ ពុំ​មាន​យកនំ​ទៅ​បោះ​បាច ឬ​សែន​ដូច្នេះ​ទេ មាន​តែ​សាសនាព្រាហ្មណ៍​តែ​មួយ​ប៉ុណ្ណោះ​) ទើប​ខ្មែរ​យកនំ​អន្សមជ្រូក អន្សមចេក នំគម នំ​បត់​ទាំងនេះ​ទៅ​ប្រគេន​ព្រះសង្ឃ​វិញ ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​សាសនា​ទាំង​ពីរ​លាយឡំ​គ្នា​ដូច​យើង​ឃើញ​សព្វ​ថ្ងៃនេះ ។

«​នំអន្សម​» មាន​ដើម​កំណើត​តាំងពី​បរម​បុរាណកាល​មក ក្នុង​ប្រវត្តិ​នំ​ប្រពៃណី​ខ្មែរ និង​ត្រូវ​បាន​គេ​ឃើញ​វត្តមាន​នំ​មួយ​ប្រភេទ​នេះ​នៅ​ក្នុង​ពិធីបុណ្យ ប្រពៃណី​ខ្មែរ ដូច​ជា​បុណ្យចូលឆ្នាំ បុណ្យ​ភ្ជុំ​បិណ្ឌ ក្នុង​ពិធី​រៀប​អាពាហ៍ពិពាហ៍ និង​ពិធីបុណ្យ​សាសនា​មួយ​ចំនួន​ទៀត ។ ការ​ដែល​យកនំ​ទាំង​អស់នេះ​ទៅ​វត្ត​នៅ​ថ្ងៃ​ភ្ជុំបិណ្ឌ​មក​ពី​បុណ្យ​នេះ​ក៏​ដូច​ជា បុណ្យ​ផ្សេង​ទៀត ជាប់​ពាក់ព័ន្ធ​នឹង​ព្រហ្មញ្ញ​សាសនា ។ បើ​យើង​មើលទៅ​ផ្នែក​សឹកសង្គ្រាម​នា​សម័យ​ដើម​នោះ នំអន្សម គឺជា​ស្បៀង​បម្រុង​មួយ​ដ៏​សំខាន់​ក្នុង​ការ​ផ្គត់ផ្គង់​កងទ័ព ក្នុង​ពេល​ជាប់ដៃ​គ្នា​ប្រយុទ្ធ​ជាមួយ​សត្រូវ​ទៀត​ផង ។

ការ​ធ្វើ «​នំអន្សម​» ៖ ដំបូង​យើង​ត្រូវ​ហែក​ស្លឹកចេក ឬ​ស្លឹក​ផ្អាវ ហើយ​ហាលថ្ងៃ​ឲ្យ​ទន់​ល្អ​ចំពោះ​ស្លឹកចេក​។ បន្ទាប់​មក​ត្រូវ​យក​វា​មក​ជូត​ឲ្យ​ស្អាត និង​ត្រូវ​ត្រៀម​ខ្សែ​សម្រាប់​ចង​។ គេ​អាច​យក​ដើម​ចេក​មក​ធ្វើ​ជា​ខ្សែ​ក៏​បាន ឬ​ខ្សែ​ចង​ធម្មតា​ក៏​បាន​។ បន្ទាប់​មក​ទៀត ត្រូវ​លាង​អង្ករដំណើប​ទុក​ឲ្យ​ស្ងួត ហើយ​ទឹក​អង្ករដំណើប​នោះ​ត្រូវ​លាយ​អំបិល​តិច​ៗ​ដើម្បី​បង្កើន​ឱជា​រស ហើយ​ត្រូវ​លាង​សណ្ដែក​លឿង​ទុក​ឲ្យ​ស្រស់ទឹក​។

បន្ទាប់​ពី​នោះ យើង​ត្រូវ​ហាន់សាច់​ជ្រូក​ជា​ចង្វាយ​វែង​ល្មម (​ភាគច្រើន​គេ​យក​សាច់​ជ្រូក​បី​ជាន់ ដោយសារ​វា​មាន​ជាតិ​ខ្លាញ់​តិច​ៗ) ដោយ​លាយ​គ្រឿង​ដូច​ជា ម្រេច អំបិល មើម​ខ្ទឹមស ជាដើម ។ ក្រោយមក​យើង​អាច​វេច​បាន​ហើយ​។ ការ​វេច​យើង​ត្រូវ​ចំណាយពេល​ពី​១​ទៅ​២​ម៉ោង​អាស្រ័យ​ទៅ​លើ​ចំនួន​អង្ករ​ដែល​យើង​វេច​។

ដំបូង​យើង​ត្រូវ​លា​ស្លឹកចេក​ទ្រាប់​លើ​គ្នា​ឲ្យ​ក្រាស់​ល្មម ហើយ​ត្រូវ​ដាក់​អង្ករ​រាយ​លើ​ស្លឹកចេក បន្ទាប់​​មក​រោយ​សណ្ដែក​លឿង​ពីលើ រួច​ដាក់​សាច់​ជ្រូក​ពីលើ ហើយ​បត់​ចុង​នៃ​ស្លឹក​ទាំង​ពីរ​ចូល​គ្នា​។ បន្ទាប់​ពី​វេច​ហើយ ត្រូវ​ឆ្លងកាត់​ដំណាក់កាល​មួយទៀត គឺ​ចង​។ ការ​ចង​នំ​មិនមែន​ជា​ការ​ងាយ​នោះ​ទេ យើង​ត្រូវ​ចង​ឲ្យ​ណែន​ល្អ បើ​មិន​ដូច្នេះ​ទេ​នៅ​ពេល​ស្ងោរ ទឹក​អាច​ចូល​ក្នុង​នំ ដែល​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​អង្ករ​រលាយ​ចេញ​មក​ក្រៅ​ស្លឹក ។

បន្ទាប់​ពី​ចង​ហើយ យើង​ត្រូវ​យក​ទៅ​ស្ងោរ ដោយ​ចំណាយពេល​ប្រមាណ​ពី​៥​ទៅ​៦​ម៉ោង ទម្រាំ​តែ​ឆ្អិន​ល្អ ហើយ​យើង​ត្រូវ​នៅ​ចាំ​មើល​ជាប់​ជា​និច្ច យើង​ត្រូវ​មើល​ភ្លើង​ឲ្យ​បាន​ដិត​ដល់ ហើយ​ត្រូវ​ប្រែ​នំ​ទៅ​ម្ខាង​ទៀត ដើម្បី​ឲ្យ​នំ​ឆ្អិន​បាន​ល្អ​ទើប​ស្រង់​យក​មក​រក្សា​ទុក​ឲ្យ​ល្អ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​នំ​វា​ផ្អូម​៕

អត្ថបទសរសេរ ដោយ

កែសម្រួលដោយ