តាមទ្រឹស្តីព្រះពុទ្ធសាសនា អគតិទាំង៤ជាធម៌នាំឱ្យលម្អៀង ។ អ្នកកាត់សេចក្តីប្រៀបដូចជាអាជ្ញាកណ្ដាល សម្រាប់ភាគីជម្លោះទាំងសងខាង តែកាលបើអ្នកកាត់សេចក្តីនោះកាត់ក្ដីដោយគ្មានភាពយុត្តិធម៌ ឬដោយលម្អៀងភាគីម្ខាងទៀតនឹងមិនសុខចិត្តឡើយ ហើយភាពតវ៉ាប្រាកដជាកើតមានឡើង ។
ហេតុនេះអ្នកកាត់សេចក្តីគ្រប់រូបត្រូវតែលះបង់អគតិទាំង៤ចោល ព្រោះថាក្នុងនាមជាអាជ្ញាកណ្ដាល យើងមិនអាចលម្អៀងទៅកាន់ខាងណាម្ខាងឡើយ ព្រោះបើលម្អៀងខាងស្ដាំ នឹងអយុត្តិធម៌ចំពោះខាងឆ្វេង ហើយបើលម្អៀងខាងឆ្វេង ច្បាស់ជាខាងស្ដាំមិនសុខចិត្ត ។
តើអគតិទាំង៤យ៉ាងនោះមានអ្វីខ្លះ ? ១-ឆន្ទាគតិ លម្អៀងព្រោះស្រឡាញ់ ២-ទោសាគតិ លម្អៀងព្រោះស្អប់ ៣-ភយាគតិ លម្អៀងព្រោះភ័យខ្លាច និង៤-មោហាគតិ លម្អៀងព្រោះមិនដឹង ព្រោះល្ងង់ មិនច្បាស់ការណ៍ ។
អគតិទាំងបួននេះណាមួយកើតមានដល់អ្នកកាត់សេចក្តីរូបណា ជាហេតុនាំឱ្យអ្នកកាត់ក្តីរូបនោះងាកទៅរកភាពអយុត្តិធម៌គឺការកាត់សេចក្តីមិនមានតម្លាភាព ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ