តាមនិយមន័យនៃពាក្យពុទ្ធសាសនាបានដល់ពាក្យប្រៀនប្រដៅរបស់ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធជាម្ចាស់ដែលជាអ្នកត្រាស់ដឹងនូវធម៌ទាំងឡាយទាំងពួងដោយប្រពៃ ហើយចម្លងសត្វលោកឱ្យរួចផុតសេចក្តីទុក្ខក្នុងលោកនេះ ។ ពាក្យប្រៀនប្រដៅដែលជាគោលធម៌បានដល់ ធម្មរតនៈ សច្ចធម៌ ភាពពិត ប្រាកដ ចរិយធម៌ហាមមិនឱ្យធ្វើអាក្រក់ ឱ្យធ្វើសេចក្តីល្អជានិច្ច…
តាមនិយមន័យនៃពាក្យពុទ្ធសាសនាបានដល់ពាក្យប្រៀនប្រដៅរបស់ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធជាម្ចាស់ដែលជាអ្នកត្រាស់ដឹងនូវធម៌ទាំងឡាយទាំងពួងដោយប្រពៃ ហើយចម្លងសត្វលោកឱ្យរួចផុតសេចក្តីទុក្ខក្នុងលោកនេះ ។
ពាក្យប្រៀនប្រដៅដែលជាគោលធម៌បានដល់ ធម្មរតនៈ សច្ចធម៌ ភាពពិត ប្រាកដ ចរិយធម៌ហាមមិនឱ្យធ្វើអាក្រក់ ឱ្យធ្វើសេចក្តីល្អជានិច្ច និងសម្អាតចិត្តរបស់ខ្លូនឱ្យស្អាតបរិសុទ្ធ ដែលជាគោលការណ៍គឺបង្ហាញប្រាប់នូវគោលនយោបាយ ឬគោលការណ៍ដំណើរជីវិត ដើម្បីសិក្សារៀនយល់ដឹង និងអភិវឌ្ឍន៍ខ្លួនឱ្យល្អប្រសើរ ។
ព្រះពុទ្ធសាសនាក្រោយពីព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់ត្រាស់ដឹងធម៌ ព្រះអង្គ ប្រើពាក្យថា ព្រហ្មចរិយៈ គឺបដិបត្តិតាមសីល សមាធិ និងបញ្ញា ហៅថា ត្រៃសិក្ខា ។
បន្ទាប់មកប្រើពាក្យថា ធម្មវិន័យ គោលធម៌ និងច្បាប់សណ្តាប់ធ្នាប់របៀបរៀបរយ អភិវឌ្ឈន៍រហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ននេះ ហៅថា ព្រះពុទ្ធសាសនា បានដល់ ព្រះពុទ្ធ ព្រះធម៌ និងព្រះសង្ឃជាទីគោរពបដិបត្តិរបស់ពុទ្ធបរិស័ទទាំង៤ពួក ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ