នៅពេលរដូវវស្សាចូលមកដល់ ឧបាសក ឧបាសិកាតែងដង្ហែទៀនទៅប្រគេនព្រះសង្ឃនៅតាមវត្តអារាមដើម្បីអុជបំភ្លឺរៀនសូត្រផង និងដើម្បីអុជថ្វាយព្រះរតនត្រ័យអស់ខែបីផង ។ ទៀនវស្សានេះមានទទឹងមាត់មួយតឹក និងកម្ពស់ពីរហត្ថ ឬខ្ពស់ជាងនេះ ធ្វើដោយក្រមួនឃ្មុំ ឬក្រមួនចំបក់…
នៅពេលរដូវវស្សាចូលមកដល់ ឧបាសក ឧបាសិកាតែងដង្ហែទៀនទៅប្រគេនព្រះសង្ឃនៅតាមវត្តអារាមដើម្បីអុជបំភ្លឺរៀនសូត្រផង និងដើម្បីអុជថ្វាយព្រះរតនត្រ័យអស់ខែបីផង ។ ទៀនវស្សានេះមានទទឹងមាត់មួយតឹក និងកម្ពស់ពីរហត្ថ ឬខ្ពស់ជាងនេះ ធ្វើដោយក្រមួនឃ្មុំ ឬក្រមួនចំបក់ នៅគល់ទៀនខាងក្រោមមានជើងទ្រ ធ្វើដោយឈើ មានក្បាច់ត្របកឈូក តែនៅមាត់ខាងលើ គេច្រើនធ្វើឡតដែកចាក់ប្រេងដូង ឬប្រេងសណ្ដែកដាក់ប្រឆេះអុជ គឺមិនអុជទៀនផ្ទាល់ទេ ព្រោះក្រែងទៀននោះឆេះឆាបអស់មុនពេលចេញវស្សា ។
របៀបធ្វើទៀនវស្សានេះ មានរចនាច្រើនបែបណាស់តាមការនិយមរបស់អ្នកគឺត្រូវអុជឲ្យឆេះរហូតគ្រប់ខែបី មិនឲ្យរលត់ក្នុងខណៈណាមួយឡើយ ។ តែវត្តខ្លះព្រះសង្ឃលោកអុជទៀនតែនៅពេលធ្វើកិច្ចផ្សេងៗមានសូត្រធម៌នមស្ការជាដើម រួចហើយក៏ពន្លត់វិញទៅ ។
ទោះជាយ៉ាងណាការធ្វើទៀនវស្សាបូជាព្រះរតនត្រៃក្នុងរយៈពេលចូលវស្សានេះ ពុំមាននិយាយក្នុងគម្ពីរព្រះពុទ្ធសាសនាទេ ប៉ុន្តែមាននិយាយនៅក្នុងសាស្ត្រាអានិសង្សទៀនវស្សា ដែលព្រះសង្ឃយើងនិយមសម្ដែងនៅពេលចូលវស្សានេះឯង ។ គម្ពីរនេះ ពុំមានដាក់ឈ្មោះអ្នកតែង ហើយមិនដឹងជាតែងឡើងក្នុងរជ្ជកាលណាដែរ ។
សេចក្ដីក្នុងសាស្ត្រានោះដំណាលថា កាលព្រះសម្ពុទ្ធនៃយើងទ្រង់គង់ធរមាននៅឡើយ មានបុរសកម្សត់ម្នាក់ប្រកបរបរកាប់អុសលក់ជាមុខរបរប្រចាំថ្ងៃ ។ គាត់តែងសង្កេតឃើញខ្លាឃ្មុំមួយធំ លោតចេញពីរូងមួយរៀងរាល់ថ្ងៃ ។ ពេលដែលខ្លាឃ្មុំនោះលោតចេញផុតទៅ គាត់ក៏ដើរទៅមើលឃើញសុទ្ធតែអាចម៍ខ្លាឃ្មុំ ហើយក៏វេចយកមកបង្ហាញអ្នកជិតខាងឲ្យជួយមើល ។ អ្នកជិតខាងប្រាប់ថា អាចម៌ខ្លាឃ្មុំនេះគេតែងយកមកស្ងោរធ្វើក្រមួនធ្វើទៀនអុជ ចូរអ្នកទៅយកឲ្យច្រើនមក ។
បុរសកម្សត់នោះនឹកគិតថា ចុះបើអាចម៌ខ្លាឃ្មុំនេះ គេអាចយកមកធ្វើជាទៀនអុជបាន តើគេអាចយកទៀននោះទៅអុជជាគ្រឿងសក្ការបូជាចំពោះព្រះពុទ្ធអង្គបានដែរឬទេ ? ឬមួយជាការមិនសមគួរគប្បី ព្រោះទៀននេះធ្វើអំពីសំណល់មិនស្អាតបែបនេះ ។ ពេលដែលបុរសនោះកំពុងតែនឹកសង្ស័យមិនដាច់ស្រេចក្នុងចិត្តបែបនេះ ស្រាប់តែឃើញព្រះមហារោហន្ទត្ថេរនិមន្តមកដល់ ក៏ទូលសួរលោកតាមដំណើររឿង ។ ព្រះមហារោហន្ទត្ថេរមានថេរដីកាថា ជាការប្រសើរណាស់ ។
លុះបុរសនោះធ្វើបានជាទៀនច្រើនហើយ ក៏នាំយកទៅថ្វាយព្រះមានបុណ្យ ។ ព្រះមហារោហន្ទត្ថេរដែលជាអ្នកដឹកនាំទៅនោះ បានទូលព្រះអង្គថា បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចម្រើន បុរសនោះបានទៅយកអាចម៌ខ្លាឃ្មុំមកស្ងោរយកក្រមួនលញ់ជាទៀនយកមកអុជបូជាព្រះអង្គ ហើយសង្ស័យថា ក្រែងពុំបានផលានិសង្សអ្វីទេដឹង ។ ព្រះមានព្រះភាគត្រាស់ថា ម្នាលអាវុសោ! បុរសនេះនឹងត្រូវបានទទួលផលានិសង្សច្រើនប្រការប្រាថ្នាអ្វីសឹងបានដូចបំណងទាំងអស់ ។ បុរសនោះស្ដាប់ហើយត្រេកអរក្រៃលែង ។
ដោយអំណាចនៃបុញ្ញកម្មនេះ លុះអស់អាយុសង្ខារទៅ បុរសនោះក៏បានទៅកើតក្នុងសុគតិភពមានឫទ្ធិដ៏ខ្លាំងក្លាលើសអស់ពពួកទេវតាទាំងឡាយ ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ