រាជធានីភ្នំពេញ ៖ ក្រោមដំបូលតង់ និងរ៉ឺម៉កម៉ូតូកញ្ចាស់មួយ ស្ត្រីទឹកមុខស្លេកស្លាំងម្នាក់ និងកូនៗ កំពុងតស៊ូនឹងជីវិតដែលគ្មានផ្ទះសម្បែង និងមុខររបរមិនច្បាស់លាស់ ត្រាច់ចរពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយទៀត។ ស្ត្រីមេម៉ាយម្នាក់ឈ្មោះ…
រាជធានីភ្នំពេញ ៖ ក្រោមដំបូលតង់ និងរ៉ឺម៉កម៉ូតូកញ្ចាស់មួយ ស្ត្រីទឹកមុខស្លេកស្លាំងម្នាក់ និងកូនៗ កំពុងតស៊ូនឹងជីវិតដែលគ្មានផ្ទះសម្បែង និងមុខររបរមិនច្បាស់លាស់ ត្រាច់ចរពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយទៀត។ ស្ត្រីមេម៉ាយម្នាក់ឈ្មោះ សូ ហេង និយាយថា រូបគាត់ និងក្រុមគ្រួសារ បាននាំកូនចាកចោលស្រុកកំណើត នៅស្រុកបាភ្នំ ខេត្តព្រៃវែង រយៈពេល៧ឆ្នាំមកហើយ មករស់នៅភ្នំពេញប្រកបមុខរបរជាអ្នករើសអេតចាយ និងអ្នកសុំទាន។ គាត់និយាយថា ជីវិតពួកយើងគឺវេទនាណាស់។
ស្ត្រីក្រីក្ររូបនោះ ឈ្មោះ សូ ហេង អាយុ៤៨ឆ្នាំ ស្នាក់នៅលើរ៉ឺម៉កម៉ូតូក្នុងដីឡូត៍មួយកន្លែង ខាងត្បូងវត្តត្រពាំងឈូក សង្កាត់សំរោងក្រោម ខណ្ឌពោធិ៍សែនជ័យ។ គាត់បានរៀបរាប់ពីខ្សែជីវីតដ៏កម្សត់បានឲ្យដឹងថា រយៈពេល៧ឆ្នាំមកហើយ ដែលគាត់ និងប្តីបានចាកចោល ពីស្រុកកំណើត មករស់នៅភ្នំពេញដើម្បីប្រកបមុខ របរជាអ្នកសុំទាន និងរើសអេតចាយដើម្បីចិញ្ចឹម កូនប្រុសស្រី ៥នាក់។ រយៈពេល៧ឆ្នាំ គាត់គ្មានទីជម្រកពិតប្រាកដឡើយហើយរស់នៅចល័ត តាមរ៉ឺម៉កម៉ូតូ នៅតាមសំយាបផ្ទះ ក្នុងដីឡូត៍ និងទីវត្តអារាម។
នៅពេលថ្មីៗ គាត់ និងក្រុមគ្រួសារក៏បានសុំព្រះសង្ឃស្នាក់នៅក្នុងវត្តត្រពាំងឈូក មួយរយៈពេលហើយត្រូវបានព្រះសង្ឃឲ្យចេញ។ ក្រោយមកគាត់បានសុំគេស្នាក់ នៅក្នុងដីឡូត៍នៅក្បែរវត្ត បណ្តោះអាសន្ន។ ស្ត្រីរូបនោះបានរៀបរាប់ ពីដំណើរជីវីតឲ្យដឹងថា ខ្សែជីវីតរបស់គាត់រស់ត្រាច់ចរដូចចក រសាត់តាមទឹក ហើយត្រូវបានគេដេញពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយ។ ប៉ុន្តែភាពវេទនានេះបានកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ សម្រាប់រូបគាត់ និងកូនៗ បន្ទាប់ពីប្តីរបស់គាត់មានស្រីថ្មីហើយ ចុះចោលប្រពន្ធ និងកូនៗ។ ស្ត្រីរូបនោះបានឲ្យដឹងទៀត នៅក្នុងរយៈពេលប្រមាណ៣ថ្ងៃគាត់ បានរើសអេតចាយយកទៅលក់បាន ប្រមាណ១ម៉ឺន ទៅ២ម៉ឺនរៀល។
ចំណែកកូនដើរសុំទាន១ថ្ងៃបានប្រមាណ ៥ពាន់ទៅ១ម៉ឺនរៀលតែប៉ុណ្ណោះ។ ពេលវេលាចេះតែរំកិលទៅមុខ ចំណែកសុខភាពរបស់គាត់ក៏កាន់តែដុនដាប។ សព្វថ្ងៃនេះខ្លួន កាន់តែចាស់សុខភាពមិនល្អ គាត់មិនបានរើសអេតចាយទេ រស់នៅដោយសារតែតែកូន បាននាំគ្នា ទៅសុំទាននៅមុខរោងចក្រ ដើម្បីរកប្រាក់ឲ្យគាត់ទិញបាយហូបតែប៉ុណ្ណោះ។ ជាមួយនឹងទឹកភ្នែករលីងរលោង គាត់បានិយាយថា ថ្ងៃមុខទៅជីវិតរបស់គាត់មិនដឹងថានឹងមានទីបញ្ចប់បែបណាទេ៕ ដោយ ៖ ម៉េង ធា
