ក្នុងលោកនេះគ្មានអ្នកណាដែលយើងគួរច្រណែនឈ្នានីស និងបៀតបៀនសោះព្រោះក្នុងអ្នកដទៃនោះមិនទាំងមានសេចក្តីសុខសម្រាប់ខ្លួនគាត់ផងហ្នឹងសុទ្ធតែទុក្ខដូចតែគ្នា តើមានសេចក្តីសុខឯណាសម្រាប់ប្រគល់ឲ្យយើងនោះ គឺបានត្រឹមតែមានពៀរវេរា ។ បើយើងគិតតែពីច្រណែនឈ្នានីសគ្នា បៀតបៀនគ្នា ចង់យកឈ្នះតែរៀងៗខ្លួននោះ សេចក្តីពិតគ្មានបានទទួលអ្វីក្រៅតែអំពីពៀរវេរា និងការឈឺចាប់ឡើយ…
ក្នុងលោកនេះគ្មានអ្នកណាដែលយើងគួរច្រណែនឈ្នានីស និងបៀតបៀនសោះព្រោះក្នុងអ្នកដទៃនោះមិនទាំងមានសេចក្តីសុខសម្រាប់ខ្លួនគាត់ផងហ្នឹងសុទ្ធតែទុក្ខដូចតែគ្នា តើមានសេចក្តីសុខឯណាសម្រាប់ប្រគល់ឲ្យយើងនោះ គឺបានត្រឹមតែមានពៀរវេរា ។
បើយើងគិតតែពីច្រណែនឈ្នានីសគ្នា បៀតបៀនគ្នា ចង់យកឈ្នះតែរៀងៗខ្លួននោះ សេចក្តីពិតគ្មានបានទទួលអ្វីក្រៅតែអំពីពៀរវេរា និងការឈឺចាប់ឡើយ ព្រោះយើងគ្រប់គ្នាសុទ្ធតែជាអ្នកជាប់នៅក្នុងទ្រុងមច្ចុរាជដូចគ្នាមិនគិតរកច្រកចេញដោយការប្រព្រឹត្តសុចរិតទេ បែរជាខំសន្សំអំពើអាក្រក់ទុច្ចរិតបន្ថែមទុក្ខមកសង្កត់ខ្លួនទៅវិញ វាជាការល្ងង់ខ្លៅណាស់ សមដូចពុទ្ធសិតត្រាស់នៅក្នុងគម្ពីរធម្មបទថា អ្នកឈ្នះតែងរងនូវពៀរ ចំណែកអ្នកចាញ់តែងដេកជាទុក្ខ ឯអ្នកលះបង់នូវ ការឈ្នះនិងការចាញ់ចេញហើយ ជាអ្នកស្ងប់រម្ងាប់ ទើបដេកនៅជាសុខ ។
ប្រភពដែលនាំឱ្យចងពៀរនឹងគ្នា គឺផ្តើមចេញពីឥស្សា សេចក្តីច្រណែន និងមច្ឆរិយៈ សេចក្តីកំណាញ់ហ្នឹងឯងជាមេបាប ជាដើមហេតុ ។ កាលបើបុគ្គលបានសិក្សាអំពីដំណើរជីវិតយល់ច្បាស់ហើយ ក៏ឃើញថា ក្នុងលោកនេះមិនមានអ្នកណាម្នាក់គួរឲ្យយើងច្រណែននោះឡើយ ព្រោះក្នុងអ្នកដទៃនោះក៏មានសេចក្តីទុក្ខពេញពោរទៅហើយដែរ និងចង់បានតែសេចក្តីសុខដូចជាយើងអ៊ីចឹងដែរ ។
សូមមនុស្សគ្រប់រូបធ្វើជាមនុស្សមនុស្សា ឬជាមនុស្សទេវោដោយមានធម៌ប្រចាំនៅក្នុងចិត្តសន្តានជានិច្ចផងចុះ ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ