ការចងចិត្តទុកជាមួយនឹងអារម្មណ៍សមាធិណាមួយ នៅពេលណាចិត្តចាប់យកនូវអារម្មណ៍បានល្អហើយ ពោលគឺមិនរវើរវាយងាករេទៅក្នុងបញ្ហាដទៃៗទៀត នៅពេលនោះសេចក្តីសុខកាយក៏កើតឡើង ពោលគឺចិត្តមិនមានរវល់ដោយអំណាចនៃកិលេសចូលមករំខាន និងចូលមកដឹកនាំទៅក្នុងអារម្មណ៍ផ្សេងៗ ។ ការដែលចិត្តរបស់យើងរវើរវាយ ត្រាច់រង្គត់ទៅនេះ ត្រាច់ទៅនោះ…
ការចងចិត្តទុកជាមួយនឹងអារម្មណ៍សមាធិណាមួយ នៅពេលណាចិត្តចាប់យកនូវអារម្មណ៍បានល្អហើយ ពោលគឺមិនរវើរវាយងាករេទៅក្នុងបញ្ហាដទៃៗទៀត នៅពេលនោះសេចក្តីសុខកាយក៏កើតឡើង ពោលគឺចិត្តមិនមានរវល់ដោយអំណាចនៃកិលេសចូលមករំខាន និងចូលមកដឹកនាំទៅក្នុងអារម្មណ៍ផ្សេងៗ ។
ការដែលចិត្តរបស់យើងរវើរវាយ ត្រាច់រង្គត់ទៅនេះ ត្រាច់ទៅនោះ ព្រោះហេតុតែស្វែងរកនូវសេចក្តីសុខដោយ អំណាចនៃកាមតណ្ហាដឹកមុខ ។ លុះដល់ពេលចិត្តបានទទួលនូវសេចក្តីសុខដោយអារម្មណ៍របស់សមាធិហើយ មានការពេញចិត្តនៅក្នុងអារម្មណ៍របស់សមាធិនោះ ចិត្តក៏មាននូវសេចក្តីសុខសម្រាន្ត រាងកាយក៏រឹងប៉ឹង មាំមួន តាំងមាំមិនញាប់ញ័រ មិនច្រងេងច្រងាងងោកងក់ បាត់បង់អស់នូវការហត់នឿយ ។
ទាំងនេះព្រោះមកអំពីភាពសុខសម្រាន្តនៃចិត្តបានផ្សព្វផ្សាយទៅគ្រប់សរសៃប្រសាទ និងគ្រប់ចំណែកនៃរាងកាយ ។ នៅពេលចិត្តបានទទួលសេចក្តីស្ងប់យ៉ាងនេះហើយភាពជាសុខប្រកបដោយបីតិនឹងបានជ្រួតជ្រាបពេញរាងកាយអស់កាលដ៏យូរ ។
ការរៀនធ្វើសមាធិជាបឋមគឺត្រូវស្តាប់ព្រះធម៌ឱ្យយល់ច្បាស់ ដល់នូវព្រះពុទ្ធ ព្រះធម៌ ព្រះសង្ឃជាទីពឹងទីរលឹក សមាទានសីល មានសទ្ធាជឿថាសត្វទាំងឡាយប្រព្រឹត្តទៅតាមកម្មរបស់ខ្លួន ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ