នៅក្នុងមង្គលសូត្រព្រះមានព្រះភាគត្រាស់សម្តែងថា បុគ្គលពីរពួកគឺពាលនិងបណ្ឌិត មានតែពួកបណ្ឌិតប៉ុណ្ណោះដែលបុគ្គលគួរចូលទៅរក ចូលទៅសេពគប់ ចំណែកពួកជនពាល បុគ្គលមិនត្រូវសេពគប់ទេ ព្រោះពួកពាលប្រៀបដូចជាលាមក បុគ្គលអ្នកសេពគប់នឹងជនពាលនោះ ប្រៀបបាននឹងយកខ្លួនទៅប្រឡាក់នឹងលាមកដ៏ស្អុយអសោចិ៍មិនមែនជាទីមនោរម្យនៃមហាជនទាំងឡាយ ។…
នៅក្នុងមង្គលសូត្រព្រះមានព្រះភាគត្រាស់សម្តែងថា បុគ្គលពីរពួកគឺពាលនិងបណ្ឌិត មានតែពួកបណ្ឌិតប៉ុណ្ណោះដែលបុគ្គលគួរចូលទៅរក ចូលទៅសេពគប់ ចំណែកពួកជនពាល បុគ្គលមិនត្រូវសេពគប់ទេ ព្រោះពួកពាលប្រៀបដូចជាលាមក បុគ្គលអ្នកសេពគប់នឹងជនពាលនោះ ប្រៀបបាននឹងយកខ្លួនទៅប្រឡាក់នឹងលាមកដ៏ស្អុយអសោចិ៍មិនមែនជាទីមនោរម្យនៃមហាជនទាំងឡាយ ។
បណ្ឌិតប្រៀបដូចជាគ្រឿងក្រអូប មានខ្លឹមក្រស្នានិងផ្កាមាលាជាដើម កាលបើបុគ្គលសេពគប់ជាមួយនឹងបណ្ឌិតប្រៀបដូចជានាំខ្លួនទៅរកសេចក្តីសុខ សេចក្តីចម្រើនដោយប្រយោជន៍ ហើយខ្លួនប្រាណជាប់ទៅដោយគ្រឿងក្រអូប និងភាពជាអ្នកគួរសរសើរ គួរជាទីពេញចិត្តនៃពួកវិញ្ញូជន និងអ្នកផងទាំងពួង ។
ជារួមមកបុគ្គលណា សេពគប់នូវបុគ្គលណា បុគ្គលនោះ រមែងមានបុគ្គលនោះជាគំរូ ជាគតិដោយពិតមិនអាចឃ្វាងបានឡើយ ដាំដើមស្វាយរមែងបានផលជាផ្លែស្វាយ ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ