រាជធានីភ្នំពេញ ៖ គ្រាន់តែនិយាយដល់គ្រាប់កាំភ្លើងម្នាក់ៗហាក់មានអារម្មណ៍ខ្លាចរអារ តែយ៉ាងណាមិញ ពេលគេយកសំបកគ្រាប់កាំភ្លើងទៅច្នៃបង្កើតជាគ្រឿងអលង្ការវិញ បែរជាស្រស់ស្អាត និងទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍ជាមិនខាន ។ បើទោះបីជាវាមិនមានតំលៃថ្លៃដូច មាសនិងគ្រាប់ពេជ្រក្តី…
រាជធានីភ្នំពេញ ៖ គ្រាន់តែនិយាយដល់គ្រាប់កាំភ្លើងម្នាក់ៗហាក់មានអារម្មណ៍ខ្លាចរអារ តែយ៉ាងណាមិញ ពេលគេយកសំបកគ្រាប់កាំភ្លើងទៅច្នៃបង្កើតជាគ្រឿងអលង្ការវិញ បែរជាស្រស់ស្អាត និងទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍ជាមិនខាន ។
បើទោះបីជាវាមិនមានតំលៃថ្លៃដូច មាសនិងគ្រាប់ពេជ្រក្តី តែអាជីវកម្មនៃការច្នៃគ្រឿងអលង្ការដែលធ្វើពីគ្រាប់កាំភ្លើងគ្រប់ប្រភេទ ទៅជាក្រវិល ចិញ្ជៀន និងបន្តោងខ្សែក ជាដើម ក៏អាចទាក់ទាញ ភ្ញៀវក្នុងស្រុក និងក្រៅស្រុកបានយ៉ាងច្រើន និងអាចជួយដល់ប្រាក់ចំណូលដើម្បីចិញ្ចឹមគ្រួសារបានដែរ ។
លោក ធឿន ចន្ថា ដែលបានប្រកបអាជីវកម្មយកសំបកគ្រាប់កាំភ្លើងច្នៃចេញជាគ្រឿងអលង្ការលម្អររាងកាយផ្សេងៗនោះបានឲ្យដឹងថា គាត់ចាប់អាជីវកម្មកែច្នៃសំបកគ្រាប់កាំភ្លើងប្រមាណជាជិត១០ឆ្នាំហើយ ដោយចាប់ផ្តើមពីការធ្វើជាលក្ខណៈតូចតាចប៉ុណ្ណោះ។ តែដោយមានការគាំទ្រ និងជួយពីមិត្តភ័ក្ត្ររបស់ផងនោះ ទើបឥឡូវនេះលោក លោកធឿន ចន្ថា អាចមានលទ្ធភាពបើក
ជាអាជីវកម្មផ្ទាល់ខ្លួន ហើយបានជួយបង្ហាត់បង្រៀនបុគ្គលិកក្មេងជាច្រើននាក់ ។
ក្នុងវ័យ ៣៩ឆ្នាំ បងប្រុសជាអ្នកខេត្តពោធិ៍សាត់ បានចូលមករស់នៅនិងប្រកបអាជីវកម្មច្នៃគ្រាប់សំបកគ្រាប់ភ្លើងក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញ តាំងពី២០១០មកម្ល៉េះ ។
នៅពេលសាកសួរថាតើលោកប្រមូលទិញសំបកគ្រាប់កាំភ្លើងពីណានិងគេលក់ជូនលោករបៀបណានោះ លោក ធឿន ចន្ថា បានបញ្ជាក់ឲ្យដឹងយ៉ាងដូច្នេះថា «យើងបញ្ជាទិញតាមគីឡូនូវគ្រាប់សំបកគ្រាប់កាំភ្លើងហ្នឹងពីអេតចាយដែលគាត់រើសពីសំណល់សល់ពីគ្រាប់នៅពេល CMAC ធ្វើការកំទេចរួចហើយ និងមួយទៀតរកទិញពីកន្លែងបាញ់ស៊ីប ឬខាងទាហានគាត់ហាត់បាញ់»។
លោកបានបន្តថា «ភាគច្រើនភ្ញៀវដែលមកកម្ម៉ង់ទិញនឹងយកទៅលក់នៅក្រៅស្រុក ហើយជាធម្មតាមុនវិបត្តិកូវីដ១៩ កើតឡើង ខ្ញុំអាចសល់បាន៣០០ទៅ៥០០ដុល្លារអាមេរិក បន្ទាប់ពីផាត់ចំណាយខ្ទង់២ពាន់ទៅ៣ពាន់ដុល្លារក្នុងខែទៅឲ្យបុគ្គលិករួចរាល់ហើយ»៕ (កែសម្រួលដោយ ៖ បុប្ផា)
ចែករំលែកព័តមាននេះ