នៅក្នុងគាថាធម្មបទ ព្រះមានព្រះភាគត្រាស់សម្តែងថា សេចក្តីមិនប្រមាទជាផ្លូវនៃសេចក្តីមិនស្លាប់ ឯសេចក្តីប្រមាទជាផ្លូវនៃសេចក្តីស្លាប់ ។
ជនទាំងឡាយដែលមិនប្រមាទហើយ ឈ្មោះថាមិនស្លាប់ ចំណែកជនទាំងឡាយដែលប្រមាទហើយ ទុកដូចជាមនុស្សស្លាប់បាត់ទៅហើយ ។
ពួកបណ្ឌិតបានជ្រាបនូវដំណើរនេះដោយប្លែកគ្នាយ៉ាងនេះហើយ ទើបឋិតនៅក្នុងសេចក្តីមិនប្រមាទជាប្រក្រតី ហើយរីករាយក្នុងសេចក្តីមិនប្រមាទជារៀងរហូត ។
បណ្ឌិតទាំងនោះជាអ្នកត្រេកអរក្នុងធម៌ជាគោចរនៃសប្បុរសទាំងឡាយ មានការពិនិត្យជាប្រក្រតី មានព្យាយាមជាប់តគ្នា មានសេចក្តីប្រឹងប្រែងមាំមួនជានិច្ច ជាអ្នកមានប្រាជ្ញារមែងទៅកាន់សុគតិភពជាទីក្សេមក្សាន្ត ដែលជាគុណជាតិដ៏ប្រសើរបំផុតក្នុងលោក ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ