ខេត្តព្រៃវែង ៖ ភូមិស្វាយសាមសិប គឺជាភូមិ១ក្នុងចំណោមភូមិទាំង៥នៃឃុំជើងភ្នំ និងមានទីតាំងស្ថិតនៅជាប់ជើងភ្នំឈើកាច់តែម្តង ។ ប្រជាពលរដ្ឋនៅក្នុងភូមិនេះ ប្រមាណជា៦០% ក្រៅពីមុខ, របរ ធ្វើ ស្រែ ពួកគាត់ប្រកបមុខរបរវាយថ្មភ្នំ នៅចំណុចភ្នំថ្មបាញ់ ហើយមុខរបរនេះ បាននាំគ្នាធ្វើតៗគ្នាប្រចាំត្រកូលតាំងពីជំនាន់ដូនតាមកម្ល៉េះ ។ ប៉ុន្តែសព្វថ្ងៃនេះ នៅចំណុចភ្នំថ្មបាញ់លែងមានអ្នកវាយថ្មភ្នំទៀតហើយ ដោយកម្មករវាយថ្មភ្នំទាំងនោះ បាននាំគ្នាធ្វើចំណាកស្រុកអស់ហើយ ដោយនាំគ្នាទៅស៊ីឈ្នួលវាយថ្មភ្នំនៅខេត្តផ្សេងៗ និងអ្នកខ្លះទៅធ្វើកម្មករសំណង់នៅភ្នំពេញជាដើម ។ មូលហេតុដោយសារតែនៅចំណុចភ្នំថ្មបាញ់ គ្មានថ្មឱ្យពួកគាត់វាយដូចពីមុនទៀតទេ ។
បុរសម្នាក់ឈ្មោះ សុខ ជា អាយុ៣៧ឆ្នាំ គឺជាកម្មករវាយថ្មភ្នំ ដែលមិនទាន់ធ្វើចំណាកស្រុកដូចកម្មករផ្សេងៗទៀត បានឱ្យដឹងថា គាត់មិនអាចចំណាកស្រុកទៅរកការងារធ្វើនៅស្រុកឆ្ងាយបាន ព្រោះមានម្តាយចាស់ជរានៅផ្ទះដែលត្រូវមើលថែ ម្យ៉ាងស្តាយដីស្រែកេរ្ត៌ដូនតាដែលធ្លាប់ធ្វើរាល់ៗឆ្នាំ ដូច្នេះហើយទើបចេះតែទ្រាំនៅឡើងភ្នំគាស់ថ្ម វាយបានបន្តិចបន្តួចរហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះទៅ ។
សុខ ជា បានបន្តទៀតថា ពីមុនកម្មករវាយថ្មភ្នំនៅចំណុចភ្នំថ្មបាញ់នេះ មានចំនួនជាង៣០គ្រួសារឯណោះ ហើយក្នុង១ថ្ងៃពួកគាត់វាយថ្មភ្នំលក់ បានប្រមាណពី៤ទៅ៥ឡាន ដែលអាចរកចំណូលបាន៤ទៅ៥ម៉ឺនរៀលដែរក្នុង១គ្រួសារ ហើយជីវភាពនេះ គឺល្អប្រសើរណាស់សម្រាប់ពួកគាត់ ទោះជាមិនបានប្រាក់ច្រើន តែបាននៅជិតផ្ទះជុំប្រពន្ធកូនបងប្អូន ។
គាត់អះអាងថា ប៉ុន្តែនៅចុងឆ្នាំ២០១៩ ស្រាប់តែលេចវត្តមានលោកស្រី គ្រុឌ កូឡា ជាឈ្មួញរកស៊ីម៉ៅការធ្វើផ្លូវជូនរដ្ឋ ដោយប្រើឈ្មោះក្រុមកងវិស្វកម្មជាខែល ចូលមកពាក់ព័ន្ធអ្វីៗក៏ប្រែប្រួលរហូតដល់ពួកគាត់ត្រូវអត់ការងារធ្វើដូចសព្វថ្ងៃនេះតែម្តង ។ ស្ត្រីម្នាក់ឈ្មោះ ចែ ពៅ ជាឈ្មួញម្នាក់ដែលធ្លាប់ទទួលទិញថ្មពីអ្នកស្រុក នៅចំណុចភ្នំថ្មបាញ់នេះបានឱ្យដឹងថា រឿងបងប្អូនអ្នកស្រុកអត់ការងារធ្វើនេះ មិនមែនមកពីអត់ថ្មភ្នំឱ្យវាយនោះទេ ថ្មភ្នំមាននៅច្រើនណាស់ ពួកគាត់វាយរាប់សិបឆ្នាំទៀតក៏មិនអស់ដែរ ប៉ុន្តែគឺមកពីគ្មានគីបរំសេវសម្រាប់បំផ្ទុះថ្មភ្នំ ដើម្បីបានបំណែកថ្មយកមកវាយបាន ។
ចែ ពៅ បញ្ជាក់ថា ពីមុនអ្នកស្រុកទិញគីបរំសេវពីក្រុមហ៊ុនធំៗនៅលើភ្នំឈើកាច់ យកមកដាក់បំផ្ទុះភ្នំឱ្យបែកជាផ្ទាំងថ្មធ្លាក់ចុះមកក្រោម ទើបនាំគ្នាវាយបំបែកដោយដៃ យកថ្មលក់ឱ្យឈ្មួញ ប៉ុន្តែកាលពីអំឡុងខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០១៩ មន្ទីរជំនាញរ៉ែ និងថាមពល បានធ្វើការរឹតបន្តឹងរឿងគ្រប់គ្រងនិងប្រើប្រាស់គីបរំសេវ ទើបធ្វើឱ្យពលរដ្ឋដែលរកស៊ីតូចតាចជាលក្ខណៈគ្រួសារ មិនអាចទិញគីបរំសេវពីរដ្ឋបានដោយខ្លួនឯង ព្រោះគ្មានអាជ្ញាប័ណ្ណ ។
ដោយមើលឃើញស្ថានភាពបែបនេះ លោកស្រី គ្រុឌ កូឡា ជាឈ្មួញម្នាក់ដែលឩស្សាហ៌ឡើងមកទិញថ្មពីក្រុមហ៊ុនធំៗនៅលើភ្នំឈើកាច់ បានឈ្លៀតឳកាសចូលមកលួងលោមប្រជាពលរដ្ឋ ឱ្យនាំគ្នាផ្តិតមេដៃឱ្យ ដើម្បីឱ្យលោកស្រី អាចទិញគីបរំសេវពីរដ្ឋបាន ដោយសន្យាជាមួយអ្នកស្រុកថា ពេលទិញគីបរំសេវពីរដ្ឋបានហើយ លោកស្រីនិងលក់បន្តមកឱ្យពលរដ្ឋ ដែលជាឈ្មួញតូចតាច អាចដាក់បំផ្ទុះភ្នំយកថ្ម និងអាចឱ្យក្រុមកម្មករមានថ្មសម្រាប់វាយដែរ គឺរស់ទាំងអស់គ្នា ។
ប៉ុន្តែមិនដូចអ្វីដែលពលរដ្ឋសង្ឃឹមទុកឯណា នៅពេលមានលទ្ធភាពទិញបានគីបរំសេវហើយ លោកស្រី គ្រុឌ កូឡា បានយកគ្រឿងចក្រចូលមកកាយថ្មភ្នំដោយខ្លួនឯង នៅចំណុចភ្នំថ្មបាញ់ដែលជាកន្លែងរបស់ពលរដ្ឋ ទើបធ្វើឱ្យមានទំនាស់កើតឡើង រហូតចុងក្រោយលោកស្រី គ្រុឌ កូឡា បានបិទលែងលក់គីបរំសេវឱ្យពលរដ្ឋ ក្នុងចេតនាដើម្បីគាបបង្ខំឱ្យពលរដ្ឋ លក់ទីតាំងថ្មរបស់ខ្លូនទៅឱ្យលោកស្រី ហើយផែនការនេះគឺពិតជាបានផលធំមែន ។ ពេលគ្មានគីបរំសេវ ពលរដ្ឋគ្មានថ្មសម្រាប់វាយ អ្វីៗត្រូវជាប់គាំងទាំងអស់ ដោយមិនអាចទ្រាំនិងបញ្ហានេះបាន ម្ចាស់ទីតាំងថ្មជាច្រើន បាននាំគ្នាបង្ខំចិត្តលក់ទីតាំងរបស់ខ្លួនទៅឱ្យលោកស្រី គ្រុឌ កូឡាអត់ទៅ ។ ចំណែកកម្មករវាយថ្មភ្នំទាំងអស់ អត់ការងារធ្វើក៏ត្រូវបង្ខំចិត្តធ្វើចំណាកស្រុក ទៅរកការងារធ្វើនៅខេត្តផ្សេងៗរហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ ។
ដោយឡែកប្រភពព័ត៌មានពីអាជ្ញាធរឃុំជើងភ្នំ បានឱ្យដឹងថា បើទោះបីជាលោកស្រី គ្រុឌ កូឡា ប្រមូលទិញទីតាំងថ្មពីប្រជាពលរដ្ឋបានហើយក្តី ក៏ខាងអាជ្ញាធរ និងមន្ត្រីជំនាញមិនទទួលស្គាល់ដែរ ហើយរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ លោកស្រី គ្រុឌ កូឡា នៅតែមិនអាចយកគ្រឿងចក្រ ចូលទៅកាយយកថ្មភ្នំនៅចំណុចភ្នំថ្មបាញ់នោះបានទេ ព្រោះគ្មានអាជ្ញាបណ្ណ័អាជីវកម្មពីក្រសួងរ៉ែនិងថាមពល ។ ចំណែកប្រភពពត៌មានពីមន្ត្រីជំនាញរ៉ែនិងថាមពលខេត្ត បានបង្ហើបប្រាប់ថា ពេលនេះលោកស្រី គ្រុឌ កូឡា កំពុងតែរត់ការសុំច្បាប់ពីអាជ្ញាធរ និងសុំអាជ្ញាប័ណ្ណពីក្រសួងរ៉ែ និងថាមពលហើយ តែមិនទាន់បានសម្រេច ។
បើយោងតាមការអះអាងរបស់អ្នកភូមិម្នាក់ឈ្មោះ សុខ ជា និងអ្នកភូមិដទៃទៀតនៅភូមិស្វាយសាបសិបនោះ បានឱ្យដឹងថា បើទោះបីជាសព្វថ្ងៃនេះបងប្អូនកម្មករវាយថ្មភ្នំ នៅចំណុចភ្នំថ្មបាញ់ ជើងភ្នំឈើកាច់ បាននាំគ្នាធ្វើចំណាកស្រុកទៅរកការងារធ្វើ នៅខេត្តផ្សេងៗអស់ហើយក្តី ប៉ុន្តែបើអាជ្ញាធរ និងមន្ត្រីជំនាញ ជួយដោះស្រាយរឿងគីបរំសេវឱ្យប្រជាពលរដ្ឋបាន ពួកគាត់ទាំងអស់គ្នា និងវិលត្រឡប់មកផ្ទះសម្បែងវិញ ហើយនាំគ្នាប្រកបមុខរបរវាយថ្មភ្នំនេះឡើងវិញគ្រប់ៗគ្នា ព្រោះនៅទីនេះ គាត់អាចធ្វើស្រែផង វាយថ្មភ្នំផង ជីវភាពរបស់ពួកគាត់ល្អប្រសើរជាង ធ្វើចំណាកស្រុកទៅធ្វើការនៅខេត្តផ្សេង ឆ្ងាយពីផ្ទះសម្បែង ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ