មនុស្សដែលមានបញ្ញាតិចព្រោះទន់ខ្សោយក្នុងការសិក្សា រមែងចេះតែជឿ សូម្បីក្នុងរឿងដែលមិនគួរជឿក៏ចេះតែជឿដោយប្រាសចាកហេតុផល ចំណែកមនុស្សដែលឆ្លាតពេកទៅរមែងមិនជឿសូម្បីតែទ្រឹស្តីព្រះពុទ្ធសាស នាក៏មិនជឿ ជាមនុស្សតម្កើងខ្លួន វាយឫក ហើយក៏ធ្លាក់ចុះទៅក្នុងផ្លូវនៃការយល់ខុស ព្រោះខ្សោយខាងផ្លូវសទ្ធា ។
ហេតុនេះអ្នកដែលមានបញ្ញាតិច ត្រូវព្យាយាមសិក្សា ពិចារណារកការពិត ស្រាវជ្រាវរកហេតុរកផល ឧស្សាហ៍ស្ដាប់ធម៌ ឆ្ងល់ហើយត្រូវសាកសួរអ្នកចេះដឹង ។ ឯអ្នកដែលមានសទ្ធាទន់ខ្សោយ ដឹងខ្លួនថាមិនជឿពុទ្ធឱវាទ ជឿតែវិទ្យាសាស្ត្រនោះ ត្រូវពិចារណាកិលេសក្នុងខ្លួនគឺ លោភៈ ទោសៈ មោហៈ ទិដ្ឋិ មានះ កំណាញ់ និងសេ ចក្តីច្រណែនឱ្យរឿយៗ ។
កិលេសទាំងនេះនៅមានត្រាំក្នុងចិត្តសន្តានព្រោះនៅល្ងង់ និងគប្បីពិចារណាគុណព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធឲ្យបានរឿយៗដើម្បីបានស្គាល់ពីសេចក្តីពិត ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ