ខេត្តសៀមរាប ៖ បើតាមលោកអ៊ុ សារី ចៅសង្កាត់ចុងឃ្នៀស ក្រុងសៀមរាប បានប្រាប់កោះសន្តិភាពកាលពីពេល ថ្មីៗកន្លងមកថា ប្រជាជនដែលរស់នៅលើផ្ទះបណ្តែតទឹកនៃបឹងទន្លេសាប ចែកចេញជា២ចំណុចសំខាន់ ៖
ទី១-ផ្ទះបណ្តែតទឹករបស់ពលរដ្ឋខ្មែរ មានចំនួន៤៨៣គ្រួសារ ស្មើនឹង៤៨៣ខ្នងផ្ទះ ប្រជាពលរដ្ឋសរុបចំនួន១៧៧៣នាក់ ប្រកបមុខរបរនេសាទ៩០% ក្រៅពីនោះជាអ្នកលក់ដូរ និងកម្មករលីសែងមួយចំនួន។ ពួកគាត់ត្រូវរដ្ឋបាលខេត្តសៀមរាប បានចេញគោលនយោបាយដោះស្រាយដីធ្លីជូនពួក គាត់ ចំនួន៤៨៣គ្រួសារ កាលពីអំឡុងឆ្នាំ២០០៧ ហើយក្នុង១គ្រួសារទទួលបានដីទំហំ៧ម៉ែត្រគុណនឹង១០ម៉ែត្រ ប៉ុន្តែពួកគាត់ភាគច្រើនមិន ចង់ឡើងមកលើគោកប្រហែល៦០% ចាប់ ពីកំពង់ផែស៊ូជីងដល់ក្បាលកន្ទុយកូនប៉ែកខាង កើតនៃសង្កាត់ចុងឃ្នៀស ។
ចំណុចទី២-ប្រជាជនវៀតណាមដែលរស់នៅ ផ្ទះបណ្តែតនៅលើបឹងទន្លេសាប កាលពីមុនមានចំនួន៤៥៧គ្រួសារ ស្មើនឹង៤៥៧ខ្នងផ្ទះ សរុបប្រជា ជនចំនួន១៦៤៤នាក់ ។ ពួកគាត់ប្រកបមុខរបរជាអ្នកនេសាទ៩០% និង១០% ជាអ្នក លក់ដូរ ។
ចំពោះសន្តិសុខ ពុំមានអ្វីគួរឱ្យកត់សម្គាល់ទេ ។ ចំណែកលោកសួន ឆៃ មេភូមិ៧ សង្កាត់ចុង ឃ្នៀស ប្រាប់ថា ប្រជាជនវៀតណាម ដែល កំពុងរស់នៅលើទឹកបឹងទន្លេសាប សព្វថ្ងៃមាន ចំនួន៣៤៨គ្រួសារ ស្មើនឹង៣៤៨ខ្នងផ្ទះ សរុប ប្រជាជនចំនួនជាង១ពាន់នាក់ ក្នុងនោះ ជនជាតិវៀតណាមប្រកបមុខរបរអ្នកនេសាទ ជាង១០០គ្រួសារ និងមួយចំនួនប្រកបមុខរបរលក់ដូរ និងជួសជុលទូក ។
ផ្ទះបណ្តែតនៅលើទឹក នីមួយៗជញ្ជាំងបាំងឈើ ខ្លះស័ង្កសី ខ្លះដំបូលប្រក់ស័ង្កសី។ ចំណែកឧបករណ៍ទ្រផ្ទះបណ្តែតទឹកធ្វើអំពីធុងសាំង ចងអបជាមួយដើមឫស្សី ។ នៅលើទឹកបឹងទន្លេសាបមានវត្តអារាមជនជាតិវៀតណាម ហៅសាលាទឹកមាស ដែលជាទីសក្ការបូជា ទុកសម្រាប់ឱ្យភ្ញៀវទេសចររបស់ជនជាតិវៀតណាម និងភ្ញៀវបរទេស ផ្សេងៗចូលមកអុជធូប ដើម្បីបួងសួង សុំសេចក្តីសុខសប្បាយ និងមានសាលា រៀន១ មាន២ផែ មានវិហារសាសនាយេស៊ូ១ និងមានភោជនីយដ្ឋានរបស់ខ្មែរចំនួន៣ ។ កាលពីមុនជនជាតិវៀតណាមមានជាង៤រយគ្រួសារ ព្រោះមួយចំនួនបានទៅរស់នៅប្រទេសវៀតណាមវិញហើយ ដោយសារពួកគេមានលុយក៏ទៅវិញ ។
រីឯអ្នកស្រីត្រាំង ភីភាគ ជនជាតិវៀតណាម អាយុ៥០ឆ្នាំ ប្តីឈ្មោះង្វៀង យ៉ាំងគួង អាយុ៥២ឆ្នាំ ជាកម្មករនេសាទ មាន កូនប្រុសស្រីចំនួន២នាក់ បានរៀបរាប់ប្រាប់កោះសន្តិភាពថា គ្រួសារគាត់រស់នៅលើផ្ទះបណ្តែតទឹកទទឹង៥ម៉ែត្រគុណនឹង៨ម៉ែត្រ ធ្វើអំពីឈើប្រក់ស័ង្កសី ដាក់ធុងសាំង និងឫស្សីបណ្តែកទឹក ។ គាត់ថាកាលពីមុនស្រួលរកលុយណាស់ ព្រោះប្តីទៅរាយមង បានត្រីមកយកទៅលក់ក្នុង១ថ្ងៃបានកម្រៃជាង១០ម៉ឺនរៀល ។ ដល់ពេលគេបិទនេសាទ ហើយលក់បានថោកពេក ក៏ឈប់រកខ្លួនឯងទៅ ។
អ្នកស្រីដដែលបន្តថា «ដល់បច្ចុប្បន្នពិបាកក្នុងការរកចំណូលណាស់ព្រោះប្តីរបស់ខ្ញុំបានចុះទៅស៊ីឈ្នួលរាយមង ងើបតាំងពីម៉ោង២ទៅម៉ោង៣ទៀបភ្លឺ ដល់ម៉ោង៦ល្ងាច ទើបមកវិញបានលុយចូលផ្ទះ៣ទៅ៤ម៉ឺនរៀលក្នុង១ថ្ងៃ ណាមួយទិញម្ហូបទុកឱ្យកូន ណាមួយទិញអង្ករ និងទឹកផឹកផងដែរ ។ ហើយខ្ញុំមករស់នៅតាំងពីឆ្នាំ១៩៨១ លើទឹកបឹងទន្លេសាបនេះ ។ មកដល់បច្ចុប្បន្ន ដោយសារខ្ញុំអត់លុយទៅទិញដីនៅលើគោក ឬត្រឡប់ទៅស្រុកកំណើតវិញ ទើបទ្រាំរស់នៅលើទឹកតទៅទៀតទៅ ។
ចំណែកលោកយាយងូ ធីដែប អាយុ៨២ឆ្នាំ ស្ត្រីមេម៉ាយបានរៀបរាប់ថា គាត់មានស្រុកកំណើតនៅភូមិរាំងទិល ខេត្តពោធិ៍សាត់ តែបានចេញពីស្រុកកំណើត ទៅរស់នៅប្រទេសវៀតណាម តាំងពីជំនាន់ប៉ុលពត ។ ក្រោយរបបនេះគាត់បាននាំកូន ប្រុសស្រីចំនួន៨នាក់(ស្លាប់ម្នាក់)ត្រឡប់មករស់នៅកម្ពុជាវិញ លើផ្ទះបណ្តែតទឹក នៃបឹងទន្លេសាបតាំងពីអំឡុងឆ្នាំ១៩៨២ រហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន ។ សព្វថ្ងៃកូនរបស់គាត់មានប្តីប្រពន្ធអស់ហើយ បានចេញប្រកបមុខរបរជាអ្នកនេសាទទាំងអស់ ព្រោះនៅលើ ទឹកគ្មានអ្វីរកក្រៅពីរបរនេះទេ ម្យ៉ាងពួកគាត់និយាយភាសាខ្មែរអត់សូវច្បាស់ ។
លោកអនុសេនីយ៍ទោនៅ សារឿង មេប៉ុស្តិ៍សង្កាត់ចុងឃ្នៀស ប្រាប់ថា សន្តិសុខ នៅលើបឹងទន្លេសាប ដែលជនជាតិវៀតណាមរស់នៅសព្វថ្ងៃនេះ គ្មានបញ្ហាអ្វីធ្វើឱ្យពិបាកដោះស្រាយឡើយ ៕ (កែសម្រួលដោយ ៖ បុប្ផា)
ចែករំលែកព័តមាននេះ