ព្រះពុទ្ធត្រាស់ថា មាតាបិតាជាទីពឹងរបស់បុត្រធីតាមែនហើយ ប៉ុន្តែជាទីពឹងត្រឹមតែបង្កើតបុត្រធីតាមក ហើយបីបាច់ថែរក្សាឱ្យរស់រានមានជីវិត និងការទំនុកបម្រុងដែលអាចធ្វើទៅបានតែប៉ុណ្ណោះ ។ ត្រង់បុត្រធីតាដែលបានឋានៈខ្ពង់ខ្ពស់ ឬថោកទាបយ៉ាងណានោះ ក៏ស្រេចហើយតែចិត្តគំនិត និងភ័ព្វវាសនារបស់បុត្រធីតាឯណោះទេ…
ព្រះពុទ្ធត្រាស់ថា មាតាបិតាជាទីពឹងរបស់បុត្រធីតាមែនហើយ ប៉ុន្តែជាទីពឹងត្រឹមតែបង្កើតបុត្រធីតាមក ហើយបីបាច់ថែរក្សាឱ្យរស់រានមានជីវិត និងការទំនុកបម្រុងដែលអាចធ្វើទៅបានតែប៉ុណ្ណោះ ។
ត្រង់បុត្រធីតាដែលបានឋានៈខ្ពង់ខ្ពស់ ឬថោកទាបយ៉ាងណានោះ ក៏ស្រេចហើយតែចិត្តគំនិត និងភ័ព្វវាសនារបស់បុត្រធីតាឯណោះទេ បើទុកជាមាតាបិតាចង់ឱ្យបុត្រធីតាខ្ពង់ខ្ពស់យ៉ាងណា ក៏ពុំអាចធ្វើបានដូចបំណងរបស់ខ្លួនឡើយ ។
ចុះបើត្រឹមតែឋានៈដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្នប៉ុណ្ណោះ មាតាបិតាដែលជាទីពឹងផ្ទាល់របស់បុត្រធីតាធ្វើពុំបានផង ចាំបាច់ពោលថ្វីដល់ឋានសួគ៌ ព្រះឥន្ទ្រ ព្រះព្រហ្ម ដែលមាតាបិតានឹងធ្វើឱ្យបាននោះ ។
ព្រោះហេតុនោះបានជាព្រះសម្ពុទ្ធត្រាស់ថា ខ្លួនឯងជាទីពឹងរបស់ខ្លួនឯង អ្នកដទៃដូចម្តេចនឹងជាទីពឹងបាន បាប បុណ្យ គុណ ទោស អាក្រក់ល្អ ថោកទាប ឬខ្ពង់ខ្ពស់ គឺខ្លួនយើងជាអ្នកប្រព្រឹត្តធ្វើផ្ទាល់ ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ