កុំថាឡើយសាមញ្ញជន សូម្បីព្រះអរហន្តក៏នៅតែធ្លាក់ចូលទៅក្នុងអំណាចនៃសេចក្តីទុក្ខដែរ ទុក្ខព្រោះជរា ទុក្ខព្រោះជំងៃ ទុក្ខព្រោះមរណៈ គឺពិតជាមិនមានបុគ្គលណាមួយក្នុងលោកនេះ អាចគេចពីឧបាទានដែលជាសភាវទុក្ខទាំងបីប្រការនេះជាមេនាំឱ្យកើតទុក្ខបានឡើយ ។ អ្នកទស្សនវិជ្ជាព្រះពុទ្ធសាសនាបានទាញយកហេតុដែលនាំឱ្យសេចក្តីទុក្ខមកអាងយ៉ាងនេះថា សេចក្តីទុក្ខរបស់សត្វលោកកើតមកអំពីយើងនៅមានឧបាទាន…
កុំថាឡើយសាមញ្ញជន សូម្បីព្រះអរហន្តក៏នៅតែធ្លាក់ចូលទៅក្នុងអំណាចនៃសេចក្តីទុក្ខដែរ ទុក្ខព្រោះជរា ទុក្ខព្រោះជំងៃ ទុក្ខព្រោះមរណៈ គឺពិតជាមិនមានបុគ្គលណាមួយក្នុងលោកនេះ អាចគេចពីឧបាទានដែលជាសភាវទុក្ខទាំងបីប្រការនេះជាមេនាំឱ្យកើតទុក្ខបានឡើយ ។
អ្នកទស្សនវិជ្ជាព្រះពុទ្ធសាសនាបានទាញយកហេតុដែលនាំឱ្យសេចក្តីទុក្ខមកអាងយ៉ាងនេះថា សេចក្តីទុក្ខរបស់សត្វលោកកើតមកអំពីយើងនៅមានឧបាទាន គឺសេចក្តីប្រកាន់មាំ សេចក្តីថ្នាំងថ្នាក់ចិត្តមិនមែនមានតែសភាវទុក្ខប៉ុណ្ណឹងទេ គឺនៅមានសេចក្តីទុក្ខច្រើនបែបច្រើនយ៉ាងទៀត ដែលបានចូលមកបន្ថែមលើសភាវទុក្ខនេះឱ្យទៅជាទុក្ខដ៏ខ្លាំងក្លាតាមផ្លូវកាយ ។
តាមធម្មតាមនុស្សយើងចេះតែជម្នះមិនព្រមទទួលយកបច្ច័យដែលបានតាក់តែងមកគឺចេះតែមានឧបាទាន ប្រកាន់ ថ្នាំងថ្នាក់ដោយប្រការផ្សេងៗទើបទៅជារឿងភ័យខ្លាចចាស់ មិនចង់ចាស់ ព្រោះចាស់ទៅវាត្រូវអស់ស្អាត អស់សង្ហា ដូច្នេះសេចក្តីទុក្ខក៏កើតឡើងភ្លាមទាន់ពេលវេលា ។ (ដោយសាន សារិន)
ចែករំលែកព័តមាននេះ