ព្រះពុទ្ធបានបង្ហាត់បង្រៀនអំពីមេរៀនជីវិតច្រើនណាស់ដល់បរិស័ទទូទៅឱ្យស្គាល់ពីរបៀបរកប្រយោជន៍បានមកប្រកបដោយធម៌ តាមផ្លូវសុចរិត ដូចនៅក្នុងអដ្ឋង្គិកមគ្គត្រង់សម្មាអាជីវោ ការចិញ្ចឹមជីវិតដោយប្រពៃគឺការចិញ្ចឹមជីវិតដោយស្មើជាដើម នឹងនាំមកនូវសុខសុភមង្គលជាក់ជាមិនខាន ។
ការចិញ្ចឹមជីវិតដោយស្មើ គឺយើងត្រូវស្គាល់អំពីការវិនាសទៅនៃទ្រព្យដោយហេតុនេះ ការចម្រើនទ្រព្យដោយហេតុនោះ ហើយចេះបរិភោគមិនត្រូវត្បិតត្បៀតពេក មិនខ្ជះខ្ជាយពេក គួរបរិភោគឲ្យសមល្មមនឹងភោគៈដែលខ្លួនមាន មិនមែនខ្លួនជាអ្នកមានគ្រាន់បើដែរ តែទៅហូបរបស់សៅហ្មងមិនឆ្ងាញ់ពិសានោះក៏មិនគួរដែរដូចជារិះថាំពេក មើលតែមិនមានប្រាក់ទិញហូប ព្រោះថា ការរឹតត្បិតពេកនឹងនាំឱ្យជីវិតអាប់រស្មីទៅវិញទេ ។
កាលបើមានលុយកាក់ល្មមគ្រាន់បើដែរ តែបើយើងមិនហ៊ានទិញអាហារល្អៗមកហូបចុកនោះ អ្នកប្រាជ្ញលោកឲ្យឈ្មោះថាជាមនុស្សកំណាញ់ក្រៅតម្រាហើយ បើទោះជាមានបានប៉ុណ្ណាក៏នៅតែក្រ ក្រព្រោះចិត្តនៅតែលោភលន់ កាលបើក្នុងចិត្តយើង នៅតែខ្វះរហូតបែបនេះ ឈ្មោះថាជាអ្នកក្ររហាមដដែល គឺក្រព្រោះមិនចេះគ្រប់គ្រាន់នេះឯង ។
តែបើខ្លួនជាអ្នកទ័លក្រ ហើយស្រាប់តែចំណាយហួសប្រមាណពេក រកបានមួយរៀល តែចាយដល់ទៅមួយរយនោះក៏វាមិនត្រូវដែរ គឺមិនស្គាល់ប្រមាណក្នុងការចាយវាយហើយ ។
ការស្គាល់ប្រមាណក្នុងការប្រើប្រាស់ចាយវាយទ្រព្យសម្បត្តិ មិនចង្អៀតចង្អល់ មិនត្បិតត្បៀតពេក តែក៏មិនទូលាយពេក គឺឱ្យសមល្មមដែលអាចញុំាងជីវិតឱ្យប្រព្រឹត្តដោយល្អ ហ្នឹងហើយជាសេចក្តីសុខរបស់សត្វលោក ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ