បើទោះជាព្រះដ៏មានបុណ្យត្រាស់ទេសនាថា កិលេសទាំង៣ពួកគឺរាគៈ ទោសៈ មោហៈជាភ្លើង ជាកងទុក្ខក៏ដោយ ក៏នៅតែពួកសត្វខ្លះចាត់ខ្លួនឯងថាជាអ្នកគ្រាន់បើ រមែងសម្គាល់ថាជារបស់ល្អវិសេសទៅវិញ ដូចសម្គាល់លាមកថាជាផ្កាដូច្នោះដែរ។ ប្រៀបបាននឹងសត្វមមាចដែលមិនស្គាល់ភ្លើងក៏ចេះតែហើរចូលទាំងគឃ្លើនឲ្យដល់នូវសេចក្ដីវិនាសឆេះកន្ទុយ ឆេះខ្លោចស្លាបរងទុក្ខវេទនាក្រៃលែង…
បើទោះជាព្រះដ៏មានបុណ្យត្រាស់ទេសនាថា កិលេសទាំង៣ពួកគឺរាគៈ ទោសៈ មោហៈជាភ្លើង ជាកងទុក្ខក៏ដោយ ក៏នៅតែពួកសត្វខ្លះចាត់ខ្លួនឯងថាជាអ្នកគ្រាន់បើ រមែងសម្គាល់ថាជារបស់ល្អវិសេសទៅវិញ ដូចសម្គាល់លាមកថាជាផ្កាដូច្នោះដែរ។ ប្រៀបបាននឹងសត្វមមាចដែលមិនស្គាល់ភ្លើងក៏ចេះតែហើរចូលទាំងគឃ្លើនឲ្យដល់នូវសេចក្ដីវិនាសឆេះកន្ទុយ ឆេះខ្លោចស្លាបរងទុក្ខវេទនាក្រៃលែង ។
ភ្លើងកិលេសទាំង៣ពួកនេះគឺៈ
១-ភ្លើងគឺ រាគៈ តែងដុតសត្វទាំងឡាយដែលជាអ្នកត្រេកអរជ្រុលជ្រប់ទៅក្នុងកាម
២-ភ្លើងគឺ ទោសៈ តែងដុតនរជនទាំងឡាយដែលជាអ្នកព្យាបាទ សម្លាប់សត្វ
៣-ភ្លើងគឺមោហៈ តែងដុតសត្វដែលជាអ្នកវង្វេងមិនឈ្លាសវៃក្នុងធម៌របស់ព្រះអរិយៈ។
វិធីរំលត់ភ្លើងទាំងបីនេះព្រះអង្គទ្រង់សម្តែងថា រំលត់ភ្លើងរាគៈដោយចម្រើនចិត្ត ឲ្យសម្គាល់ថាជារបស់មិនស្អាតមិនល្អ។ រំលត់ភ្លើងទោសៈដោយធ្វើមេត្តាភាវនា គឺការចម្រើនចិត្តឲ្យកើតមេត្រីទៅក្នុងពពួកសត្វទាំងអស់។ រលត់ភ្លើងមោហៈ ទ្រង់ត្រាស់បង្គាប់ឲ្យយកបញ្ញាមករំលត់ ទើបកើតសេចក្តីសុខ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ