រាជធានីភ្នំពេញ ៖ បុរសម្នាក់បានចាប់យកនូវមុខរបរដើរសុីឈ្នួលផលិតនំម៉ាសុីនចេញពីអង្ករខ្សាយ ធ្វើជាមុខរបរអាជីពសម្រាប់រកប្រាក់កម្រៃមកផ្គត់ផ្គង់ជីវភាព នៅក្នុងគ្រួសាររបស់ខ្លួន រយៈពេលជាង២០ឆ្នាំកន្លងមកហើយ ដែលរហូតពេលនេះ គឺនៅតែមានការកាក់កបដដែល ។ ជាងនេះទៀត…
រាជធានីភ្នំពេញ ៖ បុរសម្នាក់បានចាប់យកនូវមុខរបរដើរសុីឈ្នួលផលិតនំម៉ាសុីនចេញពីអង្ករខ្សាយ ធ្វើជាមុខរបរអាជីពសម្រាប់រកប្រាក់កម្រៃមកផ្គត់ផ្គង់ជីវភាព នៅក្នុងគ្រួសាររបស់ខ្លួន រយៈពេលជាង២០ឆ្នាំកន្លងមកហើយ ដែលរហូតពេលនេះ គឺនៅតែមានការកាក់កបដដែល ។ ជាងនេះទៀត មុខរបរមួយនេះមិនត្រឹមតែមានភាពសុច្ចរិតប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែវាពិតជាប្លែកពីគេ ហើយទាល់តែអ្នកដែលរស់នៅទីជនបទស្រុកស្រែចំការ ឬជាយរាជធានីភ្នំពេញទើបបានដឹងនិងស្គាល់ ។
នំដែលផលិតចេញពីម៉ាសុីននោះមានលក្ខណៈសាមញ្ញបំផុត ហើយធ្វើភ្លាមបរិភោគបានភ្លាមៗមិនចាំបាច់ចំណាយពេលយូរក្នុងការកិនចេញជាម្សៅរួចយកទៅចម្អិន ទើបក្លាយទៅជានំនោះទេ ។ របៀបធ្វើនំដ៏ពេញនិយមតាមជនបទនេះ គឺគ្រាន់តែចាក់អង្ករលាយជាមួយស្ករបន្តិចបន្តួចចូលទៅក្នុងម៉ាសុីនហើយកិនប៉ុណ្ណោះ នឹងក្លាយទៅជានំអាចបរិភោគបានភ្លាម ព្រមទាំងមានរស់ជាតិឈ្ងុយឆ្ងាញ់គ្មានជាតិគីមី អត់ប្រើមេឬម្សៅផ្អាប់នោះឡើយ ។
ក្រៅពីនេះអ្នកមានលុយបន្តិចបន្តួចក៏អាចធ្វើនំនេះបានហូបនិងគេដែរ ព្រោះការផលិតនំចំណាយតែអង្ករ១ឬ២កំប៉ុងនិងប្រាក់ឈ្នួលតិចបំផុតដែរ ។ ចំពោះអ្នកដែលបរិភោគនំនេះមានទាំងចាស់ទាំងក្មេងជុំគ្នាហូបឱ្យរហង់ ។ ថ្វីដ្បិតតែសព្វថ្ងៃប្រទេសជាតិមានការរីកចម្រើនលើគ្រប់វិស័យ មាននំប្លែកៗជាច្រើន ដូចជានំប៉ាវ នំបុ័ង ភីហ្សា នំបុ័ងដាក់សាច់ រួមជាមួយនំស្រួយច្រើនមុខដ៏ទៃៗទៀតព្រមទាំងទឹកភេសជ្ជៈនិងផ្លែឈើគ្រប់ប្រភេទជាដើមដែលមានការដាក់លក់ ឬមានអ្នកដឹកតាមរថយន្តនិងរ៉ឺម៉កម៉ូតូដើរលក់គ្រប់ភូមិស្រុក នៅទីជនបទយ៉ាងសម្បូរបែប ខុសពីអតីតកាល២០ឬ៣០ទៅ៤០ឆ្នាំមុនក្ដី តែនំម៉ាសុីននេះនៅតែមានអ្នកបរិភោគដដែលមិនជិនណាយឡើយ ទើបធ្វើឲ្យអ្នកប្រកបរបរនេះកាក់កបបន្តត្រកូលរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ ។
មិនតែប៉ុណ្ណោះបុរសដែលរកសុីមុខរបរមួយនេះមិនចាំបាច់ចំណាយដើមទុនច្រើនឡើយ ប៉ុន្តែអាចរកចំណូលប្រចាំថ្ងៃបានច្រើនបង្គួរហើយអ្វីដែលជាការកត់សម្គាល់ គាត់មិនចាំបាច់ទៅធ្វើជាកម្មករសំណង់ កម្មករលីសែង ឬក៏ធ្វើចំណាកស្រុកទៅធ្វើជាពលករនៅក្រៅប្រទេស នោះទេ ។ចំណែកដើមទុនដែលគាត់ត្រូវចំណាយវិញនោះក៏មិនមែនជាការប្រឈមសម្រាប់គាត់ដែរ គាត់គ្រាន់តែចំណាយទៅលើប្រេងសាំងចាក់ម៉ូតូសម្រាប់អូសរ៉ឺម៉កដឹកម៉ាសុីនផលិតនំដើរតាមភូមិស្រុកនានាក្នុង១ថ្ងៃ១លីត្រឬ២លីត្រ បន្ទាប់មកចំណាយប្រេងម៉ាហ្សូ៊តបន្តិចបន្តួចសម្រាប់ចាក់ បញ្ឆេះផលិតនំមួយភ្លែតៗ ព្រមទាំងស្ករសមួយចំនួនតូចប៉ុណ្ណោះគឺចំណាយថ្លៃដើមតិចតួច ។
រីឯការផលិតនំនេះទៀតសោតគឺប្រើបានតែអង្ករខ្សាយទេ មិនអាចប្រើអង្ករដំណើបមកផលិតបានឡើយ ព្រោះអង្ករដំណើបវាស្អិតជាប់ម៉ាសុីនផលិតមិនកើតទេ ហើយចំពោះអ្នកភូមិដែលចង់បាននំហូបគឺត្រូវចំណាយអង្ករខ្លួនឯង ព្រមទាំងថ្លៃឈ្នួលក្នុងការផលិតប៉ុណ្ណោះ ។ ស្ថិតនៅក្នុងភាពមមាញឹកញាប់ដៃញាប់ជើងក្នុងការបញ្ជាម៉ាសុីនផលិតនំជូនអតិថិជនដែលកុម្ម៉ង់ឲ្យធ្វើនោះ បុរសម្នាក់បានឆ្លៀតពេលប្រាប់ឲ្យកោះសន្តិភាពដឹងថា ខ្ញុំឈ្មោះ ឡុង អាយុ៣០ឆ្នាំ មានប្រពន្ធនិងកូន២នាក់នៅក្នុងបន្ទុកគ្រួសារ ។
គាត់រៀបរាប់ថា សព្វថ្ងៃនេះគ្រួសាររបស់ខ្ញុំរស់នៅក្នុងភូមិវាលត្រែង ឃុំតាលន់ ស្រុកស្អាង ខេត្តកណ្ដាល ។ ខ្ញុំបានចាប់យកមុខរបរដើរសុីឈ្នួលផលិតនំអង្ករខ្សាយតាមភូមិនេះធ្វើជាអាជីពតែម្ដង ដែលមានរយៈពេលជាង២០ឆ្នាំកន្លងមកហើយ គឺតាំងពីខ្ញុំនៅតូចម្ល៉េះ ដោយកាលណោះលោកឪពុករបស់ខ្ញុំគឺជាអ្នកប្រកបរបរនេះ ហើយខ្ញុំបានដើរតាមឪពុករបស់ខ្ញុំគ្រប់ទិសទី ។ ប៉ុន្តែឥឡូវលោកឪពុករបស់ខ្ញុំមានវ័យជាង៦០ឆ្នាំទៅហើយ គាត់ខ្សោយកម្លាំងនិងឈប់សម្រាកនៅផ្ទះ ទើបខ្ញុំចាប់យកមុខរបរអាជីពមួយនេះបន្តវេនពីលោកឪពុក ក្នុងការរកប្រាក់កម្រៃសម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពក្នុងគ្រួសាររបស់ខ្ញុំទាំងមូល ។
លោក ឡុង បានបន្តថា មុខរបរនេះមិនមានការលំបាកអ្វីនោះទេ តែហត់ក្នុងការបើកបររ៉ឺម៉កដឹកម៉ាសុីនបន្តិច ហើយក៏មិនត្រូវចំណាយដើមទុនច្រើននោះដែរ ។ លោកថា ចំពោះអ្នកដែលចង់បាននំហូប គឺយកអង្ករមកឲ្យខ្ញុំផលិតនំហើយខ្ញុំជាអ្នកចំណាយតែស្ករសបន្តិចបន្តួចដាក់លាយចូលអង្ករ ដើម្បីឲ្យនំមានរស់ជាតិផ្អែមឡមៗតែប៉ុណ្ណោះ ព្រោះនំនេះមិនអាចដាក់ស្ករច្រើនបានទេ ។ លោកថា កាលណាដាក់ស្ករច្រើនពេកវានិងធ្វើឲ្យនំខ្លោចហូបមិនកើតឡើយ ។
ចំណែកអង្ករដែលយកមកធ្វើនំនោះគឺជាអង្ករខ្សាយ ហើយក្នុងការផលិតមិនចាំបាច់កិនអង្ករឲ្យក្លាយទៅជាម្សៅឬដាក់មេនិងប្រើម្សៅផ្អាប់អ្វីនោះទេ សូម្បីតែទឹកក៏មិនប្រើផង ។ លោករៀបរាប់ទៀតថា គឺគ្រាន់តែយកអង្ករខ្សាយមកលាយជាមួយស្ករទៅតាមចំនួនអង្ករតិចឬច្រើនរួចចាក់ចូលទៅក្នុងតៅម៉ាសុីនទៅជាការស្រេចនិងចេញជានំសរសៃវែងៗមកអាចបរិភោគបានភ្លាមហើយព្រមទាំងឈ្ងុយឆ្ងាញ់ទៀតផងញ៉ាំទៅជក់មាត់ណាស់ ។
ណែកអង្ករដែលយកមកធ្វើនំនោះគឺជាអង្ករខ្សាយ ហើយក្នុងការផលិតមិនចាំបាច់កិនអង្ករឲ្យក្លាយទៅជាម្សៅឬដាក់មេនិងប្រើម្សៅផ្អាប់អ្វីនោះទេ សូម្បីតែទឹកក៏មិនប្រើផង ។ លោករៀបរាប់ទៀតថា គឺគ្រាន់តែយកអង្ករខ្សាយមកលាយជាមួយស្ករទៅតាមចំនួនអង្ករតិចឬច្រើនរួចចាក់ចូលទៅក្នុងតៅម៉ាសុីនទៅជាការស្រេចនិងចេញជានំសរសៃវែងៗមកអាចបរិភោគបានភ្លាមហើយព្រមទាំងឈ្ងុយឆ្ងាញ់ទៀតផងញ៉ាំទៅជក់មាត់ណាស់ ។
លោកថា ដោយឡែកថ្លៃឈ្នួលក្នុងការផលិតវិញក្នុងអង្ករ១កំប៉ុងថ្លៃ១ពាន់រៀល ហើយអ្នកភូមិខ្លះធ្វើ ចាប់ពី២កំប៉ុងរហូតដល់១០កំប៉ុងអង្ករក៏មានដែរ គឺទៅតាមអ្នកដែលមានសមាជិកគ្រួសារតិចឬច្រើន ។ អ្នកធ្វើនំដ៏ជំនាញនេះបានបញ្ជាក់បន្ថែមទៀតថា ខ្ញុំបានចាកចេញពីផ្ទះទៅសុំព្រះសង្ឃស្នាក់នៅក្នុងវត្តស្រះស្រង់ ស្ថិតក្នុងភូមិសាឡូង សង្កាត់កំបូល ខណ្ឌកំបូល រាជធានីភ្នំពេញ ។ បន្ទាប់មកបានជិះម៉ូតូអូសកន្ទុយរ៉ឺម៉ក ដឹកម៉ាសុីនផលិតនំចេញពីក្នុងវត្ត ដើរតាមភូមិស្រុកនានានៅវេលាព្រឹក ។
លុះល្ងាចឡើងទើបត្រឡប់ចូលទៅដេកវត្តវិញគឺធ្វើបែបនេះរាល់ថ្ងៃ ហើយរយៈពេល៥ថ្ងៃឬ១អាទិត្យទើបទៅលេងផ្ទះម្ដង ហើយខ្ញុំអាចរកកម្រៃបានក្នុង១ថ្ងៃជាមធ្យមចំនួន៤ម៉ឺនបើច្រើន៨ម៉ឺនរៀលដែរ ។ គាត់ថានិយាយរួមមានថ្ងៃខ្លះបានច្រើន និងថ្ងៃខ្លះបានតិចទៅតាមការដែលអ្នកភូមិជួលឲ្យផលិតតិចឬច្រើនដែរ ។ លោកថា រឿងអត់សោះតែម្ដងនោះគឺមិនដែលទេ ឲ្យតែចេញដើររកតាមភូមិគឺបានហើយ អាស្រ័យលើការព្យាយាម ។
លោក ឡុង ក៏បានអះអាងពីអារម្មណ៍របស់ខ្លួនឯងថា ថ្វីដ្បិតតែមានការហត់នឿយខ្លះៗក្នុងការបើកបរម៉ូតូសណ្ដោងរ៉ឺម៉កដឹកម៉ាសុីដើរគ្រប់ច្រកល្ហកទៅរកភូមិទៅតាមផ្លូវខ្លះស្រួល និងផ្លូវលំបាកក៏ដោយ ខ្ញុំនៅតែរីករាយនិងគិតថាគឺជារឿងធម្មតា ព្រោះមុខរបរអ្វីក៏មិនស្រួលឥតខ្ចោះដែរ ។ ផ្ទុយទៅវិញខ្ញុំពិតជាមានមោទនភាពចំពោះមុខរបរដែលខ្ញុំកំពុងចាប់យកនេះខ្លាំងណាស់ ព្រមទាំងពេញចិត្តទៀតផងព្រោះវាគឺជាមុខរបរមួយ ដែលតមកពីឪពុករបស់ខ្ញុំនិងអាចចិញ្ចឹមខ្ញុំនិងគ្រួសារទាំងមូល ប្រកបដោយសុច្ចរិតភាពបំផុត ។
ដោយឡែកអ្នកភូមិបាននិយាយថា ពួកគាត់ចូលចិត្តបរិភោគនំនេះនិងហូបរាប់ឆ្នាំមកហើយ ព្រោះវាមានរស់ជាតិឈ្ងុយឆ្ងាញ់ គ្មានជាតិគីមីចំណាយតិចហូបបានយូរថ្ងៃ ហើយវាជានំដែលផលិតនិងច្នៃប្រឌិតដោយស្នាដៃកូនខ្មែរពិតៗ ផលិតភ្លាមបានហូបភ្លាម ។ ម្យ៉ាងទៀតទោះជាសព្វថ្ងៃនេះមានចំណីចំណុកសម្បូរបែបក៏ដោយ ក៏ពួកគាត់នៅតែបរិភោគនំម៉ាសុីននេះដដែល ហើយតែងតែគាំទ្រជានិច្ចផងដែរ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ