ព្រះបរមគ្រូបានទេសនាអប់រំពុទ្ធបរិស័ទឱ្យតម្កល់ខ្លួនដោយប្រពៃក្នុងគុណធម៌ សព្វៗកាល ទោះបីជួបប្រទះនូវសេចក្តីទុក្ខលំបាកយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏កុំចោលព្រះធម៌ឱ្យសោះ ព្រោះការដែលយើងមាននូវព្រះធម៌ តាំងទុក្ខនៅក្នុងខ្លួនបានមាំមួនហើយនោះ នឹងនាំពន្លឺដល់យើងរឹងរឹតតែចេះសម្លឹងមើលទង្វើបុគ្គលកាន់តែច្បាស់ និងហេតុការណ៍ផ្សេងៗបានល្អឡើងជាលំដាប់ ។
ព្រះធម៌តែងរក្សាសត្វលោកឱ្យបានសុខក្នុងលោកនេះផងនិងលោកខាងមុខផង មានតែព្រះធម៌ប៉ុណ្ណោះ ដែលធ្វើឱ្យកក់ក្តៅក្នុងជីវិត ព្រោះព្រះធម៌បានស្ថាបនាមនុស្ស ដែលធ្លាប់តែអន់ថយទន់ ទាប ដោយត្រកូល ឬដោយទ្រព្យធន់ជាដើម ឱ្យបានជាមនុស្ស ប្រសើរខ្ពង់ខ្ពស់ រហូតដល់ថ្នាក់ទេវតាប្រណម្យអញ្ជលីសំពះថ្វាយបង្គំទៀតផង ។
ព្រះធម៌តែងស្ថិតនៅកៀកនឹងយើងជានិច្ចមិនបានឃ្លាតទៅណាឆ្ងាយឡើយ មានតែសត្វលោកទេដែលចេះតែលះបង់ព្រះធម៌ចោល ហើយលាចាកលោកនេះស្ពាយយកកម្មដែលខ្លួនបានសាងទៅជាមួយ ។
ព្រះធម៌មានអានុភាពរកអ្វីប្រៀបពុំបានឡើយ សូមសត្វលោកទុកចិត្តលើព្រះធម៌ ជឿជាក់លើព្រះធម៌ចុះ នឹងបានល្អជាងការទុកចិត្តក្នុងអ្វីៗសព្វបែបយ៉ាង ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ