តម្រូវការរបស់មនុស្សប្រៀបបាននឹងផ្ទៃសមុទ្រទោះជាទន្លេ ស្ទឹង បឹងបួហូរចាក់ចូលយ៉ាងក៏នៅមិនចេះពេញយ៉ាងណា ភាពលោភលន់របស់មនុស្សទោះជាមានភ្នំមាសដប់នៅតែមិនស្កប់ស្កល់ក៏យ៉ាងនោះដែរ ។
មើលចុះមនុស្សពួកខ្លះមានមុខមានមាត់ក្នុងសង្គមមានពេលវេលាដើរទាក់ចិត្តថ្លើមអ្នកដទៃ ជាងមានពេលវេលានៅជាមួយគ្រួសារខ្លួនឯង គេខំស្ទុះទៅលិច ស្ទុះទៅកើតដើម្បីរកផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនសុខចិត្ត លះបង់ពេលវេលាទៅប្រភពខាងក្រៅច្រើនជាងឲ្យដល់គ្រួសារ ឬពុំនោះសោត ត្រូវប្រឹងប្រែងព្យាយាម ប្រចុបប្រចែងអ្នកតូចអ្នកធំដើម្បីផលប្រយោជន៍នោះៗ ។
ឯអ្នកខ្លះទៀតខំធើ្វខ្លួនជាមនុស្សធ្វើការដោយទឹកចិត្តស្មោះត្រង់ ប្រកបរបរត្រឹមត្រូវ និងជាអ្នកស្រឡាញ់យុត្តិធម៌នោះ បែរជាគេមើលមកថា យើងជាមនុស្សល្ងង់ ងប់ងល់នឹងការងារ មិនចេះរកស៊ី មិនចេះចង់មានចង់បាន មិនចេះឆក់ឱកាស មិនឆ្លាតដូចគេទេ ។
រឿងរ៉ាវទាំងអស់នេះយើងគួរបង្អោនចិត្តព្រមឲ្យគេថាយើងជាមនុស្សល្ងង់ចុះ កុំតូចចិត្ត កុំធ្លាក់ទឹកចិត្ត ព្រោះសម្តីស៊កសៀតទាំងនេះមិនមែនជាការពិតរបស់យើងទេ ។
ធ្វើការដោយស្មោះត្រង់ មានទឹកចិត្តបរិសុទ្ធចំពោះអ្នកដទៃ ស្លូតបូតត្រឹមត្រូវ សូម្បីមិនសូវមានទ្រព្យសម្បត្តិដូចគេក៏ដោយ តែយើងសប្បាយចិត្តនឹងអំពើសុចរិតរបស់យើង ហ្នឹងហើយសេចក្តីសុខរបស់សត្វលោក ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ