អត្តសមំ បេមំ ស្រឡាញ់អ្វីស្មើនឹងខ្លួនប្រាកដជាមិនមាន នេះជាពុទ្ធវចនៈដែលព្រះមានព្រះភាគទ្រង់ត្រាស់ទៅកាន់សត្វលោកដែលសេចក្តីនេះឃើញថា មនុស្សយើងគ្រប់រូបរមែងស្រឡាញ់ខ្លួនជាងស្រឡាញ់អ្វីៗទាំងអស់ មើលចុះម្នាក់ៗខិតខំស្វែងរកអាហារបរិភោគក៏ដើម្បីរស់ ដើម្បីបានអាយុវែង ដើម្បីសេចក្តីសុខក្នុងបច្ចុប្បន្ន គឺគេមិនបានគិតពីជីវិតទៅក្នុងសង្សារវដ្តឡើយ ។…
អត្តសមំ បេមំ ស្រឡាញ់អ្វីស្មើនឹងខ្លួនប្រាកដជាមិនមាន នេះជាពុទ្ធវចនៈដែលព្រះមានព្រះភាគទ្រង់ត្រាស់ទៅកាន់សត្វលោកដែលសេចក្តីនេះឃើញថា មនុស្សយើងគ្រប់រូបរមែងស្រឡាញ់ខ្លួនជាងស្រឡាញ់អ្វីៗទាំងអស់ មើលចុះម្នាក់ៗខិតខំស្វែងរកអាហារបរិភោគក៏ដើម្បីរស់ ដើម្បីបានអាយុវែង ដើម្បីសេចក្តីសុខក្នុងបច្ចុប្បន្ន គឺគេមិនបានគិតពីជីវិតទៅក្នុងសង្សារវដ្តឡើយ ។
ឯមនុស្សខ្លះដែលមានគំនិតឆ្លាតគេមិនមែនហ៊ឺហាសប្បាយចាយវាយតែមួយថ្ងៃឲ្យទាល់តែអស់ទ្រព្យដែលរកបានមកនោះទេ គេពិតជារំលែកទ្រព្យខ្លះទុកសម្រាប់ថ្ងៃក្រោយ ព្រោះថាបើមិនលៃលកដូច្នេះទេ ថ្ងៃក្រោយគេនឹងក្លាយជាមនុស្សកំសត់មិនខាន ។
ចំណែកអ្នកមានប្រាជ្ញាក៏គិតគូរជីវិតទៅជាតិមុខមិនខុសអំពីការដែលគេគិតជីវិតថ្ងៃស្អែកនោះឡើយ ។
ជីវិតទៅក្នុងលោកខាងមុខពិតជាមានប្រាកដ ទោះជាបដិសន្ធិនោះក្នុងកំណើតអ្វីក៏ដោយ គឺកើតទៅតាមផលកម្មដែលខ្លួនបានសាងក្នុងបច្ចុប្បន្នជាតិ និងអតីតជាតិ ផលកម្មនេះហើយជាអ្នកដឹកនាំជីវិតទៅកើតក្នុងភពផ្សេងៗ ។
ហេតុនេះសត្វលោកមិនគួរដំអក់ងប់ងុលតែក្នុងប្រយោជន៍បច្ចុប្បន្ន ដែលជាឈ្នាន់ថ្នាក់ក្រោមប៉ុណ្ណោះទេ គឺត្រូវតែសាងប្រយោជន៍បរលោកផងទើបប្រពៃ ព្រោះយើងមិនមែនរស់នៅតែជាមួយនឹងជីវិតបច្ចុប្បន្ននេះឯណា មិនយូរប៉ុន្មានទៀតទេជីវិតយើងនេះនឹងត្រូវស្លាប់អស់ទៅហើយ ។
ម្យ៉ាងទៀតបើតណ្ហានៅមាន មុខជានឹងមានជាតិថ្មីក្នុងលោកខាងមុខៗទៀតមិនខាន ហើយអ្វីជាដើមទុនសម្រាប់ជាតិថ្មីនោះ មានតែបុណ្យកុសលប៉ុណ្ណោះឯង ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ