ព្រះពុទ្ធសាសនាជាសាសនាឃើញពិតថាពិតគឺបង្ហាញអ្វីតែរឿងជាក់ស្តែង ពីខ្សែជីវិតពិសេសគឺព្យាយាមពន្យល់ឱ្យមនុស្សយល់ដឹងពីសេចក្តីទុក្ខ មានសេចក្តីស្លាប់នៅខាងមុខគ្មានសត្វលោកណាជៀសផុតគេចរួចនោះទេ ហើយត្រូវខំសន្សំបុណ្យកុសលទុកសម្រាប់ចម្លងជីវិតទៅកាន់សុគតិភព។
ដូចនៅក្នុងខ្លឹមសារអំពីព្រហ្មចរិយធម៌ព្រះអង្គបានបង្ហាញថា ការឱ្យទាន ការខ្វល់ខ្វាយ ឬខ្នះខ្នែងចំពោះអំពើជាកុសល ការរក្សាសីល៥ សីល៨ ការចម្រើនព្រហ្មវិហារធម៌៤ ការសម្តែងធម៌ ឬណែនាំពន្យល់ឱ្យអ្នកដទៃកាន់អំពើសុចរិត កុំរុកកួនគ្នា កុំបៀតបៀនគ្នា កុំពោលពាក្យចាក់ដោតគ្នាកុំញុះញង់គ្នា ការវៀរចាកមេថុនធម្ម សេចក្តីសន្តោសចំពោះភរិយារបស់ខ្លួន សេចក្តីព្យាយាមដ៏ខ្ជាប់ខ្ជួនក្នុងកងការកុសល ការរក្សាឧបោសថសីល តាមការកំណត់ជាដើម លោកឱ្យឈ្មោះថាព្រហ្មចរិយធម៌ ។
ព្រោះតែសេចក្តីស្លាប់នៃរូបកាយយើងនៅប្រចាំការគ្រប់ដង្ហើមចេញចូលរាល់ថ្ងៃ រាល់យប់គ្រប់វេលា គួរបុគ្គលគ្រប់រូបទោះជាអ្នកធ្វើស្រែចម្ការក្តី អ្នកធ្វើជំនួញក្តី អ្នកធ្វើការឈ្នួលក្តី អ្នកបម្រើរាជការក្តី បុគ្គលិកស្ថាប័នឯកជននានាក្តី គប្បីលៃលករកឱកាសប្រព្រឹត្តព្រហ្មចរិយធម៌ពោលគឺ ប្រឹងប្រែងធ្វើកងការកុសលឱ្យបានច្រើនទៅតាមលទ្ធភាពរៀងៗខ្លួន ព្រោះសីលជាយាន ទានជាស្បៀងទុកបង្ការឱ្យហើយទោះបីតិចឬច្រើនកុំឱ្យខកខានខូចវេលា។
សាមញ្ញជនទាំងឡាយត្រូវយល់ថា ការធ្វើទាន សីល ភាវនាគឺដើម្បីនឹងបានជាឧបនិស្ស័យទៅកាន់បរលោកក្សេមផុតចាកទុក្ខទាំងពួង ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ