រាជធានីភ្នំពេញ ៖ មកទល់ពេលនេះ មុខវិជ្ជាកីឡានៅតាមគ្រឹះស្ថានអប់រំឯកជននានាមានសកម្មភាពរស់រវើកស្ទើរគ្រប់កម្រិតសិក្សា ដោយមុខវិជ្ជាមួយនេះបានដើរតួនាទីអប់រំសិស្សឱ្យចេះស្រឡាញ់សុខភាព តាមរយៈការលេងកីឡាគ្រប់ប្រភេទដូចជាលំហាត់ប្រាណជាដើមដែលមិនខុសពីការបណ្ដុះគំនិតពួកគេឱ្យរួមគ្នាលើកស្ទួយវិស័យកីឡានៅកម្ពុជានោះទេ ។ ទោះបីយ៉ាងណា គេកត់សម្គាល់ឃើញថា មុខវិជ្ជាកីឡានៅតាមសាលារដ្ឋហាក់មិនសូវមានសកម្មភាពផុសផុលនៅឡើយ បើទោះជាមានការបង្កើនចំនួនគ្រូកីឡាក្ដី។
យោងតាមការបញ្ជាក់របស់មន្ត្រីពាក់ព័ន្ធ នឹងការងារអប់រំ យុវជន និងកីឡា ឱ្យដឹងថា នៅតាមសាលារដ្ឋទូទាំងកម្ពុជា មុខវិជ្ជាកីឡាត្រូវបានបញ្ចូលក្នុងកម្មវិធីសិក្សាឱ្យមានសកម្មភាពកាន់តែខ្លាំង ដោយម៉ោងកីឡាត្រូវបានគេដាក់ឱ្យសិស្សហ្វឹកហាត់នៅចន្លោះម៉ោងសិក្សាមុខវិជ្ជាផ្សេងទៀតផង ដើម្បីឱ្យសិស្សដែលខ្ជិលឬចង់គេចវេះម៉ោងកីឡា បានចូលហ្វឹកហាត់លើជំនាញមួយនេះឱ្យបានសស្រាក់សស្រាំច្រើននាក់ ។ ទោះបីយ៉ាងណា កន្លងមក គ្រូមុខវិជ្ជាកីឡាមួយចំនួនជាពិសេសនៅរាជធានីភ្នំពេញ ដោយសារបញ្ហាជីវភាពពួកគាត់បានបង្ខំចិត្តទទួលលុយសំណូកពីសិស្សដែលមិនចង់ហ្វឹកហាត់នៅក្នុងម៉ោងកីឡារបស់ខ្លួនជាថ្នូរនឹងការផ្ដល់ពិន្ទុជាប្រចាំខែឬប្រចាំឆ្នាំដែលនាំឱ្យមើលឃើញបញ្ហាពុករលួយកើតឡើងផងដែរ ។
គាប់ជួនជានៅតាមសាលាភាគច្រើនមិនមានសម្ភារហ្វឹកហាត់គ្រប់គ្រាន់ក្រៅពីឱ្យសិស្សហាត់រត់ ហាត់លោត និងឈរជាជួរធ្វើកាយវិការហាត់ប្រាណផង ទើបធ្វើឱ្យសិស្សមួយចំនួនមិនសូវស្វាហាប់លើមុខវិជ្ជានេះដែលនាំឱ្យមុខវិជ្ជាកីឡានៅតាមសាលារដ្ឋមិនសូវមានសកម្មភាពផុសផុលឬអាចនិយាយបានថាមិនអាចបណ្ដុះបានធនធានកីឡាករល្អនៅក្នុងវិស័យកីឡា ។ គ្រូកីឡាភាគច្រើននៅតាមសាលារដ្ឋបានបង្ហាញពីភាពស្មុគស្មាញក្នុងការពន្លឿនវិស័យមួយនេះឱ្យរីកចម្រើនដោយពួកគាត់ត្អូញត្អែរថាក្នុងចំណោមសិស្សក្នុងថ្នាក់ចន្លោះពី៣០ទៅ៤០នាក់ អ្នកមកបង្ហាញខ្លួនក្នុងម៉ោងកីឡាមានតែ១០នាក់ ឬ២០នាក់ប៉ុណ្ណោះ ទើបធ្វើឱ្យគ្រូកីឡាភាគច្រើនសឹងនឹងបាក់ទឹកចិត្តក្នុងការបង្ហាត់បង្រៀន។
គ្រូមុខវិជ្ជាកីឡាមួយរូបដែលអះអាងថាបង្ហាត់កីឡានៅក្នុងវិទ្យាល័យមួយកណ្ដាលក្រុងតាខ្មៅ បានថ្លែងបញ្ជាក់ថា សម្រាប់ម៉ោងកីឡាសិស្សមួយចំនួនសុខចិត្តបង់លុយក្នុងម្នាក់២ពាន់រៀលឱ្យលោកជាថ្នូរកុំឱ្យលោកដាក់អវត្តមាន និងដើម្បីកុំឱ្យលោកលុបសិទ្ធិមិនឱ្យប្រឡងឆមាស ឬមិនឱ្យពិន្ទុជាប់ដោយសារតែពួកគេទាំងនោះមិនចង់ហាត់ ។
លោកថា គ្រូមិនចង់បានលុយពីសិស្សនោះទេ ប៉ុន្តែបើសិស្សមិនមក ហើយសិស្សទាំងនោះមិនទាំងខ្វល់ពីរឿងអវត្តមានផង តើឱ្យគ្រូទៅអូសកសិស្សមកហាត់យ៉ាងម៉េចកើត។ ក្នុងនោះសូម្បីតែពេលប្រឡងប្រចាំខែ និងប្រចាំឆមាស ក៏មិនសូវមានសិស្សបង្ហាញខ្លួនដែរ ដោយសារតែសិស្សស្នើសុំបង់លុយហើយសុំកុំប្រឡង ឬគ្រាន់តែប្រឡងលេងៗដើម្បីបង្គ្រប់កិច្ច កុំឱ្យថាគ្រូជប់ពិន្ទុ ។ លោកទទួលស្គាល់ថា សម្រាប់គ្រូកីឡាគឺរកលុយបានពីការស៊ូកប៉ាន់របស់សិស្ស តែលោកមិនចង់ឃើញសិស្សបន្តធ្វើទម្លាប់បែបនេះនោះទេ ដោយសារតែលោកជាគ្រូមានបំណងចង់បង្ហាត់បង្ហាញ និងចង់ចែករំលែកចំណេះដឹងដែលខ្លួនធ្លាប់សិក្សាយកមកបណ្ដុះបណ្ដាលសិស្សច្រើនជាង ។ គ្រូកីឡាដដែលបន្តថា នៅក្នុងសាលារបស់ខ្លួនលោកនាយកបានទាំងដាក់កំហិតឱ្យសិស្សមិនមកម៉ោងកីឡា ឈរនៅដងទង់ជាតិ និងលាងបង្គន់ទៀតផង ប៉ុន្តែសិស្សទាំងនោះនៅតែមកស៊ីញ៉េអវត្តមាន ហើយស្រុះគ្នាមិនព្រមចង់ហាត់ ដោយស្នើសុំជូនលុយគ្រូក្នុងម្នាក់១ពាន់រៀល ឬ២ពាន់រៀលវិញ។
គ្រូមុខវិជ្ជាកីឡាភាគច្រើនបង្រៀននៅរាជធានីភ្នំពេញ ក៏បានបញ្ជាក់ឱ្យដឹងស្រដៀងគ្នានេះដែរថា កាលពីប៉ុន្មានឆ្នាំមុនមុខវិជ្ជាកីឡាបានក្លាយជាមុខវិជ្ជាអាចរកចំណូលបានយ៉ាងងាយដោយគ្មានការតវ៉ាពីសិស្ស ដោយសារតែហេតុផលសិស្សជាយុវវ័យទាំងនោះមិនចូលចិត្តហាត់កីឡាក្នុងម៉ោងសិក្សា ។ នៅភ្នំពេញសិស្សមួយចំនួនហ៊ានបង់លុយក្នុងការបាត់មុខមួយលើកពី២ពាន់ទៅម៉ឺនរៀលក៏មានជាថ្នូរកុំឱ្យគ្រូដាក់អវត្តមានពីការមិនមកហ្វឹកហាត់ជាប់លាប់ ។
អ៊ីចឹងហើយទើបគេឃើញគ្រូមុខវិជ្ជាកីឡាមួយចំនួនអាចរកចំណូលបានច្រើន ជាពិសេសគ្រូដែលបង្ហាត់ច្រើនថ្នាក់ និងច្រើនម៉ោង ។ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្ននៅតាមសាលារដ្ឋភាគច្រើន ក៏បានពង្រឹងលើមុខវិជ្ជានេះ ដែលតម្រូវឱ្យសិស្សមកហាត់ជាប់លាប់ជាពិសេសគឺដាក់កំហិតដល់សិស្សដែលគេចម៉ោងកីឡាលើសពី៣ដង នឹងដកសិទ្ធិមិនឱ្យប្រឡងប្រចាំខែ ឬប្រចាំឆមាសជាដើម ។ គ្រូកីឡាមួយចំនួន ក៏បានបញ្ចេញគោលការណ៍មិនយកលុយសិស្សជាថ្នូរនឹងការបាត់មុខផងដែរ ទើបនៅក្នុងសាលាខ្លះក៏មានសកម្មភាពហ្វឹកហាត់កីឡាបានល្អដែរ ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ លោកគ្រូអ្នកគ្រូជាច្រើនបានត្អូញត្អែរថា វិស័យកីឡានៅតាមសាលារដ្ឋមិនសូវមានការរីកចម្រើននោះទេ ។
ជាក់ស្ដែង កីឡាបាល់ទះ បាល់បោះ និងបាល់ទាត់ជាដើមដែលបានកើតឡើងនៅតាមគ្រឹះស្ថានសិក្សារបស់រដ្ឋដោយសារតែថ្នាក់ដឹកនាំជ្រើសរើសតាមថ្នាក់ ហើយបង្កើតជាក្រុមដើម្បីបានចូលប្រកួតជាមួយសាលាផ្សេងប៉ុណ្ណោះ ដោយមិនមែនជាការងាររបស់គ្រូកីឡានោះទេ ។
ប៉ុន្តែក្នុងនាមជាគ្រូកីឡាគឺត្រូវសម្របសម្រួលលើគម្រោងទាំងនោះ និងត្រូវបង្វឹកសិស្សឱ្យត្រូវជំនាញសម្រាប់គ្រូកីឡាណាម្នាក់ ។ គ្រូកីឡាដដែលនិយាយថា សម្រាប់កីឡាបោះប៊ូល ដែលបានកើតឡើងនៅក្នុងសាលារដ្ឋ ក៏មិនមែនជាការចាត់ចែងរបស់គ្រូកីឡានោះដែរ ប៉ុន្តែជាការសាមគ្គីរបស់គ្រូៗនៅក្នុងសាលាដែលមានចំណូលចិត្តប៉ុណ្ណោះ។
លោក វ៉ាត់ ចំរើន អគ្គលេខាធិការគណៈកម្មាធិការជាតិអូឡាំពិកកម្ពុជាមានប្រសាសន៍ថា វិស័យកីឡានៅតាមសាលារដ្ឋ គឺជាការទទួលខុសត្រូវរបស់គ្រឹះស្ថានទាំងនោះ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្នលោកកត់សម្គាល់ថា សាលាមួយចំនួន ក៏បានបំផុសវិស័យកីឡាឱ្យមានការរីកចម្រើនផងដែរ ដូចជាបានបង្កើតក្រុមបាល់ទាត់ ក្រុមបាល់ទះ និងបានទាំងផ្ដល់ទីតាំងឱ្យកីឡាមួយចំនួនដូចជាល្បុក្កតោ យុទ្ធគុនខម និងតេក្វាន់ដូជាដើម ដើម្បីឱ្យសិស្សបានហាត់រៀនគ្រាន់បណ្ដុះគំនិតស្នេហាវិស័យកីឡា និងដើម្បីឱ្យពួកគេចេះស្រឡាញ់សុខភាពផងដែរ។
នៅក្នុងសេចក្តីណែនាំស្តីពី«ការអនុវត្តម៉ោងសិក្សាមុខវិជ្ជាអប់រំកាយ និងកីឡា ក្នុងម៉ោង និងក្រៅម៉ោងនៅគ្រឹះស្ថានបឋមសិក្សា និងមធ្យមសិក្សា»ដែលមានការចុះហត្ថលេខាដោយលោក ហង់ ជួនណារ៉ុន រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡា គឺបានកំណត់ចំណុចសំខាន់ចំនួន៤ដើម្បីឲ្យគ្រឹះស្ថានបឋមសិក្សា និងមធ្យមសិក្សា ត្រូវអនុវត្ត ។ ទី១-គ្រឹះស្ថានបឋមសិក្សា និងមធ្យមសិក្សាត្រូវអនុវត្តឲ្យបានត្រឹមត្រូវនូវកម្មវិធីសិក្សាមុខវិជ្ជាអប់រំកាយ និងកីឡា២ម៉ោងក្នុង១សប្តាហ៍ស្របតាមកម្មវិធីកំណត់ថ្នាក់ជាតិ ។ ទី២-គ្រឹះស្ថានបឋមសិក្សានិងមធ្យមសិក្សាត្រូវបំផុសនិងរៀបចំបង្កើតសមាគមកីឡាឲ្យបានគ្រប់សាលាដើម្បីហាត់កីឡាក្រៅម៉ោងសិក្សាបន្ថែម ។ ទី៣-មន្ទីរអប់រំ យុវជន និងកីឡារាជធានី-ខេត្ត ត្រូវពង្រឹងសមាគមកីឡាសិស្ស និងធ្វើឲ្យដំណើរការសកម្មភាពហាត់កីឡាក្រៅម៉ោងសិក្សាគ្រប់ស្រុក ក្រុង ខណ្ឌ ឲ្យមានប្រសិទ្ធភាព និងទី៤-គណៈគ្រប់គ្រងសាលា និងក្រុមបច្ចេកទេសត្រូវពិនិត្យតាមដាន និងវាយតម្លៃជាប្រចាំលើគ្រប់សកម្មភាពរៀននិងបង្រៀនរបស់គ្រូទទួលបន្ទុកថ្នាក់ និងគ្រូអប់រំកាយនៅក្នុងសាលារបស់ខ្លួន។
តាមខ្លឹមសារក្នុងសេចក្តីណែនាំនេះ ក្រសួង អប់រំ យុវជន និងកីឡា ហាក់មានការបើក
ទូលាយឲ្យសាលារៀននីមួយៗបង្កើតជាកម្មវិធីហ្វឹកហាត់ទៅលើប្រភេទកីឡាដែលខ្លួនអាចធ្វើទៅបាន ជាពិសេសគឺបាល់ទាត់ បាល់ទះ បាល់បោះ និងកីឡាអត្តពលកម្ម ដែលមាននៅក្នុងកម្មវិធីប្រកួតជើងឯករាជធានីខេត្តជើងឯកភូមិភាគ និងការប្រកួតជើងឯកទូទាំងប្រទេស។
ទោះបីជាយ៉ាងណា នាយករងវិទ្យាល័យមួយរូបនៅរាជធានីភ្នំពេញ បានប្រាប់ដោយសុំមិនបញ្ចេញឈ្មោះថា៖«ការដាក់ឲ្យមានកម្មវិធីអប់រំកាយ និងកីឡា នៅក្នុងម៉ោង និងក្រៅម៉ោងសិក្សានៅតាមសាលារដ្ឋ គឺជាគំនិតដ៏ល្អមួយ ប៉ុន្តែខ្ញុំគិតថា ការអនុវត្តជាក់ស្តែងវាមិនមែនងាយស្រួលនោះទេ ព្រោះសិស្សានុសិស្សភាគច្រើនគេបានយកពេលទំនេរទៅរៀនគួរក្រៅម៉ោង ហើយនៅតាមសាលាភាគច្រើនក៏គ្មានទីលាន សម្ភារហាត់ និងគ្រូជំនាញមកបង្ហាត់នោះដែរ»៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ