មានបញ្ហាជាច្រើនដែលយើងត្រូវលើកយកមកនិយាយនៅក្នុងវិស័យសុខាភិបាលកម្ពុជា។ មនុស្សភាគច្រើនបានទម្លាក់ការទទួលខុសត្រូវឲ្យគ្រូពេទ្យដែលពិនិត្យ និងព្យាបាលជំងឺ ។ គ្រូពេទ្យជាច្រើនបានត្រូវចោទប្រកាន់ថា មិនគោរពក្រមសីលធម៌ មើលឃើញលុយជាធំ ហើយមិនមានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការបំពេញការងារសង្គ្រោះជីវិតមនុស្ស ខណៈដែលពួកគេបំពេញការងារដើម្បីសង្គ្រោះជីវិតមនុស្ស ។…
មានបញ្ហាជាច្រើនដែលយើងត្រូវលើកយកមកនិយាយនៅក្នុងវិស័យសុខាភិបាលកម្ពុជា។ មនុស្សភាគច្រើនបានទម្លាក់ការទទួលខុសត្រូវឲ្យគ្រូពេទ្យដែលពិនិត្យ និងព្យាបាលជំងឺ ។ គ្រូពេទ្យជាច្រើនបានត្រូវចោទប្រកាន់ថា មិនគោរពក្រមសីលធម៌ មើលឃើញលុយជាធំ ហើយមិនមានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការបំពេញការងារសង្គ្រោះជីវិតមនុស្ស ខណៈដែលពួកគេបំពេញការងារដើម្បីសង្គ្រោះជីវិតមនុស្ស ។
ដូចជានៅក្នុងវិជ្ជាជីវ:ផ្សេងទៀតដែរ វាគ្មានភាពផូរផង់មួយដែល យើងត្រូវអួតនោះឡើយនៅក្នុងវិស័យសុខាភិបាលកម្ពុជា ។ ការងារវេជ្ជសាស្ត្រមានវិសាលភាពធំហួសហេតុដែលធ្វើឲ្យគ្រូពេទ្យមានការពិបាកនៅក្នុងការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យនិងព្យាបាលជំងឺឲ្យបានត្រឹមត្រូវ និងមានប្រសិទ្ធភាព ។ អ្វីដែលយើងត្រូវឈ្វេងយល់ទីនេះ គឺថាការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យដើម្បីឲ្យដឹងថា មនុស្សម្នាក់មានជំងឺមួយនោះ វាទាក់ទងនឹងកត្តាជាច្រើនដូចជា ចំណេះដឹងដែលគ្រូពេទ្យរៀនតាមសាលា និងសៀវភៅកម្រាស់រាប់ពាន់ទំព័រ ពិសោធន៍របស់គ្រូពេទ្យ សម្ភារវេជ្ជសាស្ត្រទំនើប និងសំខាន់ដែរនោះ គឺការផ្តល់ព័ត៌មានគ្រប់គ្រាន់អំពីប្រវត្តិរបស់ជំងឺដល់គ្រូពេទ្យ ។ ជាទូទៅក្នុងការពិនិត្យជំងឺគ្រូពេទ្យតែងតែងពឹងផ្អែកទៅលើកត្តាទាំងអស់នេះ ។ ដូច្នេះហើយបានជាការពិនិត្យជំងឺតែងតែមានដំណាក់កាលសាកសួរប្រវត្តិជំងឺ ការពិនិត្យលើរាងកាយអ្នកជំងឺផ្ទាល់ និងការពិនិត្យប៉ារ៉ាគ្លីនិកដែលទាក់ទងទៅនឹងការពិនិត្យឈាម ការថតអេកូ ការថតកាំរស្មីការថតស្កែនជាដើម ។
ការពិនិត្យទាំងនេះប្រៀបបីដូចជាមុំបីដែលពឹងគ្នាទៅវិញទៅមក ដើម្បីអាចឈានដល់ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យដ៏ត្រឹមត្រូវមួយ ។ ចន្លោះប្រហោងនៅក្នុងការពិនិត្យណាមួយក្នុងចំណោមការពិនិត្យទាំងបីនេះ អាចនឹងនាំអោយការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យខុសប្រៀបដូចជាកៅអីដែលមានជើងបី ហើយមិនអាចបាក់ជើងណាមួយយ៉ាងដូច្នេះ ។
ក្រៅអំពីការពឹងផ្អែកទៅលើការពិនិត្យរាងកាយអ្នកជំងឺនិងការពិនិត្យប៉ារ៉ាគ្លីនិក ព័ត៌មានដែលអ្នកជំងឺផ្តល់ឲ្យមានសារសំខាន់ខ្លាំងណាស់ សម្រាប់ជួយគ្រូពេទ្យក្នុងការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ ។
នេះវារំលេចចេញនូវតម្រូវការដ៏ចាំបាច់ ដែលអ្នកជំងឺត្រូវតែផ្តល់ព័ត៌មានឲ្យបានលម្អិតជូនដល់គ្រូពេទ្យ ទោះបីជាពេលខ្លះគ្រួពេទ្យមិនបានសាកសួរដល់ក្តី ។
ឧទាហរណ៍យ៉ាងសាមញ្ញមួយគឺថា អ្នកមានឈាមចេញតាមមាត់ ។ វាអាចជាក្អួត ឬក៏ក្អកឈាម ។ បើសិនជាអ្នកមិនអាចពិពណ៌នាឲ្យច្បាស់លាស់គួបផ្សំនឹងការប្រាប់គ្រូពេទ្យរបស់អ្នកអំពីជំងឺដែលអ្នកធ្លាប់មានទេនោះ គ្រូពេទ្យអាចនឹងធ្វើការវិនិច្ឆ័យខុសទៅលើមូលហេតុដែលនាំឲ្យមានការចេញឈាមតាមមាត់នោះ ។ ប្រវត្តិនៃជំងឺសួតគួបផ្សំនឹងការពិពណ៌នាថា ការចេញឈាមនោះកើតមានពេលក្អក នឹងនាំឲ្យគ្រូពេទ្យផ្តោតការយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើការពិនិត្យសួត ។ ផ្ទុយមកវិញបើសិនជាអ្នកបានពិពណ៌នាអំពីប្រវត្តិចុកឆ្អល់ចុងដង្ហើម ឬធ្លាប់មានបញ្ហាក្រពះនោះ ហើយអ្នកពិពណ៌នាថា ការធ្លាក់ឈាមនោះកើតមានក្រោយពីអ្នកមានអារម្មណ៍ចង្អោរនោះ គ្រូពេទ្យនឹងយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើបញ្ហាបណ្តាលមកពីប្រដាប់រំលាយអាហារដែលអាចជាបំពង់អាហារនិងក្រពះជាដើម ។
ដូច្នេះការផ្តល់ព័ត៌មានមិនច្បាស់លាស់នឹងអាចនាំឲ្យគ្រូពេទ្យវង្វេងនៅក្នុងការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយចុះ គ្រូពេទ្យតម្រូវឲ្យមានការប្រុងប្រយ័ត្នខ្លាំងនៅក្នុងការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យដែលជាការតម្រង់ទិសដល់ការព្យាបាល ។ ការសាកសួរអ្នកជំងឺយ៉ាងល្អិតល្អន់បំផុត គួរតែត្រូវបានអនុវត្តជំនួសឲ្យការពិនិត្យ ត្រួសៗ ក៏នាំដល់ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យប្រកបដោយខុសឆ្គង ។
ការពិនិត្យទៅលើការទាក់ទងដ៏ទន់ខ្សោយនេះ វាតម្រូវឲ្យសាធារណជនកម្ពុជាយល់កាន់តែច្បាស់អំពីព័ត៌មានសុខភាពដើម្បីជួយដល់គ្រូពេទ្យនៅក្នុងការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ ។
នៅពេលដែលការទាក់ទងរវាងគ្រូពេទ្យ និងអ្នកជំងឺបានត្រូវកែលម្អហើយនោះ វានឹងតម្រូវឲ្យគ្រូពេទ្យកម្ពុជាពង្រឹងសមត្ថភាពផ្នែកវិជ្ជាជីវ: និងក្រមសីលធម៌ដើម្បីជួយសង្គ្រោះជីវិតឲ្យកាន់តែបានច្រើនជាងនេះនៅក្នុងការងារគួរឲ្យគោរពរបស់ខ្លួន ។ ដើម្បីជាជំនួយដល់គ្រូពេទ្យនៅ វាក៏ទាមទារខានមិនបានដែលមន្ទីរពេទ្យនានា បំពាក់ឧបករណ៍ពេទ្យ ទំនើបៗដើម្បីជួយដល់ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យរបស់គ្រូពេទ្យ ។
សំណេរមួយនេះអាចជួយឲ្យមានការទុកចិត្តគ្នាកាន់តែខ្លាំង រវាងគ្រូពេទ្យនិងសាធារណជនកម្ពុជា ។ សូមឲ្យសាធារណជនកម្ពុជាផ្តល់ការទុកចិត្តឲ្យបានកាន់តែច្រើនដល់គ្រូពេទ្យកម្ពុជា ពីព្រោះគ្មានគ្រូពេទ្យណាម្នាក់ ដែលចង់ឃើញជីវិតមនុស្សបាត់បង់ក្រោមស្នាដៃរបស់ខ្លួនឡើយ ។ ដូចគ្នានេះសូមឲ្យគ្រូពេទ្យកម្ពុជាពង្រឹងទាំងផ្នែកវិជ្ជាជីវៈ និងក្រមសីលធម៌ ដើម្បីជួយសង្គ្រោះជីវិតមនុស្សឲ្យបានកាន់តែច្រើន ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ