រាជធានីភ្នំពេញ ៖ អាពាហ៍ពិពាហ៍ គឺជាការបង្ហាញពីជិវិតយុវវ័យរបស់កូនកំលោះកូនក្រមុំឈានដល់ដំណាក់ចុងក្រោយ ហើយអ្នកទាំងពីរនឹងឈានដល់ជីវិតមួយដែលត្រូវរួមរស់ជាមួយគ្នា បង្កើតកូនចៅជំនាន់ក្រោយឲ្យរស់នៅលើភពផែនដីបន្តទៀត ។ សម្រាប់សាសនាអ៊ិស្លាម ការរៀបអាពាហ៍ ពិពាហ៍គឺត្រូវធ្វើទៅតាមច្បាប់អ៊ិស្លាមដែលបានកំណត់នៅក្នុងគម្ពីរអាល់គួរអាន…
រាជធានីភ្នំពេញ ៖ អាពាហ៍ពិពាហ៍ គឺជាការបង្ហាញពីជិវិតយុវវ័យរបស់កូនកំលោះកូនក្រមុំឈានដល់ដំណាក់ចុងក្រោយ ហើយអ្នកទាំងពីរនឹងឈានដល់ជីវិតមួយដែលត្រូវរួមរស់ជាមួយគ្នា បង្កើតកូនចៅជំនាន់ក្រោយឲ្យរស់នៅលើភពផែនដីបន្តទៀត ។
សម្រាប់សាសនាអ៊ិស្លាម ការរៀបអាពាហ៍ ពិពាហ៍គឺត្រូវធ្វើទៅតាមច្បាប់អ៊ិស្លាមដែលបានកំណត់នៅក្នុងគម្ពីរអាល់គួរអាន និងតាមសម្ដីរបស់ណាហ្ពី មិនត្រូវធ្វើទៅតាមការនឹកឃើញ ឬទៅតាមសង្គមសព្វថ្ងៃឡើយ ។ មុននឹងឈានដល់ថ្ងៃមង្គលការអ៊ិស្លាមតម្រូវឲ្យខាងប្រុសចូលស្ដីដណ្ដឹងខាងស្រី ដោយមានការឯកភាពរវាងឪពុកម្ដាយទាំងសងខាង និងកូនស្រីកូនប្រុសដូចគ្នា ដោយគ្មានការបង្ខិតបង្ខំពីខាងណាមួយឡើយ ។
លោកសាំ សើរីហ្វះ ជាហាកឹម ប្រចាំភូមិតាដិប កាលពីពេល ថ្មីៗកន្លងមកបានរៀបរាប់ថា បើសិនជាបុរសណាពេញចិត្តកូនក្រមុំអ្នកណាម្នាក់ហើយ គឺត្រូវតែប្រាប់ឪពុកម្ដាយរបស់ខ្លួនឲ្យទៅចូលស្ដីដណ្ដឹងកូនស្រីនោះតាមប្រពៃណីដែលច្បាប់បានកំណត់មក រួចហើយត្រូវមានចាស់ទុំ ដូចជា ទួន ឬហាកឹម ដើម្បីធ្វើជាសាក្សីក្នុងការចូលស្ដីដណ្ដឹងនោះ។
លោកសាំ សើរីហ្វះ ថ្លែងថា៖ «បើតាមច្បាប់អ៊ិស្លាម គឺមិនបានអនុញ្ញាតឲ្យរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ដោយឪពុកម្ដាយបង្ខិតបង្ខំនោះទេ លុះត្រាតែសងខាងស្រឡាញ់គ្នា ដោយមានការចូលស្ដីដណ្ដឹងត្រឹមត្រូវ និងមានរបស់បញ្ចាំចិត្តដើម្បីបញ្ជាក់ថា នាងជាអនាគតរបស់បុរសម្នាក់ហ្នឹងហើយ ។ ទាក់ទងនឹងការជូនលុយ ឬថ្លៃទឹកដោះ គឺខាងស្រីមិនអាចតម្រូវថាត្រូវយកថ្លៃបណ្ណាការចំនួនប៉ុន្មានទេ គឺត្រូវមើលទៅតាមសមត្ថភាពរបស់ក្រុមគ្រួសារទាំងសងខាង ហើយមួយទៀត គឺមើលទៅតាមសង្គមរបស់យើង មិនអាចកាត់លើសហ្នឹងបានទេ តែម្យ៉ាងទៀតកាលនៅសម័យណាហ្ពី បើថាកូនកំលោះអាចទន្ទេញគម្ពីរអាល់គួរអានបានមួយសូរោះ នោះវាជាតម្លៃថ្លៃទឹកដោះរបស់គាត់ នេះសម្រាប់អ្នកដែលគ្មានសមត្ថភាពក្នុងការជូនបណ្ណាការទៅខាងស្រី។ ហើយបើសិនជាគ្រួសារទាំងសងខាងចង់សែនព្រេន (នីកាស់) ក្នុងថ្ងៃភ្ជាប់ពាក្យហ្នឹងបានដូចគ្នា រួចអ្នកទាំងពីរអាចរស់នៅជាមួយគ្នាបានមួយអាទិត្យមុនថ្ងៃរៀបការ ដើម្បីយល់ចិត្តថ្លើមគ្នាថាតើអាចរស់នៅជាមួយគ្នាជាប្ដីប្រពន្ធបាន ឬទេ ។
បន្ទាប់ពីមានការចូលស្ដីដណ្ដឹងរួចសព្វគ្រប់ទៅតាមប្រពៃណីរបស់សាសនាអ៊ិស្លាមហើយ សម្រាប់អ្នកដែលគាត់មានសមត្ថភាព គឺគាត់បានរៀបចំកម្មវិធីមង្គលការ ដើម្បីបង្ហាញដល់បងប្អូនទាំងសងខាង ឬភ្ញៀវដែលចូលរួមបានដឹងកូនកំលោះក្រមុំមួយគូរ
នេះនឹងក្លាយជាប្ដីប្រពន្ធគ្នាពេញសិទ្ធិចាប់ពីថ្ងៃនេះតទៅ »។
អ្នកស្រីស៊ូ នួតអៃនី ដែលជាគ្រូបង្រៀនផ្នែកសាសនាបានថ្លែងថា៖ «ចំពោះភ្ញៀវដែលអញ្ជើញមកចូលរួមពិសាអាហារគឺម្ចាស់ដើមការ ឬកូនកំលោះ កូនក្រមុំមិនត្រូវទទួលលុយពីភ្ញៀវដែលមកចូលរួមទេ ព្រោះអាពាហ៍ពិពាហ៍មួយនេះជាការអញ្ជើញភ្ញៀវឲ្យគាត់មកអបអរសាទរចំពោះកម្មវិធីរបស់កូនកំលោះកូនក្រមុំតែប៉ុណ្ណោះ មិនមែនជាការរៀបចំកម្មវិធីដើម្បីបានលុយពីអ្នកណាម្នាក់ទេ»។
បើតាមច្បាប់អ៊ិស្លាម ចំពោះកូនក្រមុំក្នុងថ្ងៃរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍នេះ គឺមិនតម្រូវឲ្យតុបតែងខ្លួនហួសពីច្បាប់បានកំណត់ឡើយ តែបើសិនណាធ្វើប្រការដែលច្បាប់ហាមឃាត់ គឺវាមិនបានទទួលការប្រទានពរពីអល់ឡោះជាម្ចាស់នោះទេ ហើយបើកាលណាធ្វើទៅតាមសូណះរបស់អល់ ឡោះ គឺយើងបានប្រទានពរ(រ៉ស់ម៉ះ)ពីម្ចាស់របស់យើង ។
អ្នកស្រីស៊ូ នួតអៃនី បញ្ជាក់ថា៖ «ការតុបតែងខ្លួនរវាងកូនក្រមុំ និងកូនកំលោះ គឺច្បាប់មិនហាមឃាត់ទេ តែកុំឲ្យតែលើសទៅនឹងប្រការដែលប្រាប់ទៅបានហើយ ដូចជាកូនក្រមុំពាក់សម្លៀកបំពាក់រឹបរាង បញ្ចេញសាច់ អាវស្ដើង និងការបញ្ចេញសក់ និងគល់កជាដើម ដែលនេះសុទ្ធតែជាការហាមឃាត់ ។ សូម្បីតែការធ្វើមុខ កោរចិញ្ចើមហួសហេតុដើម្បីឲ្យប្លែកភ្នែក និងមានការចាប់អារម្មណ៍ ពិសេសទាក់ទាញភ្នែក ប្រុសៗគឺមិនត្រូវដែរ តែក្នុងនោះវាមានមតិពីរដែលម្ខាងថាត្រូវ និងម្ខាងទៀតថាមិនត្រឹមត្រូវ ព្រោះការកោរចិញ្ចើមនេះវាអាចប៉ះពាល់ដល់សុខភាព តែបច្ចុប្បន្នដោយសារតែការជឿនលឿន និងតាមគ្នាទៅវិញទៅមក មនុស្សឥឡូវគឺគាត់ធ្វើយ៉ាងណាឲ្យតែស្អាត និងមានការចាប់អារម្មណ៍តែប៉ុណ្ណោះ ។
ការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់សាសនាអ៊ិស្លាម គឺមិនមានអ្វីវែងឆ្ងាយទេ បើសិនណាជាយើងធ្វើទៅតាមច្បាប់អ៊ិស្លាមនោះ តែបើសិនជាយើងធ្វើវាទៅតាមសង្គម ការនឹកឃើញថាធ្វើបែបនេះ បែបនោះសក្តិសមនឹងមុខមាត់របស់ខ្លួន ដូចនេះអាពាហ៍ពិពាហ៍នោះមិនបានទទួលសិរីសួស្ដីពីព្រះជាម្ចាស់ទេ ហើយត្រូវចំណាយពេលច្រើនថ្ងៃ និងថវិកាច្រើនទម្រាំតែចប់កម្មវិធី »។
លោកម៉ៅ យ៉ើមេល ជានិស្សិតកំពុងបន្តការសិក្សានៅប្រទេសថៃផ្នែកច្បាប់សាសនា ប្រាប់ថា «នៅក្នុងសង្គមសព្វថ្ងៃនេះ គឺយើងមើលឃើញថា ការប្រារព្ធពិធី ផ្សេងៗមានលក្ខណៈខុសគ្នា អ្នកខ្លះគាត់ធ្វើទៅតាមច្បាប់អ៊ិស្លាមដែលបានកំណត់មក និងមួយចំនួនទៀតគឺគាត់ធ្វើតាមប្រពៃណីដូនតាដែលធ្លាប់ធ្វើកន្លងមក និងតាមការនឹកឃើញរបស់គាត់ថាធ្វើទៅបែបនេះវាសម ដោយភ្លេចគិតថានេះមិនមែនជាការដែលសាសនាតម្រូវឲ្យធ្វើទេ ។
សម្រាប់យើងជាមូស្លុីម ការរៀបការដែលត្រឹមត្រូវជាការរៀបការទាំងឡាយណាដែលអនុវត្តលក្ខខណ្ឌដ៏សុក្រឹតតាមច្បាប់អ៊ិស្លាមបានកំណត់មក ដូចជាត្រូវតែជាការរៀបការដែលធ្វើឡើងតាមរយៈការឯកភាពពីអាណាព្យាបាលខាងកូនស្រី ត្រូវផ្តល់ថ្លៃបណ្ណាការសម្រាប់កូនក្រមុំនៅចំនួនកំណត់មួយជាក់លាក់ ត្រូវមានសាក្សីដឹងលឺ ដូចជាហាកឹម ទួន ហើយការឯកភាពរវាងសាមីខ្លួនទាំងពីរផងដែរ ។
សព្វថ្ងៃនេះ នៅភូមិស្រុករបស់យើងធ្លាប់តែលឺថាមានពីរក្រុម គឺពួក«សាលាហ្វ» ដែលឲ្យឈ្មោះថា «វាហ្វប៊ី» និងពួក«តាប់លីក» ដែលគេឲ្យឈ្មោះថា «ខាងល្ហោ» ប៉ុន្តែបើតាមច្បាប់អ៊ិស្លាមគឺមិនមែនមានតែពីរក្រុមហ្នឹងទេ គឺមាន៧៣ក្រុម »។
ដោយឡែករវាងក្រុមទាំងពីរនេះ គឺការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ខុសគ្នា ដោយក្រុម «តាប់លីក» មានធ្វើមៅលុត ការដង្ហែកូនកំលោះប្រើសេះ ឬជិះក.មនុស្សទៅកាន់ផ្ទះរបស់កូនស្រី ការរាំមុខគ្រែ ការលាងជើងកូនកំលោះ កូនក្រមុំ និងយប់ឡើងមានការទទួលភ្ញៀវ និងចម្រៀងកំដរជាដើម ។ តែនេះជាការហាមឃាត់សម្រាប់សាសនាអ៊ិស្លាម ដែលមិនតម្រូវឲ្យធ្វើបែបហ្នឹងឡើយ តែសម្រាប់ក្រុម «សាលាហ្វ» គឺក្នុងថ្ងៃពិសេសនេះមិនមានការរៀបចំកម្មវិធីបែបនោះឡើយ ព្រោះវាជាថ្ងៃដែលចង់បញ្ជាក់ប្រាប់ដល់សាច់ញាតិ អ្នកចូលរួមថាអ្នកទាំងពីរបានក្លាយជាប្ដីប្រពន្ធនឹងគ្នា ហើយមានការហូបចុកបន្តិចបន្តួចតែប៉ុណ្ណោះ ។ ពេលយប់មុនថ្ងៃការគឺមានការនិយាយពីច្បាប់អ៊ិស្លាមដោយអ្នកដែលមានចំណេះដឹងជ្រៅជ្រះក្នុងច្បាប់សាសនា ។
ក្នុងការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់កូនក្រមុំ និងកូនកំលោះ អ្វីដែលសំខាន់ជាងគេគឺការចូលស្ដីដណ្ដឹងតាមច្បាប់ និងការនីកាស់ (សែនព្រេន) លើកកូនក្រមុំឲ្យទៅកូនកំលោះតែប៉ុណ្ណោះ ។
១-ឪពុកម្តាយរបស់កូនកំលោះ ក្រមុំ
២-ត្រូវមានសាក្សី
៣-កូនកំលោះ ក្រមុំ
៤-បណ្ណាការសម្រាប់កូនក្រមុំ
៥-ពាក្យដែលកូនកំលោះត្រូវទទួលថា«ខ្ញុំទទួលហើយការនីកាសរបស់ឯង»
ចំពោះការអញ្ជើញភ្ញៀវក្នុងថ្ងៃមង្គលនោះ គ្រាន់តែជាការធ្វើឲ្យសក្តិសមនឹងសង្គម និងចង់ប្រកាសប្រាប់ញាតិមិត្តថា អ្នកទាំងពីរនឹងក្លាយជាប្ដីប្រពន្ធគ្នាពេញសិទ្ធិចាប់ពីថ្ងៃនេះតទៅ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ