ខេត្តបាត់ដំបង ៖ «ឱ…វាលបែកចាន បែកចិត្តទៅហើយ ស្នេហ៍គ្មានកោះត្រើយ ស្ទឹងសង្កែអើយ ម្ដេចឡើយប្ញស្យា កួចស្នេហ៍ខ្ញុំឱ្យលង់មរណា កួចទាំងចិត្តឲ្យស្វិតដូចផ្កា ខ្លោចផ្សាឱរាមួរហ្មង…»…
ខេត្តបាត់ដំបង ៖ «ឱ…វាលបែកចាន បែកចិត្តទៅហើយ ស្នេហ៍គ្មានកោះត្រើយ ស្ទឹងសង្កែអើយ ម្ដេចឡើយប្ញស្យា កួចស្នេហ៍ខ្ញុំឱ្យលង់មរណា កួចទាំងចិត្តឲ្យស្វិតដូចផ្កា ខ្លោចផ្សាឱរាមួរហ្មង…» ។ នេះគ្រាន់តែជាខ្លឹមសារមួយឃ្លា ដែលមាននៅក្នុងបទចម្រៀងដ៏ពីរោះរណ្ដំចិត្ត គឺបទ«ស្ពានឈើអភ័ព្វ» ។ បទនេះ និពន្ធដោយ លោក គង្គ ប៊ុនឈឿន ដែលមហាជនផ្ដល់រហស្សនាម «ម្ចាស់
កវីស្ទឹងសង្កែ» ។ លោកបានលើកយកឈ្មោះ «វាលបែកចាន» នេះ ទៅភ្ជាប់ជាមួយនឹងតំបន់ផ្សេងៗទៀតនៃទឹកដីសំបូរបែបនាខេត្តបាត់ដំបងដែលបានចងក្រងជាទំនប់បទចម្រៀង ដើម្បីឧទ្ទិសដល់ស្នេហ៍គ្រាហ៍ដំបូងរបស់លោកផ្ទាល់ដែលបាននិរាសព្រាត់ប្រាស់ ។
តាមពិត «វាលបែកចាន» គឺជាឈ្មោះ ដែលអ្នកខេត្តបាត់ដំបងគ្រប់គ្នា ធ្លាប់ស្គាល់ ធ្លាប់ហៅជាយូរយាណាស់មកហើយ ។ ប៉ុន្តែសព្វថ្ងៃ ទីវាលដ៏ធំល្វឹងល្វើយនេះ គឺជាទីតាំងព្រលានយន្តហោះ «អាកាសយានដ្ឋានបាត់ដំបង» ឬគេអាចហៅថា «ព្រលានយន្តហោះវាលបែកចាន» ។ អ្នកបាត់ដំបងតែងហៅឈ្មោះបែបនេះ តាំងពីដើមរហូតមកឡើងធ្លាប់មាត់ទៅហើយ ។ គេមិនទាន់ដឹងពីទំហំផ្ទៃដីមានប៉ុន្មានម៉ែត្រក្រឡានៅឡើយទេ ។ ប៉ុន្តែ«វាលបែកចាន» ឬ«អាកាសយានដ្ឋានបាត់ដំបង»នេះ មានទីតាំងស្ថិតនៅភាគខាងកើតនៃសង្កាត់រតនៈ ក្រុងបាត់ដំបង ។ មិនមានសកម្មភាពជើងហោះហើរនៃអាកាសចរណ៍ទេសព្វថ្ងៃនេះ ។
ប៉ុន្តែគេឃើញមានមនុស្សម្នារាប់រយនាក់ក្នុងមួយថ្ងៃៗ ជាពិសេស នៅពេលល្ងាចបាននាំគ្នាចូលទៅកាន់ «ព្រលានយន្តហោះវាលបែកចាន» នេះ ដើរហាត់ប្រាណដើរលេងកម្សាន្ត ឬអង្គុយទទួលទានអាហារលំហែអារម្មណ៍ជាមួយនឹងខ្យល់អាកាសយ៉ាងត្រជាក់ចិត្ត ។ យើងងាកមកនិយាយពីប្រវត្តិខ្លះៗនៃ «វាលបែកចាន»នេះវិញ ។ តើវាលបែកចានមានប្រវត្តិបែបណា? តើមានលក្ខណៈពិសេសអ្វីទៅ បានជាម្ចាស់កវីស្ទឹងសង្កែ លោកគង្គ ប៊ុនឈឿន ចាប់អារម្មណ៍លើកយកទៅភ្ជាប់ក្នុងសំណេររបស់លោកជាមួយនឹងតំបន់ដទៃទៀត នៃទឹកដីបាត់ដំបងរហូតចងក្រងជាបទចម្រៀងយ៉ាងពីរោះរណ្ដំចិត្ត ?
លោក គង្គ ប៊ុនឈឿន បានអូសយក «វាលបែកចាន» ដែលស្ថិតនៅត្រើយម្ខាងនៃស្ទឹងសង្កែ ប៉ែកខាងកើត មកភ្ជាប់យ៉ាងកៀកជាមួយនឹង«វត្តកំផែង» ដែលស្ថិតនៅត្រើយខាងលិចនៃដងស្ទឹងសង្កែប្រែក្លាយជាបទចម្រៀងយ៉ាងពីរោះអណ្ដែតអណ្ដូងផុសចេញពីបេះដូងដ៏កំសត់របស់លោកដែលបានបរាជ័យក្នុងរឿង«ស្នេហាគ្រាហ៏ដំបូង» គឺបទ «ស្ពានឈើអភ័ព្វ» ឬបទ«ខ្សែទឹកកួច» ដែលអ្នកខ្លះច្រឡំហៅថា បទ«ភូមិវត្តកំផែង» ។ នេះបើយោងលើសំណេររបស់លោកខ្លះៗដែលត្រូវបានគេចងក្រង និងកត់ត្រាទុកនៅក្នុងសៀវភៅ ឬក្នុងឯកសារនានាជាប្រវត្តិសាស្ត្រ ។
នៅក្នុងបទ «ស្ពានឈើអភ័ព្វ» លោក គង្គ ប៊ុនឈឿន បានរំលេចចេញនូវពាក្យពេច គ្រប់រសជាតិ គ្រប់ទិដ្ឋភាព នៃតំបន់ដងស្ទឹងសង្កែយ៉ាងប្រទាក់ក្រឡាចងក្រងជាទំនប់បទចម្រៀងនេះឡើង ដែលមានអធិរាជសម្លេងមាស« ស៊ិន ស៊ីសាមុត» ជាអ្នកបកស្រាយយ៉ាងអន្លង់អន្លូចនោះ លោកគង្គ ប៊ុនឈឿន បានអះអាងថា ខ្លឹមសារ ដែលមាននៅក្នុងបទ«ស្ពានឈើអភ័ព្វ» ឬ បទ«ខ្សែទឹកកួច»នេះ គឺលោកនិពន្ធពីរឿងរ៉ាវស្នេហាគ្រាហ៍ដំបូងរបស់លោកផ្ទាល់ដែលបាននិរាសព្រាត់ប្រាស់ពីគូសង្សារ ។
គេពុំឃើញមានឯកសារ ឬសៀវភៅកត់ត្រាណាមួយដែលនិយាយពីប្រវត្តិ ឬលក្ខណៈពិសេសនៃ «វាលបែកចាន» នេះទេ ។ វាគ្រាន់តែជាឈ្មោះ «ទីតាំងមួយ» នៅក្នុងក្រុងបាត់ដំបង ដែលមហាជនទូទៅតែងហៅឈ្មោះបែបនេះ ។ ហើយត្រូវបានអ្នកនិពន្ធ គង្គ ប៊ុនឈឿន លើកយកមកសរសេរជាកំណាព្យច្របាច់ចូលគ្នាយ៉ាងស្និទ្ធិជាមួយនឹងឈ្មោះ «វត្តកំផែង» ឬ«ភូមិវត្តកំផែង» ដែលលោកធ្លាប់ស្នាក់នៅនាសម័យនោះ គួបផ្សំនឹងទិដ្ឋភាពដ៏សំបូរបែបនៃតំបន់ដងស្ទឹងសង្កែ និងភ្ជាប់ជាមួយនឹងខ្សែជីវិតពិតរបស់លោកដ៏ជូរចត់ផង ទើបចងក្រងបានជាបទចម្រៀងនេះឡើង ។ នេះបើយោងលើសំណេរដែលចងក្រងនៅក្នុងសៀវភៅ «មាសស្រោបនគរ» ។ សៀវភៅនេះ គេពិព័រនាភាគច្រើនពីប្រវត្តិម្ចាស់កវីស្ទឹងសង្កែ លោក គង្គ ប៊ុនឈឿន នេះឯង ។
នៅក្នុងសៀវភៅ«មាសស្រោបនគរ» ដដែលនេះ បានលើកឡើងថា អត្ថន័យ និងខ្លឹមសារនៃបទ«ស្ពានឈើអភ័ព្វ»នេះ គឺជាការលាតត្រដាងពីប្រវត្តិពិតនៃរឿងរ៉ាវ «ស្នេហាគ្រាហ៏ដំបូង» របស់កវី គង្គ ប៊ុនឈឿន ដែលបទនេះ លោកបានសរសេរឡើងតាំងពីឆ្នាំ១៩៥៤ម្ល៉េះ ។ ត្រង់ចំណុចនេះ បើតាមប្រវត្តិខ្លះៗដែលគេកត់ត្រានៅក្នុងសៀវភៅខាងលើនេះ លោកគង្គ ប៊ុនឈឿន បានរើតោងរើហឹងពីកន្លែងស្នាក់នៅម្ដុំ «វត្តពោធិ៍វាល»ទៅស្នាក់នៅទីតាំងថ្មី នៅម្ដុំផ្សារលើក្បែរ«វត្តកំផែង» ។ ពេលនោះ លោកបានជួបនឹងគូសង្សាចាស់ ហើយបានចាប់ផ្ដើមបង្កាត់ភ្លើងស្នេហ៍នេះជាថ្មីឡើងវិញ ។
ក្នុងប្រវត្តិ«ស្នេហា»ដ៏មហាឈឺចាប់របស់អ្នកនិពន្ធដ៏កំសត់រូបនេះមាសស្រោបនគរបានពិពណ៌នាដូច្នេះថា «ទោះបីស្នេហាចាស់នោះ ចាប់ផ្ដើមដុះពន្លកជាថ្មីឡើងវិញក្ដី ក៏មិនអាចទប់ទល់នឹងព្យុះសង្ឃរាដ៏កាចសាហាវ ដូចស្រមោលអន្ទោលតាមប្រាណនោះបានយូរអង្វែងដែរ ។ ចិត្តនាងប្រួលប្រែ ស្ទឹងសង្កែក៏ហាក់ធ្វើថ្លង់ធ្វើគរលែងឮ ។ ស្ពានឈើដែលលោកខំសាងសង់ទុកឲ្យនាងឆ្លងនាងបែរជាឆ្លងស្ពានថ្មទៅវិញ ។ ព្រមទាំងជិះម៉ូតូអោបចង្កេះប្រុសថ្មីបញ្ឈឺចិត្តលោកថែមទៀតផង» ។ នេះជាដើមហេតុ ដែលនាំឲ្យលោកគង្គ ប៊ុនឈឿន និពន្ធបទ «ស្ពានឈើអភ័ព្វ» នេះឡើង ដោយទាញភ្ជាប់ «វាលបែកចាន» និង«វត្តកំផែង» យ៉ាងកៀកពុះច្រៀកទៅដោយសងស្ទឹងសង្កែ ដែលអ្នកនិពន្ធបរាជ័យក្ដីស្នេហ៍រូបនេះចាប់ធ្វើជាចំណាប់ខ្លាំង ព្រោះតែធ្វើគរ ធ្វើថ្លង់ ធ្វើមិនដឹង មិនឮ ចំពោះរឿងស្នេហារបស់លោក ។
បើពិនិត្យ ឬអាន ឬស្ដាប់នូវអត្ថន័យនៃបទនេះ កវីនិពន្ធបរាជ័យក្នុងក្ដីស្នេហារូបនេះហាក់បង្ហាញនូវការឈឺចុកចាប់សម្បើមណាស់ ។ សំណេររបស់លោកបានវាយសំពងយ៉ាងចាស់ដៃទៅលើគូសង្សារដែលលោកចង្អុលចំៗថា «មានចិត្តដូចចុងស្រល់» ។ សំណេរនៅក្នុងឃ្លា«R» នៃបទ«ស្ពានឈើអភ័ព្វ» នេះ លោក គង្គ ប៊ុនឈឿន ហាក់បង្ហាញនូវក្ដីអស់សង្ឃឹមខ្លាំងណាស់នូវអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលលោកបានធ្វើហើយ តែត្រូវបរាជ័យ ។ ទឹកខ្មៅរបស់កាវីដ៏ល្បីរូបនេះ បានពិពណ៌នាក្នុងឃ្លានោះ យ៉ាងកំសត់ដូច្នេះថា «គ្រាប់ខ្សាច់បាតស្ទឹងរៀមប្រឹងរក្សា ទុករោយធ្វើជាផ្កាស្លា រៀបការអូនហើយនឹងបង ស្ពានឈើរៀមធ្វើឲ្យទុកអូនឆ្លង តែកម្មកាចកំណាចកន្លង នួនល្អងឆ្លងស្ពានគេ
វិញ» ។
យ៉ាងណាក៏ដោយ ពាក់ព័ន្ធនឹងរឿងរ៉ាវ«វាលបែកចាន» ឬ«ព្រលានយន្តហោះ វាលបែកចាន» ដែលសព្វថ្ងៃជាទីតាំង «អាកាសយានដ្ឋានបាត់ដំបង» នេះ ពិតមែនតែពុំមានសកម្មភាពជើងហោះហើរនៃអាកាសចរណ៍ក្ដី ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្ន មានមនុស្សម្នាច្រើនណាស់ ដែលបាននាំគ្នាចូលទៅកាន់ទីវាលដ៏ធំល្វឹងល្វើយនេះ ដើរហាត់ប្រាណ អង្គុយលេងកម្សាន្ត រីករាយជាមួយនឹងបរិយាកាសដ៏បរិសុទ្ធ ។
មិនតែប៉ុណ្ណោះ «វាលបែកចាន» បានបន្សល់ទុកនូវស្លាកស្នាមអនុស្សាវរីយ៍ស្ទើរគ្រប់រសជាតិរបស់ម្ចាស់កវីស្ទឹងសង្កែ គង្គ ប៊ុនឈឿន តាមរយៈទឹកខ្មៅដ៏មុតជ្រៅរបស់លោក គឺបទ «ស្ពានឈើអភ័ព្វ» ឬបទ«ខ្សែទឹកកួច» ដែលតម្រូវឲ្យអធិរាជសម្លេងមាស លោក ស៊ិន ស៊ីសាមុត ជាអ្នកឡើងបកស្រាយយ៉ាងពីរោះរណ្ដំ បំពេរអារម្មណ៍មហាជនខ្មែរគ្រប់ស្រទាប់វណ្ណៈទូទាំងនគររហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ