ឃើញហើយពិតជាអាណិត ក្មេងប្រុសម្នាក់យកជើងសរសេរអក្សរដោយប្អូនពិបាកដៃតាំងពីកំណើត តែអ្វីដែលនឹងស្មានមិនដល់ប្អូនមានមហិច្ឆតា និងបំណងចង់រៀនជំនាញ IT ។

ជាការពិត ពិការភាពមិនមែនជារនាំងឧបសគ្គចំពោះរូបប្អូននោះទេ ប្អូនថា មានការតែការខិតខំប្រឹងរៀនសូត្រប៉ុណ្ណោះ ទើបអាចជួយប្អូនអោយភ្លឺស្វាង «ដៃពិការ បេះដូង ខួរក្បាល និងចិត្តមិនពិការនោះឡើយ» ។ បងប្អូនមហាជនជាចង់ជ្រាបហើយពីជីវិតប្អូនប្រុសរូបនេះ ប្អូនបង្ហើបបំណងថា «ប្អូនអាចនឹងសុំការសន្តោសពីសម្តេចថ្នាក់ដឹកនាំ ប្រសិនបើប្អូនបានបន្តការសិក្សានៅភ្នំពេញ ខណៈប្អូនជាជនមានពិការភាពនោះ » ។

គួរបញ្ជាក់ដែរថា តាមរយៈការបង្ហោះរបស់ផេកផ្លូវការនៃវិទ្យាល័យ Talo high school បានលើកឡើងថា « សិស្សថ្នាក់ទី១២c នៃវិទ្យាល័យតាលោឈ្មោះ (គីម រ៉ាវីត)ពិការដៃទាំងពីរ សូមបងប្អូនជួយ Shere លើកទឹកចិត្តប្អូនម្នាក់មួយផង » ។ ពោលក្នុងវីដេអូឃ្លីបមួយនេះឃើញថា មានការចាប់អារម្មណ៍ពីបងប្អូនអ្នកប្រើប្រាស់បណ្តាញសង្គមច្រើន ដោយប្អូនបានយកជើងសរសេរអក្សរ និងមករៀនមិនដែលលួសថ្ងៃម្តងណា ។
តាមរយៈបទសម្ភាសន៍ជាមួយសារព័ត៌មានកោះសន្តិភាព ប្អូន គីម រ៉ាវីត ដែលកំពុងរៀននៅវិទ្យាល័យតាលោ ប្រាប់ថា នាពេលអនាគតប្អូនមានបំណងចង់រៀនជំនាញ IT ។ គីម រ៉ាវីត ដែលកំពុងរៀនថ្នាក់ទី១២c ប្អូនថា ការសិក្សារៀនសូត្ររបស់ប្អូនមិនមែនជាឧបសគ្គឡើយ តែអ្វីដែលប្អូនលំបាក គឺការធ្វើដំណើរមករៀនដោយជួលកាលបានបង ម្តាយឪពុក ឬមិត្តភក្តិជូនមករៀន និងពិបាកក្នុងការបត់ដៃជើង ដោយប្អូនជើងដៃទាំងទ្វេតាំងពីកើតមក ។

ប្អូនប្រុស គីម រ៉ាវីត ដែលជាកូនពៅ ក្នុងចំណោមបងប្អូនប្រុសស្រី៤នាក់ បន្តថាបងៗខ្លួនមិនបានសិក្សារៀនសូត្រដូចប្អូនទេ ដោយបងៗបានត្រឹមថ្នាក់៩ប៉ុណ្ណោះ តែសម្រាប់ប្អូនបច្ចុប្បន្នរៀនដល់ថ្នាក់ទី១២ ដែលម្តាយឪពុកប្រកបការងារធ្វើស្រែចម្ការ ។
ជនមានពិការភាពនឹងតស៊ូជាមួយការសិក្សា គីម រ៉ាវីត ថា ប្អូនសង្ឃឹម ៨០ភាគរយក្នុងការប្រឡងបាក់ឌុប នៅឆ្នាំ២០២៥ ដោយប្អូនមករៀនបានទៀងទាត់ និងព្យាលសង្វាតការសិក្សាមិនអោយម្តាយឪពុកមានការព្រួយបារម្ភនោះ ។ រ៉ាវីតបន្ថែមទៀតថា ប្រសិនបើប្អូនប្រឡងជាប់ពិតមែននោះ គឺប្អូនមានបំណងរៀនបន្តលើជំនាញIT ដោយចង់អោយសម្តេច ថ្នាក់ដឹកនាំជួយផ្តល់អាហារូបករណ៍ដល់ប្អូនដោយនាពេលបច្ចុប្បន្ន ប្អូនក្នុងនាមជនមានពិបាកក៏ទទួលបានអាហារូបករណ៍ ការជួយជ្រុំជ្រែងពីខាងវិទ្យាល័យតាលោ ដែលស្ថិតក្នុង ភូមិតាលោ ឃុំតាលោ ស្រុកតាលោសែនជ័យ ខេត្តពោធិ៍សាត់ និងលោកគ្រូអ្នកគ្រូ លោកនាយកទៀតផង ។

ងាកមកបទសម្ភាសន៍ជាមួយនាយកវិទ្យាល័យតាលោ លោកគ្រូ តេង ធា មានប្រសាសន៍ថា ប្អូន គីម រ៉ាវីត ដែលកំពុងរៀនថ្នាក់ទី១២នេះ ប្អូនពិតជាតស៊ូនឹងការសិក្សា មករៀនមិនដែលខាន ទោះប្អូនជាជនមានពិការភាពក៏ដោយពោលនេះអាចចាត់ទុកថា ជាគំនូរមួយដល់យុវជន និងក្មេងៗជំនាន់ក្រោយអោយខិតខំសង្វាតការសិក្សានោះ ។
តើលោកអ្នកយល់យ៉ាងណាដែរ? ដៃពិបាក តែបេះដូង ចិត្ត និងខួរក្បាលមិនពិការទៅតាមអាវៈយៈនៃរូបរាងការឡើយ ចំណេះវិជ្ជាមិនដែលសាបសូន្យទេ ប្រសិនបើយើងខិតខំ ៕ ដោយ៖លីហួ គីមឆាយ


ចែករំលែកព័តមាននេះ