ព្រះគ្រូ គូ សុភាព មានថេរដីកាអប់រំ នៅថ្ងៃនេះថា សូមប្រយ័ត្នក្នុងការបង្អួតទ្រព្យសម្បត្តិ ពីព្រោះវាមិនប្រាកដថា មនុស្សគ្រប់គ្នាត្រេកអរនោះទេ ។ តាមរយៈហ្វេសប៊ុកនៅថ្ងៃនេះ ព្រះគ្រូ មាន ថេរដីការថា«មិនប្រាកដថា គេត្រេកអរ ចំពោះភាពមានបានរបស់អ្នកទេ សូមប្រុងប្រយ័ត្នក្នុងការបង្អួតបង្ហាញទ្រព្យសម្បត្តិរបស់អ្នក» ។
ហេតុអ្វីមនុស្សមិនត្រូវអួតទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ខ្លួន?
ជាធម្មជាតិរបស់មនុស្សជាតិនៅពេលដែលមនុស្សឃើញនរណាម្នាក់មានស្ថានភាពខុសពីស្ថានភាព ដែលខ្លួនកំពុងតែមាន វាអាចបង្កឱ្យមានអារម្មណ៍ និងគំនិតរិះគិតជាច្រើន ដោយឈរនៅលើទស្សនៈនិងមូលដ្ឋាននៃការគិតផ្សេងៗគ្នា ។ នៅក្នុងស្ថានភាពទាំងនេះសម្រាប់អ្នកខ្លះអាចកោតសរសើរគេ ហើយខិតខំកែប្រែខ្លួនឯងដើម្បីឲ្យដូចគេ ។ អ្នកខ្លះវិញ អាចដុះចេញនូវមានអារម្មណ៍ច្រណែន ឬអាក់អន់ចិត្តនិងខកចិត្ត ឬរិះគិតហើយប្រៀបធៀបទៅនឹងអយុត្តិធម៌សង្គម។ អ្នកខ្លះទៀតគឺបានកើតទៅជាការសង្ស័យអំពីទំនាក់ទំនងរវាងទ្រព្យសម្បត្តិនិងសុភមង្គលទាំងនេះ ហើយរិះគិតប្រៀបធៀបរកប្រភពនៃភាពហ៊ឺហារដែលខ្លួនឃើញ ។
ទឡ្ហីករណ៍ទាំងអស់នេះហើយដែល ឆ្លុះបញ្ចាំងពីបញ្ហាសង្គមកាន់តែទូលំទូលាយ ដែលអាចនឹងនាំឲ្យពួកគេរិះគិត អំពីបញ្ហាយុត្តិធម៌សង្គម និង កំណែទម្រង់ ។ នៅពេលដែលគេសប្បាយមួយពេលលើសខ្លួនឯងរកចំណូលបានដល់ទៅរាប់ខែ ពួកគេនឹងចាប់ផ្តើមដាក់សំពាធខ្លួនឯងហើយក៏បង្កើតឲ្យពួកគេមានគំនិតរិះគិតដល់វិសមភាពសង្គមកាន់តែឆ្ងាយដែលនាំឲ្យសង្គមកម្ពុជាមានបញ្ហាព្រោះតែវិសមភាពនិងគម្លាតសង្គម នេះឯង។
សរុបមកវិញប្រសិនបើអស់លោក/លោកស្រីមានបានហើយសប្បាយអីក៏សប្បាយទៅ ធ្វើអ្វីក៏ធ្វើទៅ វាគឺជាសិទ្ធិសេរីភាពរបស់អ្នកទាំងអស់គ្នា ប៉ុន្តែគ្រាន់តែថា ប្រសិនបើអាចស្ងាត់ៗតែគ្នាឯងនឹងបានហើយ កុំប្រើប្រាស់បណ្តាញសង្គមមកធ្វើជាវេទិកាអួតអាងទៅបានហើយ ។ ការអួតការអាងតាមបណ្តាញសង្គម អំពី ភាពមានបានភាពហ៊ឺហាររបស់អ្នកទាំងអស់គ្នាប្រហែលជា ចំណុចចាប់ផ្តើមនៃរង្វាស់រង្វាល់នូវគម្លាតនៃ សង្គមនិងការបណ្តុះគំនិតសង្ស័យនិយមកើតមានឡើង ។ នៅក្នុងសង្គមមួយ នៅពេលដែលគម្លាតសង្គម កាន់តែធំ អយុត្តិធម៌សង្គមកាន់តែកើន នោះគ្រោះថ្នាក់របស់សង្គមក៏កាន់តែផុយស្រួយ ។ ម្យ៉ាងទៀត ការអួតទ្រព្យសម្បត្តិតាមបណ្តាញសង្គមក៏អាចធ្វើប៉ះពាល់ដល់សវត្ថិភាពផ្ទាល់ខ្លួនផងពីឧក្រិដ្ឋជនដែលអាចជាចោរប្លន់ ឬ ចោរលួចដែលនឹងស្រក់ទឹកមាត់ដោយសារការឃើញទលុយដ៏ច្រើនដែលគេអួតនោះ។
ដូច្នេះ អ្នកអួតតាមបណ្តាញសង្គមប្រហែលគិតថាវាធ្វើអោយពួកគេសប្បាយចិត្តដែលបានរស់នៅក្នុងជីវិតដ៏ឡូយឆាយ។ ប៉ុន្តែទិដ្ឋភាពអួតអាងនោះនឹងត្រូវបកស្រាយតាមផ្លូវផ្សេងពីសំណាក់ប្រជាជនដែលមានជីវភាពខុសពីនោះ។ សម្រាប់អ្នកអួត គេអាចគិតថាគេមិនបានធ្វើអ្វីខុសទេ។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលយើងត្រូវទទួលស្គាល់នោះគឺមនុស្សច្រើនមានភាពរំជើបរំជួលផ្លូវអារម្មណ៍ជាជាងការគិតដោយសមហេតុផល។
អារម្មណ៍របស់ពួកគេគឺទាក់ទងនឹងស្ថានភាពដែលពួកគេកំពុងប្រឈមមុខ។ ឧទាហរណ៍ ពួកគេ កំពុងតែអត់លុយ ហើយពពួកអ្នកមានអួតអំពីលុយនិងភាពហូរហៀរអោយពួកគេឃើញ។ ភាពលម្អៀងនៃអារម្មណ៍របស់មនុស្សអាចធ្វើអោយពួកគេគិតតូចចិត្តហើយមានប្រតិកម្មក្រោមូបភាពផ្សេងៗដូចជាចោទសួរអំពីថាអ្នកអួតទាំងនោះធ្វើអ្វីបានមានខ្លាំង ហើយហេតុអ្វីបានជាសង្គមខ្មែរមានភាពខុសគ្នាខ្លាំដូចច្នេះ។
ប៉ុន្តែសំខាន់ដូចគ្នានេះ មនុស្សគ្រប់រូបត្រូវប្រកាន់យកការគិតបែបវិជ្ជមានហើយមិនមានការច្រណែន។ បានន័យថាការឃើញភាពមានបានទាំងនោះគួរតែជាការលើកទឹកចិត្តដល់ខ្លួនអោយប្រឹងប្រែងដើម្បីមានបាននឹងគេ ជាជាងការគិតតូចចិត្ត។ គេអាចមានបាន យើងក៏អាចមានបានដូចគ្នា បើយើងតស៊ូអោយដល់កម្រិត ។ ដូច្នេះ យើងគូរគប្បីដកចេញអារម្មណ៍អវិជ្ជមាន ហើយសំឡឹងឃើញអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងក្នុងផ្លូវវិជ្ជមានដែលជាកម្លាំងចិត្តសម្រាប់យើងដើម្បីធ្វើអោយជីវិតរបស់យើងកាន់តែប្រសើរ។ ការតូចចិត្ត ការច្រណែន មិនបានជួយអ្វីដល់ខ្លួនយើងទេ។ អ្វីដែលអាចជួយខ្លួនយើងបានគឺផ្លាស់ប្តូរការគិតពីអវិជ្ជមានទៅជាវិជ្ជមានហើយសំឡឹងឃើញឱកាសគ្រប់ស្ថានភាព៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ