ជីវិ.តមនុស្សម្នាក់ៗ គ្មាននរណាម្នាក់កើតមកចង់ក្រ ឬមានពិការភាពរូបរាងកាយ ឬផ្លូវចិត្តនោះទេ។ បើអាចរើសកន្លែងកើតបាននោះ ម្នាក់ៗប្រាកដជាចង់បានជីវិ.តដែលកើតលើគំនរមាស គំនរប្រាក់ មានរូបសម្បត្តិ និងកាយសម្បទាល្អៗហើយ។ ការកើតជាមនុស្សជារឿងកម្រ
ខេត្តតាកែវ ៖ ជីវិ.តមនុស្សម្នាក់ៗ គ្មាននរណាម្នាក់កើតមកចង់ក្រ ឬមានពិការភាពរូបរាងកាយ ឬផ្លូវចិត្តនោះទេ។ បើអាចរើសកន្លែងកើតបាននោះ ម្នាក់ៗប្រាកដជាចង់បានជីវិ.តដែលកើតលើគំនរមាស គំនរប្រាក់ មានរូបសម្បត្តិ និងកាយសម្បទាល្អៗហើយ។ ការកើតជាមនុស្សជារឿងកម្រ តែបងប្អូនខ្លះកើតមកមានរូបរាងកាយល្អ តែបែរជាតូចចិត្តនឹងវាសនាខ្លួន មានសម្ពាធផ្លូវចិត្ត ចង់សម្លា.ប់ខ្លួន គិតខ្លីចំពោះខ្លួនឯងទៅវិញ។
តែអ្វីដែលគួរឱ្យស្ងើចសរសើរបំផុតនោះ គឺប្អូនប្រុសម្នាក់ដែលមានពិការភាពដៃទាំងសងខាង បែរជាមិនចុះចាញ់ចំពោះព្រហ្មលិខិតឡើយ។ ប្អូនបានជម្នះគ្រប់ឧបសគ្គ ស្រវាយកការសិក្សា ដោយប្អូនយកជើងសរសេរជំនួសដៃ និងទទួលបានការចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងពីសំណាក់មហាជនទៀតផផង។
ប្រាកដណាស់ ពិតជាមិនសរសើរមិនបាន ចំពោះប្អូនប្រុសរូបនេះ ទោះបីជាខ្លួនកើតមកពិការ ក៏នៅតែជំនះភាពអវិជ្ជា ដោយយកជើងសរសេរអក្សរ ធ្វើអោយមហាជនជាច្រើនពិតជាមានការកោតសរសើរចំពោះប្អូនពេញៗមាត់ ជាមួយនឹងការខិតខំប្រឹងប្រែងសិក្សា មិនបោះបង់ខ្លួនឯងចោលក្នុងភ្នក់ភ្លើងពិការនេះទេ។
បើងាកមកមើលអក្សរដែលប្អូនសរសេរដោយជើងក៏ពិតមែន តែប្អូនសរសេរបានស្អាតល្អសមរម្យ ជើងកាន់ប៊ិច ភ្នែកសម្លឹងក្តារខៀន ត្រចៀកស្តាប់គ្រូពន្យល់ ដោយអាចនិយាយបានថា ប្អូនពិការតែដៃប៉ុណ្ណោះ តែភាពពិការនេះ មិនបានធ្វើអោយប្អូនពិការទៅតាមរូបរាងកាយនោះឡើយ។
តាមរយៈបទសម្ភាសន៍ជាមួយសារព័ត៌មានកោះសន្តិភាព ម្តាយរបស់ប្អូនប្រុសឈ្មោះ មួង សំណាង ដែលពិការដៃទាំងទ្វេរូបនេះ បានប្រាប់អោយដឹងថា «សព្វថ្ងៃនេះ សំណាង ពើបប្រទះនៅការលំបាកជាច្រើន ទាំងការដេក ការដើរ ឈរ អង្គុយ និងទៅសាលារៀន។ ហើយរាល់ថ្ងៃនេះ សំណាង បានប្អូនរៀនថ្នាក់ជាមួយគ្នា ជិះកង់២នាក់បងប្អូនទៅសាលារៀន ដោយប្អូនជាអ្នកឌុបបងពិការទៅសាលារៀងរាល់ថ្ងៃ និងពុំដែលមានការត្អូញត្អែរ ឬទុក្ខលំបាកមួយនេះឡើយ ដូចពាក្យចាស់ពោលថា ក្នុងនាមជាបងប្អូន «មានទុក្ខរួមទុក្ខ មានសុខរួមសុខ»។
ចំពោះសាលាដែល សំណាង រៀនវិញ គឺនៅអនុវិទ្យាល័យ សម្តេចអគ្គមហាសេនាបតីតេជោ ហ៊ុន សែន អង្គព្រះស្តេច នាខេត្តតាកែវ។ ឆ្នាំនេះ សំណាង រៀនថ្នាក់ទី៧ ហើយការសិក្សារបស់ប្អូនគឺមធ្យម តែប្អូនមិនដែលបោះបង់ខ្លួនឯង ឬឈប់រៀននោះឡើយ ដោយប្អូនមានតែការខិតខំប្រឹងប្រែងរៀនសូត្រ និងចៀសចាកឆ្ងាយពីភាពអវិជ្ជនេះផងដែរ។
បើតាមម្តាយរបស់ប្អូន សំណាង ដែលជាស្ត្រីកម្មការិនីរោងចក្រ បានប្រាប់ឱ្យដឹងបន្តថា «ទោះស្ថិតក្នុងភាពពិការក៏ដោយ ក៏ខ្លួនជាម្តាយនៅតែមិនបោះបង់ចោលកូនចោលនោះឡើយ។ ទោះកាលពីកន្លងទៅ មានគេឯងនិយាយថា កូនបែបនេះ បែបនោះ គួរបោះបង់ចោល តែអ្នកស្រីមិនធ្វើតាមពាក្យគេនោះទេ។ ទោះកូនអ្នកស្រីជាមនុស្សបែបម្តេច ពិការដៃជើងអស់ ក៏នៅតែមើលថែ ថ្នាក់ថ្នម រហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន ។ ខណៈពេលនេះ សំណាង គឺមានអាយុ១៤ឆ្នាំងហើយ»។
ម្តាយរបស់ សំណាង បានបន្តទៀតថា «សព្វថ្ងៃនេះ ខ្លួនក៏មានការខ្វះខាតច្រើនណាស់ដែរ ប៉ុន្តែខ្លួនចេះតែខំទៅ។ ដោយសព្វថ្ងៃនេះ អ្នកស្រីជាកម្មការិនីរោងចក្រ ចំណែកស្វាមីជាកម្មករសំណង់ ដូច្នេះខំរកបានតិកតក់គ្រាន់កូនរៀន ដោះស្រាយជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ។
ជាចុងក្រោយ ម្តាយរបស់ សំណាង ដែលជាកម្មការិនីរោងចក្ររូបនោះ អ្នកស្រីបញ្ជាក់ប្រាប់ថា ទោះបីជាខ្វះខាតដល់កម្រិតណាក៏ដោយ ក៏ខ្លួននៅតែប្រឹងប្រែងដើម្បីកូនៗ និងក្រុមគ្រួសារមួយនេះដែរ»៕ ដោយ ៖ លីហួ គីមឆាយ
ចែករំលែកព័តមាននេះ