រាជធានីភ្នំពេញ ៖ ក្មេងៗឈ្លោះគ្នាដោយហេតុផលជាច្រើន ហើយឪពុកម្តាយតែងមានការលំបាកក្នុងការដឹងថា ពេលណាត្រូវឱ្យកូនបន្តការឈ្លោះគ្នា និងពេលណាត្រូវចូលអន្តរាគមន៍ និងចាត់វិធានការ ។ ក្មេងៗ ជាពិសេសបងប្អូនបង្កើតអាចឈ្លោះគ្នាដោយមិនសមហេតុផលជាច្រើន…
រាជធានីភ្នំពេញ ៖ ក្មេងៗឈ្លោះគ្នាដោយហេតុផលជាច្រើន ហើយឪពុកម្តាយតែងមានការលំបាកក្នុងការដឹងថា ពេលណាត្រូវឱ្យកូនបន្តការឈ្លោះគ្នា និងពេលណាត្រូវចូលអន្តរាគមន៍ និងចាត់វិធានការ ។ ក្មេងៗ ជាពិសេសបងប្អូនបង្កើតអាចឈ្លោះគ្នាដោយមិនសមហេតុផលជាច្រើន ប៉ុន្តែវាអាចក្លាយជាអ្នកបង្កើតមិត្តភាព ឬបំបែកបំបាក់ក្នុងគំនិតរបស់កុមារតូចៗ ។ ជាមួយគ្នានេះផងដែរ ការមិនចុះសម្រុងគ្នា គឺជាផ្នែកមួយនៃការអភិវឌ្ឍកុមារ ប៉ុន្តែមានរឿងដែលឪពុកម្តាយអាចធ្វើបាន ដើម្បីជួយកាត់បន្ថយ ឬការពារកុមារពីការឈ្លោះប្រកែកគ្នា ។
វិធីកាត់បន្ថយការឈ្លោះប្រកែកគ្នារវាងបងប្អូនបង្កើត ៖
១. បង្រៀនឱ្យដោះស្រាយបញ្ហា ៖ សូម្បីតែក្មេងតូចៗក៏អាចយល់ពីបញ្ហាជាមូលដ្ឋាននៃយុត្តិធម៌ និងគ្មានការឈ្លោះប្រកែកគ្នាដែរ ។ ចូរនិយាយជាមួយកុមារអំពីវិធីផ្សេងទៀតដែលបញ្ហាអាចត្រូវបានដោះស្រាយ ។ កំណត់ច្បាប់ជាមូលដ្ឋាននៃអ្វីដែលអាចធ្វើបាន និងមិនអាចធ្វើដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហា ។ សុំឱ្យពួកគេបង្កើតគំនិត ហើយបន្ទាប់មកឱ្យពួកគេសាកល្បងវា ។ អ្នកប្រហែលជាភ្ញាក់ផ្អើល ចំពោះដំណោះស្រាយរបស់ពួកគេ ហើយពួកគេអាចដឹងថា អ្វីដែលមានប្រសិទ្ធភាពបំផុត ។
២. សរសើរ និងការពង្រឹងជាវិជ្ជមាន ៖ ការសរសើរ និងការពង្រឹងជាវិជ្ជមាន មានភាពអស្ចារ្យក្នុងការជួយបង្កើតអាកប្បកិរិយាវិជ្ជមានរបស់កុមារ ។ ចំណុចសំខាន់ គឺការមិនអើពើនឹងការវាយគ្នា ហើយបន្ទាប់មកត្រូវយកចិត្តទុកដាក់នៅពេលដែលពួកគេត្រូវបានឪពុកម្តាយមើលឃើញថា ធ្វើអ្វីមួយដែលល្អ វិជ្ជមាន ឬមានប្រយោជន៍ ។ កុមារនឹងឆាប់ទទួលបាន អាកប្បកិរិយាល្អធ្វើឱ្យពួកគេយកចិត្តទុកដាក់ជាងអាកប្បកិរិយាអវិជ្ជមាន ។
៣. ធ្វើជាគំរូតួនាទីវិជ្ជមាន ៖ ឪពុកម្តាយត្រូវតែធ្វើជាគំរូអំពីរបៀបសហការ និងចុះសម្រុងជាមួយអ្នកដទៃ ។ សូមចាំថា កូនរបស់អ្នកកំពុងមើលអ្នក ។
៤. ស្ងប់ស្ងាត់ពេលស្ថិតនៅក្រោមសម្ពាធ ៖ ក្មេងៗមើលពីរបៀបដែលមនុស្សពេញវ័យប្រព្រឹត្ត ។ ភាពស្ងប់ស្ងាត់ក្រោមសម្ពាធ និងការបង្ហាញការគ្រប់គ្រងខ្លួនឯង គឺជាឧទាហរណ៍វិជ្ជមានមួយ ។
៥. តាមដានប្រតិកម្មរបស់អ្នក ៖ ប្រសិនបើមនុស្សពេញវ័យស្រែកជេរ ខ្មាស់អៀន ឬនិយាយដោយកំហឹង ឬពាក្យខ្លាំងៗ នោះលទ្ធផលពិតជាអាចថា អាកប្បកិរិយារបស់កុមារដែលរំខានដល់ការវាយតប់គ្នាកើតឡើងម្តងទៀត ។
៦. ពេលខ្លះកុំយកចិត្តទុកដាក់ ៖ ការវាយគ្នារបស់ក្មេងភាគច្រើនមិនមានបញ្ហាទេ ហើយបញ្ចប់យ៉ាងឆាប់រហ័សដោយខ្លួនឯង ។ ការឈ្លោះប្រកែកគ្នាជាញឹកញាប់ជាមធ្យោបាយមួយសម្រាប់ក្មេងក្នុងការទទួលបានការចាប់អារម្មណ៍ ហើយសម្រាប់ក្មេងមួយចំនួន ការយកចិត្តទុកដាក់អវិជ្ជមាន គឺប្រសើរជាងការមិនយកចិត្តទុកដាក់ទាល់តែសោះ ។
៧. ចាត់ទុកកូនដូចគ្នា និងស្មើគ្នា ៖ ព្យាយាមស៊ើបអង្កេតថា តើនរណាជាអ្នកចាប់ផ្តើមវាយ ហើយនរណានិយាយអ្វី បន្ទាប់មកអ្វីដែលបណ្តាលឱ្យបញ្ហាកើនឡើង ។ ក្នុងករណីភាគច្រើន ការដាក់ទណ្ឌកម្មគួរតែដូចគ្នា គ្មានករណីលើកលែងនោះទេ ។ គោលដៅ គឺដើម្បីយកបញ្ហាចេញពីការវាយគ្នា ហើយដកចេញនូវគំនិតដែលចង់ “ឈ្នះ” ឬ “ចាញ់” រវាងបងប្អូន ។
៨. កាត់បន្ថយឱកាសសម្រាប់ការវាយគ្នា ៖ ពិចារណាពីហេតុផលទាំងអស់ដែលក្មេងៗឈ្លោះគ្នា ហើយធ្វើអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើបានដើម្បីបំបាត់ស្ថានភាពទាំងនោះ ។ ដឹងពីពេលដែលក្មេងៗស្ថិតក្នុងស្ថានភាពអាក្រក់បំផុតរបស់ពួកគេ ដូចជានៅពេលដែលពួកគេអស់កម្លាំង ឬឃ្លាន ៕
អត្ថបទនេះផលិតឡើងក្រោមកិច្ចសហប្រតិបត្តិការជាមួយសាលារៀនវ៉េស្ទឡាញន៍ និង សាលារៀនណត្សឡាញន៍ ។ សម្រាប់បវេសនកាលឆ្នាំសិក្សាថ្មី កម្មវិធីចំណេះទូទៅខ្មែរ ពីថ្នាក់ ទី ១ ដល់ទី ១២ បន្តទទួលចុះឈ្មោះចូលរៀនរៀងរាល់ថ្ងៃ ។ សាលារៀនផ្តល់ជូនការបញ្ចុះ តម្លៃ ១៥% លើតម្លៃសិក្សាសម្រាប់ការចុះឈ្មោះចូលរៀន ជាលក្ខណៈគ្រួសារ ឬពីរកម្មវិធី និងផ្តល់ជូនការធានារ៉ាប់រងគ្រោះថ្នាក់ ។
សាលារៀនផ្តល់ជូននូវវេទិកា និងមធ្យោបាយសិក្សាយ៉ាងសម្បូរបែបជាមួយនឹងប្រព័ន្ធគ្រប់
គ្រង សាលារៀន ប្រព័ន្ធគ្រប់គ្រង់ការសិក្សា និងអេបសាលារៀនជូនដល់មាតាបិតាសិស្ស និងសិស្សានុសិស្សក្នុងការគ្រប់គ្រងការសិក្សា និងតាមដានព័ត៌មានសិក្សារបស់បុត្រធីតាផង ដែរ ។ សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែម សូមទំនាក់ទំនងទូរស័ព្ទលេខ ៖ ០៩២ ៨៨៨ ៤៩៩ / ០១៥ ៨០៥ ១២៣ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ