ជីវិតអ្នកបួសមិនស្រួលឡើយព្រោះជាជីវិតដែលត្រូវតស៊ូបំផុត តែបើអ្នកបួសស្រួល នោះគេនឹងមកបួសគ្រប់គ្នាហើយ ហើយក៏មិនបាច់មានអ្នកសឹកទៅជាគ្រហស្ថធ្វើការ រកស៊ីចិញ្ចឹមជីវិតនោះដែរ មែនទេទាន!
អ្នកបួសខ្លះចាកចេញពីឪពុកម្ដាយតាំងពីខ្លួននៅតូច មកបួសរៀនក្នុងសំណាក់ព្រះសាសនា ដើម្បីស្វែងរកចំណេះវិជ្ជា ទាំងដែលវ័យនៅតូចនេះត្រូវមានការមើលថែទាំពីឪពុកម្ដាយក៏ដោយ ជាវ័យដែលត្រូវការលេងសើចច្រើន សប្បាយច្រើន ដោយមិនខ្វាយខ្វល់ពីអ្វីៗទាំងអស់ ។ តែពួកគាត់សុខចិត្តចាកចេញពីផ្ទះ លះបង់ការសប្បាយ មករស់នៅក្រោមដំបូលផ្ទះតែមួយ ដោយមានការមើលថែពីព្រះគ្រូចៅអធិការដើរតួជាម៉ែ ជាឪ ។
ចំពោះម្ហូបអាហារពេលខ្លះក៏សម្បូរ ពេលខ្លះក៏អត់ ពេលខ្លះក៏សប្បាយ ពេលខ្លះក៏កើតទុក្ខ មិនមានសេរីភាព សប្បាយក្អាក់ក្អាយដូចកូនអ្នកស្រុកទេ ព្រោះឃុំគ្រងដោយវិន័យយ៉ាងតឹងរ៉ឹងបំផុត ។
អ្វីៗដែលយើងបានជួបប្រទះទាំងអស់នេះហៅថា មេរៀនជីវិត ជីវិតជួបនូវឧបសគ្គកាន់តែច្រើនកាន់តែមានន័យ ព្រោះថាវាបានបង្រៀនយើងពីអ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងមិនធ្លាប់បានជួបពីមុនមក ឱ្យជីវិតកាន់តែរឹងមាំ ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ