សព្វសត្វទាំងអស់មានជីវិតតាំងនៅបានក៏អាស្រ័យអាហារ ដែលជាផ្នែកដ៏សំខាន់ញ៉ាំងឱ្យរូបកាយ សាច់ឈាម ស្បែកសរសៃ និងពណ៌សម្បុរ ចម្រើនលូតលាស់ស្រស់បស់ទៅបាន ។ កាលបើប្រាសចាកអាហារហើយ រូបរាងកាយទាំងមូលក៏ស្វិតស្រពោន ថមថយចុះជាលំដាប់…
សព្វសត្វទាំងអស់មានជីវិតតាំងនៅបានក៏អាស្រ័យអាហារ ដែលជាផ្នែកដ៏សំខាន់ញ៉ាំងឱ្យរូបកាយ សាច់ឈាម ស្បែកសរសៃ និងពណ៌សម្បុរ ចម្រើនលូតលាស់ស្រស់បស់ទៅបាន ។ កាលបើប្រាសចាកអាហារហើយ រូបរាងកាយទាំងមូលក៏ស្វិតស្រពោន ថមថយចុះជាលំដាប់ ទាំងជីវិតទៀតសោតក៏តាំងនៅបានដោយកម្រ ។ សម្រាប់បព្វជិតជាអ្នកលះជីវភាពជាគ្រហស្ថគ្រប់គ្រងផ្ទះសម្បែងមកបួសជាបព្វជិតទ្រទ្រង់ត្រ័យសិក្ខាក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា អាហារភោជនរួមមានបាយជាដើមនេះ ចាត់ចូលក្នុងជំពូកបិណ្ឌបាតប្បច្ច័យ ដែលស្ថិតក្នុងចំណោមបច្ច័យទាំងឡាយ៤ ។
ទន្ទឹមគ្នានេះនិស្ស័យ៤ ដែលគ្រូឧបជ្ឈាយាចារ្យតែងណែនាំដល់ភិក្ខុសាមណេរទើបនឹងបួសថ្មី ក្នុងនោះការនិមន្តបិណ្ឌបាត គឺជានិស្ស័យទី១ មានសេចក្ដីជាអាទិ៍ថា បព្វជ្ជាអាស្រ័យដោយភោជនជាពំនូត ដែលភិក្ខុត្រូវបានមកដោយកម្លាំងកំភួនជើង អ្នកត្រូវធ្វើសេចក្ដីប្រឹងប្រែងក្នុងភោជននោះអស់មួយជីវិត ។ អាស្រ័យហេតុនេះ បព្វជិតអ្នកបួសក្នុងពុទ្ធសាសនាតែងត្រាច់ចរនិមន្តបិណ្ឌបាត ស្វែងរកអាហារយកមកទ្រទ្រង់ជីវិត ដែលជាទានរបស់សប្បុរសជន ។ ចំពោះសំណួរថា តើការនិមន្តបិណ្ឌបាតរបស់ភិក្ខុសាមណេរមានលក្ខណៈខុសប្លែកគ្នាយ៉ាងណាទៅនឹងការសុំទាននៃយាចកទាំងពួង ?
ព្រះមហាជា ដារ៉ូ មានថេរដីកាថា ចំពោះការសុំរបស់ភិក្ខុទាំងឡាយក៏មានឈ្មោះថា សុំដែរ ប៉ុន្តែការសុំនេះខុសគ្នាពីការសុំរបស់ពួកអ្នកដែលដើរសុំគេតាមចិញ្ចើមថ្នល់ តាមផ្អះ តាមផ្សារ គឺពួកយាចកសុំរបស់របរមិនមែនត្រឹមតែដើម្បីរស់ គឺសុំយកមកធ្វើមានធ្វើបាន ។ ចំណែកអ្នកបួស ការដែលសុំហ្នឹង គឺត្រាច់ទៅឈរនៅនឹងផ្ទះរបស់អ្នកស្រុក មិនឆ្ងាយពេក មិនជិតពេក ហើយឈរដោយស្ងៀមស្ងាត់ សូម្បីតែម្ចាស់ផ្ទះគេមិនឃើញក៏ដោយ គឺលោកមិនចេញស្រដីពាក្យសូមវត្ថុអីណាមួយនោះទេ គេឱ្យក៏ទទួល គេមិនឱ្យក៏មិនខឹង មិនតូចចិត្ត ។
ពាក្យថាបិណ្ឌ គឺជាភាសាបាលីដែលមានន័យថា ការប្រមូលឱ្យមូល ឬពូនឱ្យជាដុំៗ និងន័យម្យ៉ាងទៀត គឺការចិញ្ចឹមជីវិត ។ តាមការចារឹកទុកក្នុងគម្ពីរដីកាអដ្ឋកថា និងឯកសារនានា ផ្នែកពុទ្ធសាសនា ការត្រាច់និមន្តបិណ្ឌបាតនេះ គឺជាផ្នែកមួយដ៏សំខាន់នៃកិច្ចវត្តប្រតិបត្តិរបស់ភិក្ខុសាមណេរ ក្នុងជីវិតជាអ្នកបួសចេញចាកកាមតាមលំអាននៃពុទ្ធកិច្ច និងពុទ្ធានុញ្ញាត ជាបវេណីនៃព្រះពុទ្ធគ្រប់ព្រះអង្គតាំងពីបុរាណកាល ដរាបមកដល់សព្វថ្ងៃ ។
ចំណែកពុទ្ធបរិស័ទនៅក្នុងប្រទេសកាន់ពុទ្ធសាសនាក៏នៅរក្សាទំនៀមរៀបចំសម្រិតសម្រាំងចម្អិនអាហារសម្រាប់ដាក់បាត្រប្រគេនចង្ហាន់ចំពោះភិក្ខុសាមណេរ ដែលនិមន្តបិណ្ឌបាតនៅតាមភូមិស្រុក ខេត្ត ខណ្ឌ និគមជនបទនានា។ ចំពោះទំនៀមនៃការឱ្យទានជាចង្ហាន់បិណ្ឌបាត ដែលទាយកទាយិកាតែងបូជាប្រកបដោយសេចក្តីគោរពចំពោះព្រះសង្ឃ ដោយសារព្រះសង្ឃ គឺជាឧត្ដមភេទ ជាអ្នកបួស ជាបុគ្គលរក្សានូវវិន័យត្រ័យសិក្ខា ជាអ្នកព្យាយាមប្រតិបត្តិខ្លួន សង្រួមកាយវាចាចិត្តលើមាគ៌ាសីល សមាធិ បញ្ញា ។
ទាំងនេះគឺជាគុណសម្បត្តិចម្បងដែលបរិស័ទចាត់ទុកព្រះសង្ឃគឺជាស្រែបុណ្យដ៏មានជីជាតិ ញ៉ាំងឱ្យការធ្វើទានមានលក្ខណៈខុសគ្នារវាងព្រះសង្ឃ និងស្មូមយាចកទាំងឡាយទាំងពួងដែលជាគ្រហស្ថ អ្នកនៅមានសេចក្ដីសៅហ្មងច្រើន អ្នកកិលេសរួមរឹតដោយទ្រព្យ ការធ្វើទានជាមួយព្រះសង្ឃ យើងតែងតែគិតថា យើងឧទ្ទិសនូវបុណ្យកុសលដែលយើងបានធ្វើនឹងដល់ញាតិទាំងឡាយដែលបានចែកឋានទៅហើយ ។ ខុសប្លែកគ្នាត្រង់ថា យើងមានការគោរពចំពោះព្រះសង្ឃ ព្រះសង្ឃ គឺជាសាវករបស់ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ លោកមានតួនាទីច្រើនណាស់ក្នុងការជួយកសាងស្ថាបនាព្រះពុទ្ធសាសនា ។ ចំណែកអ្នកសុំទានដូចជាអ្នកក្រីក្រ ស្មូមយាចក យើងមិនមែនមើលងាយគាត់ទេ គឺភាគច្រើនបំផុត ពួកគាតមិនមានសីល សិក្ខាបទអ្វីទេ ។ ព្រះសង្ឃលោកមានគុណសម្បត្តិច្រើនណាស់ ជាស្រែបុណ្យដ៏ប្រសើររបស់ពុទ្ធបរិស័ទ ធ្វើទានរមែងបានផលច្រើន ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ