ព្រះពុទ្ធបានពន្យល់ថា អ្នកដឹកនាំត្រូវកួចកាន់ប្រកាន់យកធម៌អក្កោធឱ្យបានខ្លាំងក្លា ។ អក្កោធៈ គឺការមិនងាយខឹងក្រេវក្រោធ ។ មេដឹកនាំមិនត្រូវខឹងក្រេវក្រោធ ឆេវឆាវជាដាច់ខាត ព្រោះការខឹងនេះ គឺជារនាំងបាំងឲ្យងងឹត…
ព្រះពុទ្ធបានពន្យល់ថា អ្នកដឹកនាំត្រូវកួចកាន់ប្រកាន់យកធម៌អក្កោធឱ្យបានខ្លាំងក្លា ។ អក្កោធៈ គឺការមិនងាយខឹងក្រេវក្រោធ ។ មេដឹកនាំមិនត្រូវខឹងក្រេវក្រោធ ឆេវឆាវជាដាច់ខាត ព្រោះការខឹងនេះ គឺជារនាំងបាំងឲ្យងងឹត មិនស្គាល់ខុស និងត្រូវ ល្អ និងអាក្រក់ យុត្ដិធម៌ និងអយុត្ដិធម៌ ដោយសារតែសេចក្ដីវង្វេងនឹងភ្លើងកំហឹងនោះ ។
បើមេដឹកនាំមានសេចក្ដីក្រោធ នោះមិនមែនជាការល្អសោះឡើយ ព្រោះសេចក្ដីក្រោធប្រៀបដូចជាច្រែះរបស់អាវុធក្នុងលោក ប្រៀបដូចជាភ្លើងឆេះនាំទៅរកសេចក្ដីវិនាស ។ អ្នកក្រោធរមែងមិនដឹងនូវហេតុផល និងធ្វើឲ្យចិត្ដក្ដៅ សោកសៅ មិនស្ងប់ មានទុក្ខក្នុងចិត្តជានិច្ច ។
គេសម្គាល់សេចក្ដីក្រោធបានតាមរយៈការមិនពេញចិត្ដ ការទាស់ចិត្ដ ការក្ដៅពុះកញ្ជ្រោល ចិត្តអន្ទះសា មុខដូចភ្លើង ការគិតឈ្លោះប្រកែក និងការចងគំនុំសងសឹកជាដើមទៅ ។
ម្យ៉ាងទៀតពាក្យថា ក្រោធ ក៏មានន័យថា ខុស ដូច្នេះបើមេដឹកនាំខឹង ឬខ្ញាល់ មានន័យថា ខុស ដូចពាក្យចាស់ពោលថា ខឹងខុស ខឹងខូច ខឹងខាតនោះឯង ។ អាស្រ័យហេតុនេះ មេដឹកនាំគ្រប់លំដាប់ថ្នាក់ មិនត្រូវយកការខឹងក្រេវក្រោធ ឆេវឆាវមកដាក់ខ្លួនឡើយ ត្រូវធ្វើចិត្តឱ្យធ្ងន់ដូចថ្មតាន់ទោះជាត្រូវខ្យល់ ត្រូវព្យុះក៏មិនកម្រើក មេដឹកនាំល្អគឺបែបនេះ ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ