វាសនាស្រមោចនិងត្រី
នៅរដូវវស្សា ពេលទឹកឡើងយ៉ាងគំហុកទៅតាមច្បាប់ធម្មជាតិ… ស្រមោចទាំងឡាយដែលសប្បាយភ្លេចខ្លួន… រកបម្លាស់ទីមិនទាន់ ក៏អណ្តែតត្រសែតទាំងសម្បុក… អណ្តែតលើផ្ទៃទឹកគួរឱ្យអាណិតណាស់
នៅរដូវវស្សា ពេលទឹកឡើងយ៉ាងគំហុកទៅតាមច្បាប់ធម្មជាតិ… ស្រមោចទាំងឡាយដែលសប្បាយភ្លេចខ្លួន… រកបម្លាស់ទីមិនទាន់ ក៏អណ្តែតត្រសែតទាំងសម្បុក… អណ្តែតលើផ្ទៃទឹកគួរឱ្យអាណិតណាស់
នៅរដូវវស្សា ពេលទឹកឡើងយ៉ាងគំហុកទៅតាមច្បាប់ធម្មជាតិ… ស្រមោចទាំងឡាយដែលសប្បាយភ្លេចខ្លួន… រកបម្លាស់ទីមិនទាន់ ក៏អណ្តែតត្រសែតទាំងសម្បុក… អណ្តែតលើផ្ទៃទឹកគួរឱ្យអាណិតណាស់ ។ ពេលវេលាហ្នុងហើយបានក្លាយជាចំណីត្រីទាំងឡាយត្របាក់ស៊ីគ្មានមេត្តា… គ្មានអ្នកណាអាចជួយអ្នកបានឡើយ… ជាពិសេសត្រីក្រាញ់ ត្រីកំភ្លាញ… ស៊ីស្រមោចអត់សល់ទេ…។ នេះហើយគេហៅថា ទឹកឡើងត្រីស៊ីស្រមោច ។
លុះដល់ទឹកហោច… ទឹកត្រូវហួតហែងទៅវិញ… ពពួកត្រីទាំងឡាយ… ទាំងតូចទាំងធំ… ដែលសប្បាយភ្លឺតភ្លើន… ស៊ីស្រមោចកន្លងមក… ភ្លេចខ្លួនហែលរត់រកបឹង ទន្លេមិនទាន់នឹងគេ ឬរកមិនឃើញ… ច្បាស់ជាត្រូវក្រៀមក្រំ… ស្ងួត ស្រកា… ងាប់តៃហោង លើដីដ៏ក្រៀមក្រោះមិនខាន ។ ច្បាស់ជាងាប់… ដល់ពេលនោះនឹងត្រូវក្លាយជាចំណីស្រមោចវិញម្តង… អត់មានសល់មួយណាឡើយ ។
ទ្រឹស្តីខាងលើនេះគេហៅថា ទឹកហោចស្រមោចស៊ីត្រី…។ ចាស់ៗបុរាណបានចារទុកសម្រាប់ជំនាន់ក្រោយ… សម្រាប់អ្នកនយោបាយទាំងឡាយ… កុំដើរផ្លូវហ្នឹង… ប៉ុន្តែអត់មាន«អ្នកនយោបាយធុនថ្លៃ»ធ្វើតាមទេ ។ ជាក់ស្តែងដូចសម័យខ្មែរក្រហមកាន់អំណាច ។ល។
អនាគតទៀត… ដោយសារបទពិសោធន៍ដែលបានឆ្លងកាត់… ទោះបីទឹកឡើងលេចវាល លេចភូមិបែបណាក៏ដោយ… ស្រមោចប្រាកដជាតស៊ូ…ប្រាកដជាតដៃ… ប្រាកដជាមិននៅស្ងៀមឱ្យត្រីទាំងឡាយមកដេញត្របាក់តាមចិត្តឃ្លានរបស់ខ្លួនឡើយ ។
ចាំឱ្យច្បាស់ !! មើលមុខ មើលក្រោយឱ្យច្បាស់… ស្រមោចពេលនោះនៅទាំងសម្បុក… បើថាទឹកឡើងហើយ ស្រាប់តែលើកគ្នាហែលរកសម្បុកស្រមោច… សង្ស័យហែលជាន់គ្នារកបឹង ទន្លេមិនទាន់ផងក៏មិនដឹង…។ ព្រោះស្រមោចសម័យនេះមិនដូចស្រមោចសម័យមុនទេ… ស្រមោចសម័យមុន… ជាស្រមោចខ្មៅ… ស្រមោចសង្អារ ឯស្រមោចសម័យនេះ ជាស្រមោចភ្លើងស្មោះ !!
ដូច្នេះសូមផ្តាំទៅផង «នយោបាយទឹកឡើងត្រីស៊ីស្រមោច» កុំយកមកធ្វើទុន… កុំយកមកវិនិយោគ… គ្មានអ្នកណាលេងជាមួយទេ ។ …នយោបាយ«ស្ទើរភ្លើង» បែបនេះ អាណិតណាស់… តិចថា ដឹងហើយ ម៉េចមិនជួយប្រាប់ ?!
អាឡេវ
ចែករំលែកព័តមាននេះ