ភាគទី ៥ ៖
ជារៀងរាល់ល្ងាច កុមារតូចម្នាក់តែងតែអង្គុយចាំម្តាយវិលត្រឡប់មកពីលក់ដូរនៅផ្សារដោយសង្ឃឹមថា ម្តាយជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្លួនអាចទិញចំណីផ្ញើដូចជា នំអន្សម ឬផ្លៃសាម៉ាវ ឬផ្លែចេកជាដើម ។ កុមារតូចម្នាក់នោះ គឺជារូបខ្ញុំដែលធំពេញវ័យចេញពីគ្រួសារដ៏ក្រីក្រមួយក្នុងបន្តុកម្តាយម៉េម៉ាយ ដែលត្រូវចិញ្ចឹមកូនបីនាក់យ៉ាងលំបាកជារៀងរាល់ថ្ងៃ ។
ខ្ញុំស្ញប់ស្ញែងចំពោះម្តាយខ្ញុំខ្លាំងណាស់ចំពោះការប្រឹងប្រែងមិនចេះនឿយហត់ដើម្បីកូនមានអាហារហូប និងបានរៀនសូត្រដូចគេដូចឯង ។
ដោយឆ្លងកាត់ជីវិតក្រីក្រ និងបានឮពីការប្រៀនប្រដៅអោយខំរៀនដើម្បីអនាគតនោះ ខ្ញុំតែងតែខិតខំរៀនសូត្រដោយមិនខ្លាចនឿយហត់ឡើយតាំងពីថ្នាក់បឋមសិក្សាមក ។ មកដល់ពេលនេះ ខ្ញុំយល់ថា វាពិតជាមានសារសំខាន់ខ្លាំងណាស់ដែលកូនអ្នកក្រីក្រទាំងអស់សមនឹងទទួលការអប់រំដ៏ត្រឹមត្រូវ ពីព្រោះវាគឺជាដើមទុនជីវិតតែមួយគត់ដែលអាចអោយរូបខ្ញុំក៏ដូចជាកូនអ្នកក្រីដទៃទៀតមានអនាគតដ៏សមរម្យមួយ ។
ខ្ញុំពិបាកនឹងស្រមៃឃើញណាស់ថា តើរូបខ្ញុំនឹងអាចមានអនាគតដូចសមថ្ងៃនេះយ៉ាងដូចម្តេច បើសិនជាខ្ញុំ មិនបានប្រឡងជាប់ចូលរៀនមហាវិទ្យាល័យវិទ្សាសាស្ត្រសុខាភិបាល ព្រមទាំងបានរៀនសូត្រយកអនុបណ្ឌិតផ្នែកសារព័ត៌មាននៅហ្វីលីពីន និងបន្តការសិក្សាវគ្គខ្លីៗមួយចំនួននៅបណ្តាប្រទេសជាច្រើនទៀតដូចជា អាមេរិក ជប៉ុន អាល្លឺម៉ង់ និង បណ្តាប្រទេសមួយចំនួនទៀតក្នុងពិភពលោកជាដើម ។
ចំណេះដឹងចេញពីសាលារៀន និងចំណេះដឹងចេញពីការធ្វើដំណើរទៅកាន់ប្រទេសជាច្រើនបានជួយរូបខ្ញុំអោយបើកគំនិតកាន់តែទូលំទូលាយ និងមានការស្រមើស្រមៃទៅមុខកាន់ តែវែងឆ្ងាយព្រមទាំងមានជំនឿជឿជាក់ខ្លួនឯងយ៉ាងមុតមាំថា ចំណេះគឺជាដើមទុនជីវិតដ៏ខ្លាំងក្លាគ្មានគូប្រៀបឡើយ ។
ហេតុដូច្នេះហើយបានជាខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមចេញរកស៊ីបង្កើតវេបសាយព័ត៌មានសុខភាពhealth.com.kh នេះឡើងដោយគ្រាន់តែមានដើមទុនតែ ១០០ដុល្លារប៉ុណ្ណោះ ព្រមទាំងអាចធ្វើការងារអោយគេបានច្រើនកន្លែងថែមទៀត ។
ខ្ញុំគិតថា មានកូនអ្នកក្រជាច្រើណាស់នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាក៏ដូចជានៅក្នុងពិភពលោកបានធ្វើដំណើរចាកចេញពីភាពក្រីក្រឆ្ពោះទៅរកភាពជោគជ័យដ៏ធំធេងរបស់ពួកគេជាមួយនឹងចំណេះដឹងដែលពួកគេបានរៀនសូត្រ ។ អ្នកក្រទាំងអស់ពិតជាអាចធ្វើបាន បើសិនជាពួកគេបានរៀនសូត្រ ។
តើអ្នកទាំងអស់គ្នាទទួលបានអ្វីពីបទពិសោធន៍នេះ ?
បើយើងជាអ្នកក្រ ចំណេះវិជ្ជាគឺជាដើមទុនតែមួយគត់របស់យើង ។ យើងមិនអាចមានលុយដូចកូនអ្នកមានដើម្បីរកស៊ីនោះឡើយ ។ ចំណេះដែលនៅក្នុងខួរក្បាលយើង គឺជា អណ្តុងមាសដែលមិនចេះរីងស្ងួត ។ ដូច្នេះបើយើងក្រ យើងត្រូវរែប្រឹងរៀន ប្រឹងធ្វើការ ប្រឹងអភិវឌ្ឍន៍ខួរក្បាល ។ ពេលនោះ ខ្ញុំហ៊ាននិយាយថា គ្មានអ្នកមានចំណេះវិជ្ជាណាម្នាក់នៅក្នុងភាពក្រីក្រឡើយ ។
ចំណែក ឪពុកម្តាយត្រូវតែយកចិត្តទុកដាក់ ការវិនិយោគការអប់រំចំពោះកូន ។ ពេលដែលពួកគេមានចំណេះដឹងហើយនោះ ពួកគេពិតជាអាចរស់បានយ៉ាងសមរម្យនៅក្នុងសង្គម ហើយភាពក្រីក្រ នឹងមិនហ៊ានមកជិតពួកគេទេ ។
រីឯរដ្ឋាភិបាលត្រូវតែពង្រឹងវិស័យអប់រំសាធារណ:អោយបានខ្លាំងក្លាដើម្បីអោយកូនអ្នកក្រអាចទទួលបានការអប់រំប្រកបដោយគុណភាពហើយដើម្បីអោយពួកគេអាចចាកចេញពីភាពក្រីក្របាន ។ នយោបាយកាត់បន្តយក្រីក្រនឹងមិនអាចធ្វើដំណើរទៅមុខបានលឿនដោយមិនមានការវិនិយោគទៅលើវិស័យអប់រំសាធារណះឡើយ ។
សូមរង់ចាំតាមដានបន្តទៀតអំពីការរៀបចំផែនការអនុវតត្តគម្រោង «លុយ ១០០ដុល្លារកែប្រែជីវិតខ្ញុំរបៀបណា ?»
ចំណែកប្រិយមិត្តដែលចង់ចែករំលែកបទពិសោធន៍ទាក់ទងនឹងការរកលុយដល់មហាជនក៏អាចទាក់ទងគម្រោង «លុយ» របស់សារព័ត៌មាន កោះសន្តិភាព ផងដែរ ។ យើងរីករាយនឹងធ្វើការផ្សព្វផ្សាយជូន ដើម្បីជាការចែករំលែកចំណេះដឹងជាក់ស្តែងពិតៗទាក់ទងនឹងការរកលុយ ការសន្សំលុយ និងការគ្រប់គ្រងលុយ ។ ក្នុងករណីដែលលោកអ្នកមានការលំបាកនៅក្នុងការសរសេរចេញគំនិតទាំងអស់នោះ ក្រុមនិពន្ឋគម្រោង លុយ របស់កោះសន្តិភាព នឹងជួយជ្រោមជ្រែងអោយអស់ពីសមត្ថភាព ៕ ដោយ ៖ ងួន សេរ័ត្ន
ចែករំលែកព័តមាននេះ