តាមពុទ្ធគាថានៅក្នុងគម្ពីរធម្មបទបានពោលថា អ្នកចាញ់រមែងដេកកើតទុក្ខ ឯអ្នកឈ្នះនឹងត្រូវជាប់ដោយពៀរព្រោះថ្ងៃណាមួយនឹងត្រូវគេយកឈ្នះវិញមិនខាន ដូច្នេះការហ្វឹកហាត់ឲ្យខ្លួនឯងចេះលះបង់ និងចេះព្រមចាញ់ប្រៀបអ្នកដទៃទើបជីវិតបានសុខរួចចាកទុក្ខនិងពៀរទាំងឡាយ ។ ដោយហេតុថា ការដែលមនុស្សយើងព្រមចាញ់ប្រៀបអ្នកដទៃ ជាការចាំបាច់ ព្រោះបើយើងទាមទារតែពីត្រូវ…
តាមពុទ្ធគាថានៅក្នុងគម្ពីរធម្មបទបានពោលថា អ្នកចាញ់រមែងដេកកើតទុក្ខ ឯអ្នកឈ្នះនឹងត្រូវជាប់ដោយពៀរព្រោះថ្ងៃណាមួយនឹងត្រូវគេយកឈ្នះវិញមិនខាន ដូច្នេះការហ្វឹកហាត់ឲ្យខ្លួនឯងចេះលះបង់ និងចេះព្រមចាញ់ប្រៀបអ្នកដទៃទើបជីវិតបានសុខរួចចាកទុក្ខនិងពៀរទាំងឡាយ ។
ដោយហេតុថា ការដែលមនុស្សយើងព្រមចាញ់ប្រៀបអ្នកដទៃ ជាការចាំបាច់ ព្រោះបើយើងទាមទារតែពីត្រូវ អាងហេតុ អាងផលយ៉ាងនេះ យ៉ាងនោះ ដោយមិនព្រមចាញ់ប្រៀបគេ ចង់តែពីត្រូវគ្រប់យ៉ាង ចង់តែពីឈ្នះគេ ប៉ុន្តែបែរទៅជាមិនមានសេចក្ដីសុខក្នុងជីវិតទៅវិញក៏មិនប្រសើរ ព្រោះត្រូវតស៊ូជាមួយនឹងមនុស្សជុំវិញខ្លួន ដើម្បីទាមទាររកឲ្យខ្លួនឯងត្រូវ និងឈ្នះគេតែម្យ៉ាង ។
ដូច្នេះមានតែការព្រមចាញ់ប្រៀបអ្នកដទៃហ្នឹងឯង ដើម្បីមានសេចក្ដីសុខក្នុងជីវិតផង និងដើម្បីបានឈ្នះនូវមានះក្នុងខ្លួនឯងផងដែលជាជម្នះគ្មានថ្ងៃចាញ់ ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ