បញ្ញត្តិ គឺជាការកំណត់សំឡេង និងអត្ថសេចក្ដីរបស់ពាក្យសម្រាប់សម្គាល់ដឹងដូចជា នេះជាសំឡេងមនុស្សប្រុស នេះជាសំឡេងមនុស្ស ពាក្យនេះជានៃសេចក្តីស្រឡាញ់ ពាក្យនេះជាពាក្យសម្អប់ជាដើម ។ បញ្ញត្តិនេះមានពីរគឺៈ
១-សទ្ទប្បញ្ញត្តិ: ការកំណត់សំឡេងរបស់ពាក្យសម្រាប់សម្គាល់ដឹង។ ឧទាហរណ៍: មនុស្សប្រុស និងមនុស្សស្រីនិយាយពាក្យ ស្រឡាញ់ ការសម្គាល់ដឹងសំឡេងរបស់ពាក្យ ស្រឡាញ់ គឺជាសទ្ទប្បញ្ញត្តិ ចំណែកការសម្គាល់ដឹងថា នេះជាសំឡេងរបស់មនុស្សប្រុស នេះជាសំឡេងរបស់មនុស្សស្រី ក៏ជាសទ្ទប្បញ្ញត្តិដែរ ។ សទ្ទប្បញ្ញត្តិ គឺជាធម្មារម្មណ៍ ។
២-អត្ថប្បញ្ញត្តិ: ការកំណត់អត្ថរបស់ពាក្យ និងកាយវិការសម្រាប់សម្គាល់ដឹង។ ឧទាហរណ៍: មនុស្សប្រុស និងមនុស្សស្រីនិយាយពាក្យ ស្រឡាញ់ ការដឹងអត្ថរបស់ពាក្យ ស្រឡាញ់ គឺដឹងន័យរបស់ពាក្យ ជាអត្ថប្បញ្ញត្តិ។ បើគេធ្វើដៃជារូបបេះដូង ការដឹងន័យរបស់សញ្ញាដែលបង្ហាញពីសេចក្ដី ស្រឡាញ់ គឺដឹងន័យរបស់កាយវិការ ជាអត្ថប្បញ្ញត្តិ ។ អត្ថប្បញ្ញត្តិ ជាធម្មារម្មណ៍ ។
ការបញ្ញត្តិជាពាក្យពេចន៍សម្រាប់ដឹងន័យសេចក្ដី ឬការបញ្ញត្តិជាឈ្មោះសម្រាប់ហៅ(ដូចជាមនុស្ស សត្វ ទឹក ដី ភ្លើង ខ្យល់ ដើមឈើ វត្ថុផ្សេងៗ គឺត្រូវអាស្រ័យបញ្ញត្តិទាំងពីរប្រការនេះជាដំបូង ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ