ក្រៅពីសភាវចិត្ត ពុទ្ធសាសនាមានជំនឿថា មានឋានជាច្រើនទៀតនៅក្នុងចក្កវាឡនេះ ហើយកន្លែងទាំងនេះអាចជាកន្លែងនៃសេចក្ដីទុក្ខ ឬសេចក្ដីសុខផ្សេងៗគ្នា ។
តាមប្រពៃណីព្រះពុទ្ធសាសនាយល់ឃើញថា ឋាននៃសេចក្ដីទុក្ខ ឬឋានដែលទាបបំផុតគឺឋាននរក ប្រេត ហើយឋាននៃសេចក្ដីសុខ ឬឋានដែលខ្ពស់ មានឋានមនុស្ស និងឋានទេវតាជាដើម ។ ឋានណាមួយដែលយើងនឹងចាប់បដិសន្ធិ អាស្រ័យលើកម្មដែលយើងបានសន្សំដោយខ្លួនឯងក្នុងបច្ចុប្បន្នជាតិក៏ដូចជាកម្មដែលយើងបានសន្សំតាំងពីអតីតជាតិមកឱ្យផល ។
កម្មនេះឯងជាផលនៃសកម្មភាព និងឥរិយាបថជាទម្លាប់របស់យើងក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ ។ គេមិនអាចកំណត់ ឬធ្វើស្ថិតិទំហំនៃអត្រាប្រជាជននៅលើផែនដីដែលជារង្វង់បិទជិតនោះបានទេ ព្រោះការចាប់បដិសន្ធិមិនមានកំណត់ថាមានតែក្នុងឋានមនុស្សឡើយ ។
ក្រៅពីភពមនុស្សក៏នៅមានភពជាច្រើនទៀតក្នុងចក្កវាឡនេះ ជាកន្លែងដែលយើងទៅចាប់បដិសន្ធិទៅតាមកម្មដែលយើងបានសាង ឬជាកន្លែងដែលបដិសន្ធិអាចនឹងកើតឡើង លើកលែងតែព្រះនិព្វានទើបសត្វអស់ការកើតស្លាប់ ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ