ខេត្តប៉ៃលិន ៖ គេសង្កេតឃើញកសិផលដំណាំស្រូវប្រភេទនាងខុន របស់ប្រជាពលរដ្ឋមួយចំនួនរស់នៅស្រុកសាលាក្រៅទទួលរងការខូចខាតយ៉ាងដំណំដោយសារ តែគ្រោះធម្មជាតិទឹកជំនន់ កាលពីថ្មីៗកន្លងទៅនេះ ។ ហេតុនេះហើយទើបធ្វើឱ្យអ្នកខ្លះមានការព្រួយបារម្ភយ៉ាងខ្លាំងចំពោះបញ្ហាជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ ណាមួយជំងឺកូវីដវាយប្រហារមិនអាចឱ្យចេញទៅប្រកបរបរក្រៅផ្ទះឆ្ងាយបាន ។…
ខេត្តប៉ៃលិន ៖ គេសង្កេតឃើញកសិផលដំណាំស្រូវប្រភេទនាងខុន របស់ប្រជាពលរដ្ឋមួយចំនួនរស់នៅស្រុកសាលាក្រៅទទួលរងការខូចខាតយ៉ាងដំណំដោយសារ តែគ្រោះធម្មជាតិទឹកជំនន់ កាលពីថ្មីៗកន្លងទៅនេះ ។
ហេតុនេះហើយទើបធ្វើឱ្យអ្នកខ្លះមានការព្រួយបារម្ភយ៉ាងខ្លាំងចំពោះបញ្ហាជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ ណាមួយជំងឺកូវីដវាយប្រហារមិនអាចឱ្យចេញទៅប្រកបរបរក្រៅផ្ទះឆ្ងាយបាន ។
ស្ត្រីឈ្មោះ ប៉ូ គឹម ហ៊ាន អាយុ៤៣ឆ្នាំ និងប្តីឈ្មោះ វ៉ាន់ សុផល អាយុ៥២ឆ្នាំ រស់នៅភូមិភ្នំព្រាល ឃុំស្ទឹងត្រង់ ស្រុកសាលាក្រៅ បានរៀបរាប់ឱ្យដឹងថា នៅដើមឆ្នាំ២០២០ គាត់ធ្វើស្រែចំនួន១ហិកតាប៉ុណ្ណោះ ដោយប្រើពូជស្រូវម្យ៉ាងឈ្មោះ នាងខុន ជាប្រភេទស្រូវកណ្តាល ។ គាត់បន្តទៀតថា តែជាអកុសល ខណៈស្រូវរបស់ខ្លួនកំពុងតែដុះលូតលាស់ និងផើមរៀបបែកចេញផ្កាផ្លែទៅហើយ ស្រាប់តែភ្លៀងធ្លាក់ជោគជាំអស់រយៈពេលជាច្រើនថ្ងៃ បណ្តាលឱ្យលិចលង់យូរទើបទឹកស្រកទៅវិញក៏រងការរលួយខូចតែម្តង ។
លុះមកដល់ពេលនេះ បន្ទាប់ពីគាត់ប្រមូលផលរួច ពិតជាមានការស្រងាកចិត្តយ៉ាងខ្លាំង មិនដឹងជាធ្វើយ៉ាងណា គឺស្រែ១ហិកតា ទទួលបានផលត្រឹមតែ៤បាវប៉ុណ្ណោះ ។ ចំណែកអ្នកជិតខាងរបស់គាត់ម្នាក់ទៀតដែលបានព្រោះពូជស្រូវដូចគ្នាដែរ ក្នុង១ហិកតា គឺទទួលផលបានត្រឹមតែ១បាវប៉ុណ្ណោះ ពោល គឺខូចខាតស្ទើរតែអស់រលីងទាំងស្រុង ។ គាត់បញ្ជាក់ទៀតថា កាលពីឆ្នាំមុនៗ ក្រោយពីប្រមូលផលស្រូវរបស់ពួកគាត់ទទួលបានចាប់ពី១០ទៅ២០បាវសម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ គឺពេលដែលអត់មានបញ្ហាគ្រោះធម្មជាតិទឹកជំនន់ ឬរាំងស្ងួត ។
គាត់បន្ថែមទៀតថា ក្រោយពីនាំប្តីច្រូតកាត់នៅក្នុងស្រែរួចមកគាត់ក៏ជញ្ជូនកណ្តាប់ដាក់ក្បែរចិញ្ចើមផ្លូវ រួចហៅម៉ាស៊ីន ឱ្យចូលមកបោកស្រូវ ហើយជាលទ្ធផលទទួលបានតិចតួចបំផុត ។ មើលទៅគាត់ពិតជាមានការខ្វះខាតហើយពោល គឺអាចនឹងទិញអង្ករគេបន្ថែមទុកសម្រាប់ដាំបាយហូប ដែលខុសពីឆ្នាំមុនៗ គឺគាត់សល់ស្រូវសម្រាប់កិនជាអង្ករដាំបាយហូបរហូតដល់ពេលនេះតែម្តង ។
បើតាមការរៀបរាប់របស់ស្ត្រីម្នាក់ឈ្មោះ នួន សំណាង អាយុ២៨ឆ្នាំ ជាម្ចាស់ម៉ាស៊ីនបោកស្រូវ រស់នៅស្រុកកំរៀង ខេត្តបាត់ដំបង បានរៀបរាប់ឱ្យដឹងថា ៖ នៅឆ្នាំនេះអត់សូវមានអ្នកធ្វើស្រែ កើតផលច្រើនដូចឆ្នាំមុនៗនោះទេ ដោយសារតែភ្លៀងធ្លាក់ជោកជាំខ្លាំងពេក បណ្តាលឱ្យលិចលង់អស់រយៈពេលយូរ ធ្វើឱ្យរលួយដើមស្រូវខូចខាតអស់ ។
គាត់បន្តទៀតថា ការបោកស្រូវជូនប្រជាពលរដ្ឋនៅតាមភូមិនេះ ក្នុង១បាវ គិតថ្លៃឈ្នួលត្រឹមតែ៥០០០រៀល ហើយគាត់ និងប្តីដើរបោកស្រូវឱ្យអ្នកភូមិដែលរស់នៅក្នុងខេត្តប៉ៃលិនមិនបានច្រើនប៉ុន្មាននោះទេ ដោយសារអ្នកខ្លះ គេជួលម៉ាស៊ីនច្រូតស្រូវ ប្រមូលផល ក្លាយជាគ្រាប់តែម្តង គឺគេប្រមូលដឹកយកទៅលក់ភ្លាមៗ ។
ចំណែកស្រែរបស់ប្រជាពលរដ្ឋមួយចំនួនដែលមានទឹកច្រើន ម៉ាស៊ីនច្រូតស្រូវចូលអត់កើតក៏នាំគ្នាច្រូតនឹងកណ្តៀវ រួចដឹកជញ្ជូនមកដាក់លើគោក រួចហៅឱ្យគាត់យកម៉ាស៊ីនមកបោកបែន ដើម្បីដាក់ហាល ស្ងួតរួចដឹកយកទៅកិនជាអង្ករដាំបាយទទួលទានជួបជុំក្រុមគ្រួសារ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ