រាជធានីភ្នំពេញ ៖ វាពិតជាត្រូវការពេលវេលាបន្តិច សម្រាប់សម្រេចការងារឬអាជីវកម្មណាមួយឱ្យ ទទួលបានភាពជោគជ័យ។ ហើយក្នុងការសម្រេចនេះទៀតសោត ក៏មិនអាចទទួលបានដែរប្រសិនជាអ្នកមានការគិតអវិជ្ជមាន ឬការជួបបញ្ហាបន្តិចបន្តួចអ្នករាថយនោះ។ តាមរយៈការចែករំលែកដែលមិនចេះរីងស្ងួត ពីបញ្ហានានាដែលកើតមាន…
រាជធានីភ្នំពេញ ៖ វាពិតជាត្រូវការពេលវេលាបន្តិច សម្រាប់សម្រេចការងារឬអាជីវកម្មណាមួយឱ្យ ទទួលបានភាពជោគជ័យ។ ហើយក្នុងការសម្រេចនេះទៀតសោត ក៏មិនអាចទទួលបានដែរប្រសិនជាអ្នកមានការគិតអវិជ្ជមាន ឬការជួបបញ្ហាបន្តិចបន្តួចអ្នករាថយនោះ។
តាមរយៈការចែករំលែកដែលមិនចេះរីងស្ងួត ពីបញ្ហានានាដែលកើតមាន ក្នុងពេលធ្វើអាជីវកម្ម លោក សំ កុសល ដែលជាស្ថាបនិក Business Cambodia បានឱ្យដឹងថា «នៅលើលោកនេះ ការមានបាន មិនមែនធ្លាក់ពីលើមេឃមកទេ មិនមែនជាអ្វីដែលគេយកមកជូនយើងនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ការមានបាន គឺចេញមកពីការគិតរបស់យើង វាចេញមកពីការស្វែងយល់បែបនឹង និងចេញជាទង្វើនៅក្នុងរយៈពេលវែង ឬរយៈពេលសមស្របណាមួយ នោះយើងនឹងទៅដល់គោលដៅហើយ»។
លោក សំ កុសល មិនត្រឹមតែជាអ្នក ចែករំលែកគំនិតល្អៗរបស់អ្នកមាននោះទេ តែក៏ជាអ្នកនិពន្ធសៀវភៅមួយចំនួន ដែលភាគច្រើនសៀវភៅរបស់លោកផ្តោតសំខាន់លើផ្នត់គំនិតអាជីវកម្ម របៀបរកស៊ី និងការគិតរបស់អ្នកមានផងដែរ ។ល។
លោកបន្តថា តោះស្តាប់តិចទៅ! ថាគំនិតសំខាន់ៗទាំង ៧ ដែលអ្នកមានគេតែងតែគិតនោះ វាមានអត្ថន័យដូចម្តេចខ្លះ ដូចនេះខាងក្រោមគឺជាចំណុចទាំងនោះ ៖
ចំណុចទី១- អ្នកមានគឺជាមនុស្ស ដែលមានគោលដៅវែងឆ្ងាយ ៖ អ្នកមានគេបានគិតនិងកំណត់គោលដៅវែងឆ្ងាយរបស់គេ ដែកមិនធ្វើឱ្យគាត់ងាករេនោះទេ។ នៅពេលគាត់កំពុងរៀន កំពុងធ្វើការ គឺគាត់មើលឃើញគោលដៅវែងឆ្ងាយមែនទែន ប៉ុន្តែអ្នកក្រអត់ទេ ទៅរៀនស្ងាប អានសៀវភៅស្ងាប ដល់ពេលចេញរកស៊ីលក់មិនដាច់ស្ងាប ដោយសារអ្វី គឺមនុស្សនោះមិនមានគោលដៅវែងឆ្ងាយទេ។ អ្នកមានគឺមានក្តីស្រមៃមួយគឺខ្លាំងបំផុត ហើយច្បាស់មែនទែន ដូចនេះគេមិនងាយចុះចាញ់ឬងាករេទេ។ ដល់អ្នកក្រគេទាញទៅឆ្វេងៗ ស្តាំៗ លុយមាន ១ម៉ឺនដុល្លារ អ្នកខ្លះមានដល់ទៅ ៣ ទៅ ៤ ម៉ឺនដុល្លារ ប៉ុន្តែលុយនឹងអត់នៅក្នុងដៃគាត់ទេ សពថ្ងៃគេយកទៅប្រើអស់ហើយ ដោយសារហេតុអ្វី គឺយើងរកស៊ីងាករេតាមខ្យល់ មិនមានគោលដៅវែងឆ្ងាយនេះឯង។
ចំណុចទី២- អ្នកមានគិតថា ប្រាក់ចំណេញល្អជាងប្រាក់ខែ ៖ អ្នកក្រគិតថាប្រាក់ខែ គឺជាប្រភពប្រាក់ចំណូលដែលមានសុវត្ថិភាពបំផុត និងមិនមានហានិភ័យ គេគិតថាប្រាក់ចំណេញមានហានិភ័យ។ ប្រាក់ចំណេះពិតជាមានហានិភ័យ ប៉ុន្តែសម្រាប់ការគិតរបស់អ្នកមានគឺគេខំទប់ហានិភ័យនឹងឱ្យបាន អ្នកមានគេដើរទៅបង្កើតប្រាក់ចំណេញ ដើម្បីគ្រប់គ្រងហានិភ័យនឹងឱ្យបាន។ មនុស្សខ្លះមិនចង់បានហានិភ័យ អញ្ចឹងទៅរកស្សេរ៉ូហានិភ័យ គឺទៅរកការងារ ដើម្បីបានជាប្រាក់ខែវិញ តែយើងមិនដឹងថាប្រាក់ខែវាជាច្រវ៉ាក់។ ដូចនេះលទ្ធផលអ្នកក្រគេបាលក់ពេលវេលា អ្នកមានគេលក់គុណតំលៃ។
ចំណុចទី៣- អ្នកមាន លះបង់ក្តីសុខថ្ងៃនេះ ដើម្បីក្តីសុខថ្ងៃស្អែក ៖ អ្នកមានជាច្រើន បានលះបង់ពេលវេលារបស់ខ្លួន រហូតដល់ពួកគេមិនមានសៅរ៍ឬអាទិត្យនោះទេ ក្នុងអំឡុងពេលចាប់ផ្តើមអាជីវកម្ម ៦ខែដំបូង។ ឆ្នាំទី១ ដែលប៊ែល ហ្គេត ចាប់ផ្តើម Microsoft គឺមិនមានថ្ងៃសម្រាកទេ គឺគាត់លះបង់ច្រើនមែនទែន ដើម្បីកសាងអ្វីមួយដែលគេហៅថាជាអនាគតសម្រាប់គាត់។ ដល់ពេលអ្នកក្រវិញអត់ទេ លះបង់ការលំបាកថ្ងៃនេះ ដើម្បីក្តីសុខថ្ងៃនេះ លះបង់ក្តីសុខថ្ងៃស្អែក ដើម្បីក្តីសុខថ្ងៃនេះ។ អ្នកមានគេមិនខ្វាយខ្វល់រឿងចាយហ៉ឺហារទេ គេនាំគ្នាតស៊ូ ដល់មើលទៅអ្នកក្រនាំគ្នាហ៉ឺហារដើរលេង ថ្ងៃសៅរ៍អាទិត្យឡើងត្រូវដើរកំសាន្តរីករាយបានជីវិតមានន័យ គឺទាំងដែលខ្លួនមិនទាន់មានអ្វីនៅឡើយ អ្នកខ្លះគេមានអាជីវកម្ម ៣ទៅ៤ ក្នុងដៃអញ្ចឹងគេធ្វើបែបបាន ប៉ុន្តែយើងស្អីក៏មិនមាន អាយុ ៣៥ឆ្នាំហើយមិនមានអ្វីសោះ ហើយចង់តែហ៉ឺហារ ចង់តែដើរលេង។
ចំណុចទី៤- អ្នកមាន ពេលជួបបញ្ហា តែរកឃើញឳកាស ៖ អ្នកមាននៅពេលគេជួបបញ្ហា គេតែងតែឃើញឳកាស គេមិនរអ៊ូទេ ចំណែកអ្នកក្រវិញបញ្ហាកើតឡើងល្មមៗចង់គាំងបេះដូង គេងមិនលក់ ហើយបែរជាគិតថាបញ្ហានឹងវាធ្វើឱ្យជីវិតគាត់លំបាក វេទនា។ អ្នកមានគិតថា នៅពេលដែលគាត់កាន់តែជួបបញ្ហា គឺកាន់តែធ្វើឱ្យជីវិតគាត់រីកចំរើន។ ដូចនេះ យើងអាចដឹងពីភាពខុសគ្នា ជួបបញ្ហាដូចគ្នា ប៉ុន្តែមួយគិតថាជីវិតកាន់តែទុក្ខសោកវេទនា រីឯម្នាក់ទៀតជួបដែរតែរកការរីកចំរើន ចេញពីបញ្ហាដែលគេកំពុងតែជួប។
ចំណុចទី៥- អ្នកមានប្រើពេលវេលាអភិវឌ្ឍន៍ខ្លួន រីឯអ្នកក្រប្រើពេលវេលា ដើម្បីកម្សាន្ត ៖ ឧទាហរណ៍ថា អ្នកទាំងអស់គ្នាចេញពីធ្វើការទៅផ្ទះវិញ អ្នកខ្លះដេកមើលទូរទស្សន៍ មើលកម្មវិធីដែលធ្វើឱ្យខួរក្បាលមិនរីកចំរើន ប៉ុន្តែប្រសិនជាអ្នកមើលកម្មវិធីដែលធ្វើឱ្យខួរក្បាលអ្នករីកចំរើន នោះមានន័យថាយើងប្រើពេលវេលាដើម្បីការអភិវឌ្ឍន៍ខ្លួន។ ប្រើពេលវេលាដើម្បីអភិវឌ្ឍន៍ខ្លួននឹងគឺទៅលើការអានសៀវភៅ រៀនជំនាញថ្មី ប្រសិនជាយើងកំពុងធ្វើកសិកម្ម អញ្ចឹងយើងអាចស្រាវជ្រាវបច្ចេកទេសផ្សេងៗតាម យូធូបជាដើមនឹង។ ដូចនេះពេលទៅផ្ទះវិញ យើងប្រើពេល៣ម៉ោងដូចគ្នា ប៉ុន្តែ៣ម៉ោងគេ គឺគេទទួលបានការអភិវឌ្ឍន៍ចំណេះជំនាញ រីឯ៣ម៉ោងយើងទៅលើការកំសាន្តដែលវាប្រៀបបានដូចជាការដកដង្ហើមចោល និងមិនមានអ្វីក្នុងការអភិវឌ្ឍន៍ចំណេះដឹងថ្មីៗ។
ចំណុចទី៦- អ្នកមានប្រើធនធានទៅបង្កើតទ្រព្យ អ្នកក្រប្រើធនធានទៅបង្កើតបំណុល ៖ បុគ្គលពីរនាក់មានលុយ ១ម៉ឺនដុល្លារដូចគ្នា ម្នាក់គេយកទៅបង្កើតអាជីវកម្មតំលៃ២ម៉ឺន ដូចនេះគេស្វែងរកដៃគូសហការឬចូលហ៊ុនគ្នា អ៉ីចឹងគៀងគរមក អាចបើកបានក្នុងតំលៃ២ម៉ឺនដុល្លារ ដូចនេះប្រសិនជាដំណើរការល្អ ក្នុងរយៈពេល៦ខែ បានប្រាក់បណ្តើរមកវិញ។ បុគ្គលម្នាក់ទៀតមានលុយដូចគ្នា ប៉ុន្តែគាត់យកទៅទិញឡានថ្មី អ៉ីចឹងគាត់ចេះប្រើលុយអ្នកដទៃដែរ គឺយកទៅទិញឡានតំលៃ២ម៉ឺនដុល្លារដែរ ដោយទៅខ្ជីលុយគេ ១ម៉ឺនដុល្លារ បន្ថែមទៀតដើម្បីបង្គ្រប់ទិញឡាននឹង ដូចនេះអ្នកទី២នេះ គេហៅអ្នកក្រហើយ ព្រោះការទិញឡាន និងប្រើប្រាស់លុយទាំងនោះ វាមិនបានរកប្រាក់ចំណូលឱ្យគាត់ទេ (ដូចនេះប្រសិនជាមិនមានចំណូលមិនគួរយកលុយទៅទិញឡាននោះទេ) ប៉ុន្តែបើគាត់យកទៅរកស៊ីរត់តាក់ស៊ី ឬយកទៅរកស៊ីជួលឡានឱ្យគេ នោះគឺជាភាពល្អប្រសើទៅវិញ។
ចំណុចទី៧- អ្នកមានគិតថា ការរកស៊ីគឺជាការរៀនសូត្រ ៖ អ្នកមានគេកសាងជំនាញ គាត់កសាងគុណតំលៃចេញមកពីអាជីវកម្មខ្លួនឯង ដល់ពេលគាត់ជួបជាមួយបញ្ហាអាជីវកម្មទីផ្សារ គាត់មិនកើតទុក្ខទេ។ នៅពេលដែលកូវីដ១៩ កំពុងរាតត្បាតនឹង ម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនឬអាជីវកម្ម អ៊នឡាញខ្លះកំពុងកើបលុយ រីឯយើងខ្លះកំពុងបិទអាជីវកម្មបណ្តើរៗហើយ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ