អាចារ្យ៥ពួកមានតួនាទីផ្សេងៗគ្នា
ពាក្យថា អាចរិយៈ ខ្មែរប្រើពាក្យនេះជា អាចារ្យ ដើម្បីឱ្យស្រួលមាត់ ងាយមើល ងាយអានប្រែថា អ្នកប្រដៅឬហាត់មារយាទ, អ្នកប្រព្រឹត្តល្អ, អ្នកកាន់ត្រឹមត្រូវ,…
ពាក្យថា អាចរិយៈ ខ្មែរប្រើពាក្យនេះជា អាចារ្យ ដើម្បីឱ្យស្រួលមាត់ ងាយមើល ងាយអានប្រែថា អ្នកប្រដៅឬហាត់មារយាទ, អ្នកប្រព្រឹត្តល្អ, អ្នកកាន់ត្រឹមត្រូវ, អ្នកត្រឹមត្រូវ, អ្នកដែលសិស្សត្រូវគោរព, អ្នកធ្វើប្រយោជន៍ដល់សិស្ស, អ្នកបង្រៀនចំណេះគេ, គ្រូ, គ្រូបង្រៀន, សិស្សមានវិជ្ជាដោយសារអាចារ្យខំប្រឹងបង្រៀន ។
យោងតាមគម្ពីរពុទ្ធសាសនា ពាក្យថា អាចារ្យ ក្នុងទីនេះសំដៅដល់ភិក្ខុដែលសិស្សត្រូវគោរពដោយអើពើ ហៅថា អាចារ្យមាន៥ពួកគឺ៖
១- បព្វជ្ជាចារ្យ អាចារ្យបំបួស គឺភិក្ខុអ្នកបំបួសកុលបុត្រឱ្យជាសាមណេរ ។
២- ឧបសម្បទាចារ្យ ភិក្ខុអ្នកសូត្រញត្តិឱ្យសាមណេរបានឧបសម្បទាជាភិក្ខុភាព (លោកគ្រូសូត្រ)។
៣- ឧទ្ទេសាចារ្យ អាចារ្យបង្រៀនបាលី ឬធម្មាចារ្យ អាចារ្យបង្រៀនធម៌អាថ៌ ឬបង្រៀនចំណេះវិជ្ជាផ្សេងៗ ។
៤- និស្សយាចារ្យ អាចារ្យអ្នកឱ្យនិស្ស័យ គឺភិក្ខុអ្នកទទួលភារៈឱ្យសិស្សនៅអាស្រ័យនឹងខ្លួនផង (គ្រូទទួលបន្ទុក)។
៥- ឱវាទាចារ្យ អាចារ្យអ្នកឱ្យឱវាទ ។
អាចារ្យ៥ពួកនេះមានមកក្នុងវចនានុក្រមខ្មែរជាស្នាព្រះហស្តរបស់សម្តេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត ជោតញ្ញាណោ និងសៀវភៅវិន័យសាមណេរដើម្បីបានជាប្រយោជន៍ដល់សាធារណជនទូទៅ ឯអាចារ្យខ្មោច អាចារ្យការជាអាចារ្យជំនាន់ថ្មីមិនមាននិយាយក្នុងសម័យពុទ្ធកាលទេ ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ