បុណ្យមាឃបូជារំលឹកដល់ព្រះអង្គទ្រង់ ដាក់អាយុសង្ខារ និងចតុរង្គសន្និបាត
សម្តេចព្រះភគវន្តអនន្តញ្ញាណតាំងពីទ្រង់បានត្រាស់ជាព្រះពុទ្ធស្រេចហើយពេលណាព្រះអង្គត្រាច់ប្រកាសព្រះពុទ្ធសាសនាតាមទីប្រជុំនិគមជនបទមិនខ្លាចនឿយព្រះកាយ
សម្តេចព្រះភគវន្តអនន្តញ្ញាណតាំងពីទ្រង់បានត្រាស់ជាព្រះពុទ្ធស្រេចហើយពេលណាព្រះអង្គត្រាច់ប្រកាសព្រះពុទ្ធសាសនាតាមទីប្រជុំនិគមជនបទមិនខ្លាចនឿយព្រះកាយ
សម្តេចព្រះភគវន្តអនន្តញ្ញាណតាំងពីទ្រង់បានត្រាស់ជាព្រះពុទ្ធស្រេចហើយពេលណាព្រះអង្គត្រាច់ប្រកាសព្រះពុទ្ធសាសនាតាមទីប្រជុំនិគមជនបទមិនខ្លាចនឿយព្រះកាយ ព្រមទាំងដឹកនាំមនុស្សក្នុងពិភពលោកដែលមិនទាន់មានសទ្ធាឱ្យមានសទ្ធាឡើង រីឯអ្នកដែលមានសទ្ធាហើយឱ្យកាន់តែមានសទ្ធាថែម មានមុខឆ្ពោះកាន់ព្រះពុទ្ធសាសនាតាមលំអាន ហើយព្រះមានព្រះភាគទ្រង់ប្រព្រឹត្តនូវពុទ្ធកិច្ចទាំង៥ប្រការអស់រយៈពេល៤៥វស្សាមិនឱ្យចន្លោះឡើយដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់សព្វសត្វទាំងពួងទាំងឡាយ ។
មាឃបូជា ជាបុណ្យថ្នាក់ជាតិដ៏ធំមួយក្នុងចំណោមបុណ្យជាតិដទៃទៀត ដែលពុទ្ធសាសនិកតែងគោរពបូជាមិនដែលខាន នៅពេលដល់ថ្ងៃពេញបូណ៌មីខែមាឃចូលមកដល់ ។ ក្នុងថ្ងៃនេះដែរ មន្ត្រីរាជការគ្រប់ឋានានុក្រម ព្រមទាំងអង្គភាពការងារគ្រប់ស្ថាប័នត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យឈប់សម្រាកមួយថ្ងៃដើម្បីមានឱកាសចូលរួមគោរពបូជាបុណ្យមាឃបូជានេះ ។ នៅថ្ងៃនេះ ពុទ្ធមាមកជនបានមកប្រជុំគ្នារៀបចំគ្រឿងសក្ការបូជាទាំងឡាយមានទៀន ធូប និងផ្កាជាដើមបូជាក្នុងវត្តអារាមផ្សេងៗ ដោយមានព្រះពុទ្ធរូបស្នងអង្គគង់ចំពោះមុខជាប្រធានហាក់ដូចជាព្រះបរមសាស្តាអង្គនោះធរមានចំពោះមុខនៃយើងទាំងអស់គ្នា ។ សូមថ្វាយគ្រឿងសក្ការទាំងនេះ ចំពោះព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ ព្រមទាំងព្រះធម៌ និងព្រះអរិយសង្ឃ ដោយសេចក្តីគោរព ។
ពុទ្ធបរិស័ទអ្នកកាន់ព្រះពុទ្ធសាសនាតែងតែប្រារព្ធពិធីបុណ្យមាឃបូជានេះនៅថ្ងៃពេញបូណ៌មី (១៥កើត) ខែមាឃ ដើម្បីរំលឹកដល់ព្រះសម្ពុទ្ធទ្រង់ដាក់អាយុសង្ខារនៅចំពោះមុខមារថា ម្នាលមារមានចិត្តបាបគិតពីថ្ងៃនេះទៅនៅខ្វះតែ៣ខែទៀតទេ តថាគតនឹងរំលត់ខន្ធចូលកាន់ព្រះនិព្វានហើយ ។ លុះព្រះមានព្រះភាគទ្រង់ដាក់អាយុសង្ខារដូច្នេះ ហើយក៏មានការកក្រើករំពើកញាប់ញ័រផែនដីគួរឱ្យភ្លូកភ្លឹកព្រឺព្រួចទាំងមានផ្គរលាន់ឮឡើងផ្អើលអស់មនុស្សទេវតា ។ ពួកសាវ័កទាំងឡាយមានព្រះអានន្ទជាដើមក៏កើតក្តីសង្វេគសោយទុក្ខក្តុកក្តួលស្តាយស្រណោះគ្រប់ៗអាត្មា ។
ក្នុងថ្ងៃនេះដែរក៏ពុទ្ធបរិស័ទរំលឹកនឹកដល់កាលដែលព្រះអង្គទ្រង់ធ្វើចតុរង្គសន្និបាត ដែលមានភិក្ខុសង្ឃចំនួន១.២៥០អង្គសុទ្ធតែជាព្រះអរហន្តខីណាស្រពមកប្រជុំគ្នាក្នុងសំណាក់ព្រះបរមសាស្តាឯវត្តវេឡុវ័ន ដែលការមកប្រជុំរបស់ព្រះអរហន្តទាំងអម្បាលនោះអត់បានកំណត់ពេលគ្នាជាមុនសោះ ក៏ស្រាប់តែមកប្រជុំគ្នាក្នុងសំណាក់ព្រះបរមសាស្តាដោយឯងៗ ។ ការប្រជុំបែបនេះក្នុងពុទ្ធសម័យមានតែម្តងគត់ដែលហៅថា ចតុរង្គសន្និបាតគឺការប្រជុំប្រកបដោយអង្គបួន ហើយព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់ត្រាស់សម្តែងឱវាទបាតិមោក្ខក្នុងទីប្រជុំនៃភិក្ខុសង្ឃនោះ ។ ពួកពុទ្ធមាមកជនគ្រប់ប្រទេសកាលរៀងមកបានកំណត់យកថ្ងៃពេញបូណ៌មីខែមាឃរាល់ឆ្នាំជាថ្ងៃសំខាន់មួយក្នុងការប្រារព្ធពិធីនេះ ។
ហេតុដូច្នេះហើយបានជាពិធីនេះជាទីនិយមរាប់អានរបស់អ្នកប្រាជ្ញាថាជាមហាមង្គលអស្ចារ្យ និងជាមហាសិរីសួស្តីដ៏ប្រសើរក្រៃលែងកាលបើដល់ថ្ងៃពេញបូណ៌មីខែវិសាខដែលជាថ្ងៃប្រកបដោយអភិលក្ខិតកាល សប្បុរសអ្នកកាន់ព្រះពុទ្ធសាសនាក៏មកប្រជុំគ្នាចាត់ចែងគ្រឿងសក្ការៈដ៏ផ្ចិតផ្ចង់មានទៀន ធូប កម្រងផ្កាជាដើមយកទៅបូជាចំពោះព្រះពុទ្ធរូបក្នុងអារាមផ្សេងៗ ព្រមទាំងបូជាចំពោះព្រះធម៌ និងព្រះអរហន្តទាំងឡាយដែលបរិនិព្វានទៅជាយូរអង្វែងហើយ ។ ក្នុងថ្ងៃនោះពុទ្ធបរិស័ទបានប្រជុំគ្នាស្តាប់ព្រះសទ្ធម្មទេសនា និងបានស្តាប់ព្រះសង្ឃសូត្រស្វាធ្យាយរៀបរាប់អំពីគុណរបស់ព្រះពុទ្ធជាអនេកសម្រាប់មនុស្សលោកទូទៅ ។ ព្រោះហេតុនោះទើបពិធីនេះជាប់ជាបវេណីតមករហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ