ខេត្តបាត់ដំបង៖ « អ្នកលក់ម្ហូបអាហារនៅរមណីយដ្ឋានទេសចរណ៍អាងកំពីងពួយ ដាច់បាយខ្លះៗហើយ ហើយម្នាក់ៗក៏ជំពាក់ប្រាក់អង្គការស្ទើរវណ្ឌកដែរ ចាប់តាំងពីផ្ទុះជំងឺកូវីដ១៩មក ធ្វើឲ្យបាត់បង់ភ្ញៀវទេសចរ រីឯទឹកអាងកំពីងពួយ ក៏គេមិនបើកទៀត»។ នេះជាការត្អូញត្អែរដ៏គួរឲ្យសង្វេគរបស់អ្នកលក់ដូរនៅលើទំនប់អាងកំពីងពួយ…
ខេត្តបាត់ដំបង៖ « អ្នកលក់ម្ហូបអាហារនៅរមណីយដ្ឋានទេសចរណ៍អាងកំពីងពួយ ដាច់បាយខ្លះៗហើយ ហើយម្នាក់ៗក៏ជំពាក់ប្រាក់អង្គការស្ទើរវណ្ឌកដែរ ចាប់តាំងពីផ្ទុះជំងឺកូវីដ១៩មក ធ្វើឲ្យបាត់បង់ភ្ញៀវទេសចរ រីឯទឹកអាងកំពីងពួយ ក៏គេមិនបើកទៀត»។ នេះជាការត្អូញត្អែរដ៏គួរឲ្យសង្វេគរបស់អ្នកលក់ដូរនៅលើទំនប់អាងកំពីងពួយ ដែលជាតំបន់ទេសចរណ៍ដ៏ល្បីល្បាញមួយ ក្នុងចំណោមតំបន់ទេសចរណ៍ល្បីៗជាច្រើន នៅក្នុងខេត្តបាត់ដំបង។
ជាទូទៅ ក្រៅពីមានពិធីបុណ្យប្រពៃណី ឬពិធីបុណ្យជាតិធំៗ ដែលមានភ្ញៀវទេសចរធ្វើដំណើរទៅកំសាន្តយ៉ាងកកកុញនៅរមណីយដ្ឋាន «អាងកំពីងពួយ» នៅថ្ងៃចុងសប្ដាហ៍តំបន់ទេសចរណ៍មួយនេះ ក៏តែងទទូលស្វាគមន៍ភ្ញៀវមិនតិចដែរ។ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្នមិនថា ថ្ងៃបុណ្យជាតិ ឬបុណ្យប្រពៃណី ឬ ថ្ងៃសម្រាកចុងសប្ដាហ៍ទេ គឺរមណីយដ្ឋានមួយនេះ ស្ថិតក្នុងស្ថានភាពស្ងាត់ជ្រងំ ខណៈអ្នកលក់ដូរគ្រប់គ្នា នាំគ្នាអង្គុយ ឬ ឈររហង់រង់ចាំអតិថិជនយ៉ាងសោះកក្រោះបំផុត។ បើងាកទៅមើលប៉ែកខាងក្រោមនៃសំណង់ជាទីកន្លែងដែលភ្ញៀវទេសចរ តែងចុះទៅហែលលេងកំសាន្តវិញ បែរជាស្ងួតហួតហែងនិងពោរពេញទៅដោយកាកសំណល់ចក ឬស្មៅស្អុយរលួយ។
យូរៗម្ដង ទើបគេឃើញមានរថយន្តទៅដល់ទីនោះមួយគ្រឿង តែពេលខ្លះជារថយន្តដែលគ្រាន់តែធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ប៉ុណ្ណោះ មិនមែនជារថយន្តភ្ញៀវទៅកំសាន្តឡើយ។ អ្នកលក់ដូរនានា ដែលឈររងចាំស្វាគមន៍ភ្ញៀវ បាននាំគ្នាដេញតាមចោមរោមសួរនាំអ្នកជិះរថយន្តទាំងនោះយ៉ាងត្រហេបត្រហប ដើម្បីសួរនាំភ្ញៀវទិញម្ហូបអាហារ ។ ប៉ុន្តែពេលខ្លះពួកគេត្រូវខកចិត្ត ព្រោះតែមិនមែនជារថយន្តភ្ញៀវ។ បុរសម្នាក់ ដែលតាមប្រមាញ់ភ្ញៀវក្នុងរថយន្ត ដើម្បីកុម្ម៉ង់ម្ហូបអាហារ បាននិយាយថា « រមណីយដ្ឋានអាងកំពីងពួយ សព្វថ្ងៃនេះ ភ្ញៀវធ្លាក់ចុះស្ទើរទាំងស្រុង ចាប់តាំងពីផ្ទុះជំងឺកូវីដ១៩ »។
គាត់បានប្រាប់កោះសន្តិភាព កាលពីថ្ងៃសៅរ៍ចុងសប្ដាហ៍មុននេះថា បើតាមការកត់ សម្គាល់ គឺរមណីយដ្ឋានទេសចរណ៍«អាងកំពីងពួយ» សព្វថ្ងៃនេះ បានបាត់បង់ភ្ញៀវប្រហែល៨០% បើប្រៀបធៀបទៅនឹងឆ្នាំមុនៗ ដែលមិនទាន់ផ្ទុះជំងឺកូវីដ១៩។ អ្នកប្រមាញ់ភ្ញៀវរូបនេះ បានបញ្ជាក់យ៉ាងដូច្នេះថា « ការថយចុះយ៉ាងគំហុក នៃភ្ញៀវទេសចរនេះ គឺ ដោយសារទី១ ខ្លាចឆ្លងជំងឺកូវីដ១៩ និង ទី២ អាងកំពីងពួយគ្មានទឹកសម្រាប់ហែលលេង»។ នេះជាមូលហេតុ ចម្បងដែលនាំឲ្យភ្ញៀវធ្លាក់ចុះមិនធ្លាប់មានពីមុនមក។ គាត់និយាយថា ព្រោះតែគ្មានភ្ញៀវនេះហើយ ធ្វើឲ្យអ្នកលក់ដូរម្ហូបអាហារ ឬ លក់ទំនិញផ្សេងៗទៀតនៅតំបន់ទេសចរណ៏នេះ លក់មិនដាច់ គ្មានចំណូល ប្រឈមនឹងបំណុលគ្រប់បែបយ៉ាង។
មិនមែនមានតែអ្នកលក់ម្ហូបអាហារតាមរោង តាមខ្យូសទេ ដែលរអ៊ូរទាំពីរឿងលក់មិនដាច់ សូម្បីអ្នកលក់ផ្លែឈូកខ្ចី និង អ្នកលក់ចំណីអាហារកំប៉ិកកំប៉ុកដទៃទៀត ក៏ត្អូញត្អែរអំពីការបាត់អតិថិជននេះដូចគ្នាដែរ។ ក្រៅពីមនុស្សមានវ័យចំណាស់ៗ ដេញតាមរថយន្តភ្ញៀវ នៅទីនោះក៏មានក្រុមក្មេងៗជាច្រើននាក់ដែរ ដែលនាំគ្នាដេញចោមរោមរថយន្តភ្ញៀវ ជាមួយនឹងដៃកាន់បាច់ផ្លែឈូកខ្ចី និង ថង់ផ្លែឈើរផ្សេងៗយ៉ាងរយីង រយោង។ ពួកគេបាននាំគ្នារត់ប្រដេញរថយន្តយ៉ាងពពាក់ពពូន មិនថា រថយន្តនោះធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ ឬ រថយន្តភ្ញៀវទៅកំសាន្តនៅរមណីយដ្ឋានកំពីងពួយនេះទេ ដើម្បីបញ្ចុះបញ្ចូល ភ្ញៀវឲ្យទិញទំនិញនៅក្នុងដៃរបស់ពួកគេ។
ពួកគេបានប្រជ្រៀតគ្នាយ៉ាងរញ៉ីវហុចទំនិញលក់ឲ្យភ្ញៀវ ស្ទើរតែរថយន្តមិនទាន់ឈប់ស្រូលបូលផង។ « ពូៗៗ.. អ៊ុំៗៗ.. ជួយទិញឈូកខ្ញុំមួយបាច់ទៅ.. មួយព្រឹកហើយខ្ញុំលក់មិនទាន់ដាច់មួយបាច់ទេ..»។ នេះជាសម្លេងប្រណាំងប្រជែងគ្នាយ៉ាងរញីវ ក្នុងការដណ្ដើមអតិថិជនរបស់ពួកគេ។ ជាមួយនឹងការប្រជ្រៀតគ្នាលក់ផ្លែឈូក ពួកគេបានឆ្លៀតឆ្លើយឆ្លងជាមួយកោះសន្តិភាពថា « ឥឡូវពួកខ្ញុំ លក់ឈូកមិនសូវដាច់ទេ ព្រោះអត់សូវមានភ្ញៀវទិញ។ មួយថ្ងៃពួកខ្ញុំលក់បានប្រាក់ប្រហែលពី៣ទៅ៤ម៉ឺនរៀលប៉ុណ្ណោះ ឬ តិចជាងនេះយកទៅឲ្យម៉ែ»។
បន្ថែមលើនេះ អ្នកលក់អង្គុយលក់ផ្លែឈូកម្នាក់ទៀត គឺអ្នកស្រី សាយ មុំ អាយុ៤០ឆ្នាំ បានថ្លែងប្រាប់កោះសន្តិភាពថា «កាលពីមិនទាន់មានផ្ទុះជំងឺកូវីដ១៩ ខ្ញុំលក់ផ្លែឈូកមួយថ្ងៃបានប្រាក់ពី៧ទៅ៨ម៉ឺនរៀល តែពេលនេះមួយថ្ងៃខ្ញុំលក់បានប្រាក់ចន្លោះពី៣ទៅ៤ម៉ឺនរៀលប៉ុណ្ណោះ គឺថយចុះស្ទើរពាក់កណ្ដាល តែថ្ងៃខ្លះលក់មិនដាច់សោះក៏មានដែរ»។ គាត់និយាយថា សព្វថ្ងៃនៅតំបន់ទេសចរណ៍អាងកំពីងពួយនេះ ស្ងាត់ភ្ញៀវខ្លាំងណាស់ ក្រៅពីថ្ងៃសៅរ៍ និង ថ្ងៃអាទិត្យគឺគ្មានភ្ញៀវទេ។
«អាងកំពីងពួយ» គឺជារមណីយដ្ឋានទេសចរណ៍បរិស្ថានធម្មជាតិ ស្ថិតក្នុងឃុំតាគ្រាម ស្រុកបាណន់ ដែលបានកសាងឡើងដោយកម្លាំងប្រជាពលរដ្ឋខ្មែររាប់ម៉ឺននាក់ នៅក្នុងឆាកសោកនាដកម្មដ៏ធំធេងមួយ នៅក្នុងរបបប្រល័យពូជសាសន៏«ខ្មែរក្រហម ឬ ប៉ុល ពត»។ អ្នកទេសចរណ៍អាចទៅកំសាន្តរមណីយដ្ឋាននេះ ដោយធ្វើដំណើរចេញពីក្រុងបាត់ដំបង តាមផ្លូវជាតិលេខ៥៧ ក្នុងរយៈពេលត្រឹមជាងកន្លះម៉ោងប៉ុណ្ណោះ។ ភ្ញៀវទេសចរណ៍ភាគច្រើន ដែលធ្វើដំណើរទៅកាន់អាងកំពីងពួយនេះ មានគោលបំណង២សំខាន់ គឺ ទី១ ពួកគេចង់ស្គាល់អាងកំពីងពួយនេះ ដែលកសាងឡើងដោយកម្លាំងមនុស្សសុទ្ធសាធ ដែលបន្សល់ទុកពីសម័យខ្មែរក្រហម និង ទី២ ពួកគេចង់ទៅហែលទឹកកំសាន្ត។
ប៉ុន្តែប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ រមណីយដ្ឋានដ៏ល្បីមួយនេះ ហាក់ខ្សត់ទឹកយ៉ាងខ្លាំង ដែលជាហេតុនាំឲ្យភ្ញៀវទេសចរលេងចង់ទៅកំសាន្ត។ កាលពីថ្ងៃសៅរ៍ចុងសប្ដាហ៍មុននេះ អ្នកលក់ដូរនៅតំបន់ទេសចរណ៍មួយនេះ បាននិយាយប្រហាក់ប្រហែលគ្នាថា ការថយចុះយ៉ាងគំហុក នៃភ្ញៀវទេសចរនេះ គឺ ដោយសារការផ្ទុះនៃជំងឺកូវីដ១៩។ ប៉ុន្តែរឿងគ្មានទឹកសម្រាប់ហែលលេងនេះ ក៏ជាផ្នែកមួយដ៏សំខាន់ ដែលនាំឲ្យតំបន់ទេសចរណ៍ប្រវត្តិសស្ត្រមួយនេះ ស្ថិតក្នុងសភាពស្ងាត់ជ្រងំយ៉ាងសោះក្រោះ រហូតមកដល់ពេលនេះ
ដែរ។
ពាក់ព័ន្ធនឹងបញ្ហាទឹកនេះ បើតាមប្រភពខ្លះបានបង្ហើបឲ្យដឹងយ៉ាងដូច្នេះថា បើពិនិត្យលើស្ថានភាពទឹកនៅក្នុងអាងកំពីងពួយសព្វថ្ងៃនេះ គេអាចបើកបង្ហូរបានខ្លះៗ តែអ្នកគ្រប់គ្រងទ្វារទឹក បានបិតទាំងស្រុងតែម្ដង។ គេសង្ស័យថា ការបិទទឹកនេះទំនងអាចពាក់ព័ន្ធនឹងផលប្រយោជន៍ ដែលមិនចុះសម្រុងគ្នារវាងមន្ទីរទេសចរណ៍ និងមន្ទីរធនធានទឹកនិងឧតុនិយម។ ពីព្រោះតំបន់ទេសចរណ៍នេះ ជាប្រភពចំណូលដ៏ធំដុំមួយដែរ។ ដូច្នេះហើយ ទើបទ្វារទឹកត្រូវបិតជិតឈឹងគ្មានជ្រាបមួយតំណក់សោះនាសព្វថ្ងៃនេះ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ