ADផ្ទាំងផ្សព្វផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម

Picture

ប្រវត្តិ​ទីតាំង និង​ឈ្មោះ​ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង

3 ឆ្នាំ មុន
  • កំពង់ឆ្នាំង

កំពង់ឆ្នាំង គឺជា​ឈ្មោះ​កំពង់ទឹក​មួយ​ដ៏​សំខាន់ ក្នុង​ព្រះរាជាណាចក្រ​កម្ពុជា​តាំងពី​ព្រេងនាយ​មក ហើយ​ដែល​ជា​កន្លែង​លក់ដូរ ដ៏​ធំ​មួយ​នូវ​ឧបករណ៍​ប្រើប្រាស់​ធ្វើ​អំពី ដី​ដុត មាន​ចង្ក្រាន ក្អម ឆ្នាំង និង​វត្ថុ​ប្រើប្រាស់​អំពី​ដី…

កំពង់ឆ្នាំង គឺជា​ឈ្មោះ​កំពង់ទឹក​មួយ​ដ៏​សំខាន់ ក្នុង​ព្រះរាជាណាចក្រ​កម្ពុជា​តាំងពី​ព្រេងនាយ​មក ហើយ​ដែល​ជា​កន្លែង​លក់ដូរ ដ៏​ធំ​មួយ​នូវ​ឧបករណ៍​ប្រើប្រាស់​ធ្វើ​អំពី ដី​ដុត មាន​ចង្ក្រាន ក្អម ឆ្នាំង និង​វត្ថុ​ប្រើប្រាស់​អំពី​ដី ផ្សេង​ៗ ទៀត​ជាដើម ។ កំពង់​នេះ​នៅ​ជាប់ដៃ​ទន្លេសាប ដែល​មាន​ចម្ងាយ​ប្រមាណ​៩១​គីឡូម៉ែត្រ ពី​រាជធានី​ភ្នំពេញ ហើយ​ក្លាយជា​ខេត្ត​មួយ​របស់​ប្រទេស​កម្ពុជា គឺ​ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង​នេះឯង ។

ឯកសារ​រដ្ឋបាល​ខេត្ត​ពណ៌នា​ថា​បានជា​មានឈ្មោះ​យ៉ាង​ដូច្នេះ ដោយ​មាន​មូលហេតុ​ថា​៖ កាល​ដើម​ឡើយ​មនុស្ស​សម័យ​បុព្វ​កាល​មិន​ទាន់​រក​ឃើញ​នូវ​ជាតិ​លោហធាតុ ដើម្បី​យក​មក​កែ​ច្នៃ​ជា​ឧបករណ៍​ប្រើប្រាស់​ក្នុង​ជីវភាព​ប្រចាំ​ថ្ងៃ​ដូច​សម័យនេះ​ទេ ដូច្នេះ​មាន​តែ​ការ​ច្នៃប្រឌិត​ផលិតផល​វត្ថុ​ប្រើប្រាស់​ដែល​ធ្វើ​អំពី​ដី​តែ​ប៉ុណ្ណោះ ដូច​ជា ចង្ក្រាន ,​ក្អម ,​ឆ្នាំង និង​វត្ថុ​ផ្សេង​ៗ​ទៀត​ជា​ច្រើន ព្រោះ​ឧបករណ៍​ទាំងនេះ​ជា​វត្ថុ​ចាំបាច់​បំផុត​សម្រាប់​ប្រើប្រាស់​ក្នុង​ជីវភាព​ប្រចាំ​ថ្ងៃ ។

យ៉ាងណាមិញ​ប្រជាពលរដ្ឋ​កម្ពុជា​ក៏​ដូច​ជា​ប្រជាជន​ទាំងឡាយ​ក្នុង​លោក​ទាំងមូល​សុទ្ធតែ​បាន​ផលិត​នូវ​វត្ថុ​ប្រើ​ប្រស់​ធ្វើ​អំពី​ដី​ដុត​នេះ ។ មាន​ប្រជាជន​ជា​ច្រើន​ក្នុងភូមិ​/​ឃុំ​/​ស្រុក នៃ​តំបន់​ទំនាប​ជុំវិញ​បឹង​ទន្លេសាប​បាន​នាំ​គ្នា​ធ្វើ​សិប្បកម្ម​ស្មូន​ដី ពិសេស​គឺ​ពួក ស្រី​ៗ ហើយ​ក្នុង​នោះ​គឺ​មាន​ខេត្ត​កំពង់ឆ្នាំង​ដែល​លេចធ្លោ​ជាងគេ​ក្នុង​សកម្មភាព ។

ពេល​ផលិត​រួច​ស្រេចបាច់​អស់ហើយ គេ​ក៏​បាន​នាំ​ចេញ​ទៅ​លក់​ចែកចាយ​ពាសពេញ​ប្រទេស​ដោយ​ប្រើប្រាស់​គ្រប់​មធ្យោបាយ​ទាំង​ផ្លូវគោក និង​ផ្លូវទឹក ។ ផ្លូវគោក​គេ​ប្រើ​រទេះគោ​ជា​មធ្យោ​បាយ​ដឹក​ជញ្ជូន តែបើ​ផ្លូវទឹក​គេ​ប្រើ​ទូក​តូច​ធំ​គ្រប់​ប្រភេទ​សម្រាប់​ដឹក​ជញ្ជូន​ក៏​ប៉ុន្តែ​ការ​ដឹក​ជញ្ជូន​តាម​ផ្លូវទឹក​គឺជា​មធ្យោបាយ​មួយ​ដ៏​ប្រសើរ​បំផុត ព្រោះ​មិន​បណ្តាល​ឲ្យ​បាក់បែក​ខូចខាត និង​ជា​មធ្យោបាយ​អាច​ផ្ទុក​ច្រើន​ទៀត​ផង ។

ម្យ៉ាងវិញទៀត​ដោយ​ផ្លូវទឹក​មាន​លក្ខណៈ​ងាយស្រួល​ផង​នោះ ប្រជាជន​ដែល​ផលិត ចង្ក្រាន ,​ក្អម ,​ឆ្នាំង បាន​រួចរាល់​ហើយ​ក៏​តែងតែ​នាំ​គ្នា​យក​មក​ដាក់​លក់​នៅ​មាត់កំពង់​មួយ​កន្លែង​ជាប់​នឹង​ដង​ទន្លេសាប​តែ​ម្តង (​ត្រង់​ម្តុំ​ចុង​កោះ​ផ្សារ​ក្រោម​) ។

ដូច្នេះ​ហើយ​បានជា​កំពង់​នេះ​គេ​តែង​ហៅ​ថា កំពង់ឆ្នាំង ជាប់​រហូត​មក ។ ប៉ុន្តែ​កំពង់​ដែល​ដាក់​លក់​ឆ្នាំង​នេះ គឺ​គេ​អាច​ដាក់​លក់​បាន​តែ​ក្នុង​រដូវប្រាំង​ប៉ុណ្ណោះ រីឯ​រដូវវស្សា​វិញ​ត្រូវ​ទឹក​លិច​អស់​មិន​អាច​​លក់ដូរ​បាន​ទេ ទើប​ក្នុង​សម័យ​អាណានិគម​បារាំង​គេ​បាន​កេណ្ឌ​ប្រជាជន​លើកដី​បំពេញ​មាត់ទន្លេ​ប្រហែលជា​៤០០​ម៉ែត្រ ទំហំ​ប្រហែលជា​១០០​ម៉ែត្រ បួន​ជ្រុង​ពី​ខាងជើង​វត្ត​ទេពធីតា​រាម ហៅ​វត្ត​យាយ​ទេព ដែល​គេ​អាច​ដាក់​លក់ ចង្ក្រាន ,​ក្អម ,​ឆ្នាំង​បាន​ទាំង​រដូវប្រាំង និង​រដូវវស្សា ។ ទីកន្លែង ដី​លើក សម្រាប់​លក់​ឆ្នាំង​នេះ​គេ​ក៏​ហៅ​ថា​លក់​ឆ្នាំង​ហើយ​ដែល​ដំណ​តម​ក​ខាងក្រោយ​ទៀត គេ​ក៏​ហៅ​កាត់​ខ្លី​ថា ផ្សារឆ្នាំង ទៅ​វិញ ហើយ​ជាប់​ឈ្មោះ​រហូត​មក​ដល់​សព្វ​ថ្ងៃនេះ ។

បច្ចុប្បន្ន​នេះ​ទីកន្លែង​ផ្សារឆ្នាំង​បាន​ក្លាយទៅជា​អាគារ​លក់ទំនិញ​សម័យ​ទំនើប​ទៅ​ហើយ ប៉ុន្តែ នៅ​រក្សា​ឈ្មោះ​ថា ផ្សារឆ្នាំង​ដដែល ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត​ពាក្យ​ថា ផ្សារឆ្នាំង នេះ​ក៏​បាន​ក្លាយទៅជា​ឈ្មោះ​ភូមិ​ផ្សារឆ្នាំង និង​ជា​ឈ្មោះ​តំបន់​រដ្ឋបាល​សង្កាត់​គឺ សង្កាត់​ផ្សារឆ្នាំង តែ​ម្តង ៕ (​កែសម្រួល​ដោយ ៖ បុប្ផា​)

អត្ថបទសរសេរ ដោយ

កែសម្រួលដោយ