នៅក្នុងគាថាធម្មបទលោកសម្តែងថា កាយនេះមិនយូរប៉ុន្មានឡើយ មានវិញ្ញាណទៅប្រាសហើយ ជាកាយដែលគេបោះបង់ចោលឱ្យដេកសង្កត់នៅលើផែនដីដូចជាអង្កត់អុសរកប្រយោជន៍គ្មានឡើយ ។ តាមសេចក្តីនៅក្នុងព្រះគាថា សបញ្ជាក់ឱ្យឃើញថា អ្នកដែលស្លាប់ទៅមិនបានដឹងអ្វីទាំងអស់ កាយដែលកំពុងតែដេកនៅនឹងមុខយើងនេះប្រៀបបាននឹងអង្កត់អុសរកប្រយោជន៍អ្វីមិនបាន អត់ដឹង…
នៅក្នុងគាថាធម្មបទលោកសម្តែងថា កាយនេះមិនយូរប៉ុន្មានឡើយ មានវិញ្ញាណទៅប្រាសហើយ ជាកាយដែលគេបោះបង់ចោលឱ្យដេកសង្កត់នៅលើផែនដីដូចជាអង្កត់អុសរកប្រយោជន៍គ្មានឡើយ ។
តាមសេចក្តីនៅក្នុងព្រះគាថា សបញ្ជាក់ឱ្យឃើញថា អ្នកដែលស្លាប់ទៅមិនបានដឹងអ្វីទាំងអស់ កាយដែលកំពុងតែដេកនៅនឹងមុខយើងនេះប្រៀបបាននឹងអង្កត់អុសរកប្រយោជន៍អ្វីមិនបាន អត់ដឹង អត់ឮអ្វីទេ ចំណែកវិញ្ញាណចេញចាកកាយទៅចាប់កំណើតថ្មីបាត់ហើយ ។ បើដូច្នោះប្រយោជន៍អ្វីនឹងការយំសោកចំពោះអ្នកដែលស្លាប់ទៅនោះ ។
បើទោះជាដឹងថា ការយំសោកនោះមិនបានដឹងដល់អ្នកស្លាប់ក៏ដោយ តែចិត្តជាបុថុជ្ជនគឺមិនអាចទ្រាំមិនបង្ហូរទឹកភ្នែកបានឡើយ ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ