មតិខ្លះលើកឡើងថា ឱ្យតែមានអការៈតឹងៗ ឬឈឺតិចៗនៅត្រង់ក្រលៀននៅពេលធ្វើការធ្ងន់ឬពេលដើរនោះ តែងគិតថាប្រហែលជាពោះវៀនធ្លាក់ចូលពង់ស្វាស ។ តាមពិតពាក្យដែលនិយាយតៗគ្នានេះគេហៅថា ជំងឺក្លនលូនឬពោះវៀនធ្លាក់ ។ ជួបជាមួយលោកសាស្ត្រាចារ្យមហាបរិញ្ញាវេជ្ជបណ្ឌិត ថុង សុខហា៊ន ឯកទេសវះកាត់ជំងឺទូទៅ និងប្រព័ន្ធមូត្រសាស្ត្រនៃមន្ទីរពេទ្យព្រះកុសុមៈបានប្រាប់កោះសន្តិភាពឱ្យដឹងថា ជំងឺក្លនលូនគឺជាការលូនចេញរបស់ពោះវៀនពីប្រហោងពោះឬសរីរាង្គក្នុងពោះ ។ ជំងឺនេះបង្កឡើងដោយសារមូលហេតុពីរប្រភេទដូចជា ៈ
១-បណ្តាលមកពីការបិទមិនជិតនៃបំពង់ Peri Toneo-vaginal ។ ជាធម្មតាបំពង់ Peri toneo-vaginal នេះត្រូវបានបិទជិត តែនៅពេលណាវាខ្សោយហើយបិទមិនជិតនោះ ពោះវៀនអាចធ្លាក់ចូលតាមបំពង់នេះចុះក្រោមរហូតដល់ពងស្វាស ។ ករណីនេះច្រើនជួបលើកូនក្មេង ហើយវាក៏អាចបណ្តាលឱ្យកើតជាជំងឺពងកោបថែមទៀត ។
២-បណ្តាលមកពីការខ្សោយផ្នែកណាមួយរបស់ជញ្ជាំងពោះ Paroi abdominal ដែលអាចបណ្តាលឱ្យពោះវៀនលូនចេញតាមកន្លែងឬប្រហោងដែលខ្សោយនោះ បង្កើតជាជំងឺក្លនលូនដែលជាជំងឺច្រើនជួបនៅលើមនុស្សចាស់ ។
ចំពោះរោគសញ្ញានៃជំងឺនេះមាន៖
-ពេលចាប់ផ្តើមដំបូង អ្នកជំងឺហាក់មានអារម្មណ៍ថាដូចជាតឹងៗ ឬឈឺតិចៗ នៅត្រង់ក្រលៀនពេលយើងដើរ ។
-ជួនកាលអាចឃើញមានដុំសាច់ទន់ៗទំហំប៉ុនមេដៃត្រង់ក្រលៀន (អាចនៅផ្នែកខាងស្តាំ) ពេលលោកអ្នកឈរឬដេក ដុំនោះអាចបាត់ទៅវិញនៅពេលដេកផ្ងារ ។
-ពេលខ្លះដុំនោះអាចធ្លាក់ចូលទៅដល់ពងស្វាសថែមទៀតផង ។
-ចំពោះមនុស្សស្រីក៏អាចកើតមានជំងឺនេះដែរ ជាពិសេសស្ត្រីធាត់ៗ ។
លោកសាស្ត្រាចារ្យមហាបរិញ្ញាវេជ្ជបណ្ឌិត បានថ្លែងបញ្ជាក់ថា ការព្យាបាលជំងឺក្លនលូននេះជាទូទៅត្រូវធ្វើការវះកាត់ ដោយគ្រូពេទ្យឯកទេស ហើយការវះកាត់ធ្វើឡើងក្នុងគោលបំណងបិទផ្លូវកុំឱ្យោះវៀនអាចលូនចេញបានទៀត ។ គ្មានការព្យាបាលដោយការប្រើប្រាស់ថ្នាំដើម្បីបិទផ្លូវដែលបង្កឱ្យពោះវៀនឬដុំសាច់ធ្លាក់ចុះនោះទេ ។ បើសិនជាលោកអ្នកមិនព្រមធ្វើការវះកាត់ទេនោះ អាចនឹងជួបនូវផលវិបាកមួយចំនួនដូចជា ៖
-អាចបណ្តាលឱ្យពោះវៀនដែលធ្លាក់របួសមិនអាចរុញចូលទៅក្នុងពោះវិញបាន ។
-អាចបណ្តាលឱ្យពោះវៀនរលួយ ធ្លាយ នាំឱ្យមានជំងឺរលាកស្រោមពោះ ហើយអាចបណ្តាលឱ្យអ្នកជំងឺស្លាប់បាន ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ