រាជធានីភ្នំពេញ៖ «គ្មាននណាម្នាក់ចង់វេទនារស់នៅលើបែរចិញ្ចឹមត្រីរសាត់តាមទឹក និងរងព្យុះភ្លៀងនោះទេ»។ នេះជាការលើកឡើង របស់បងប្អូនជនជាតិខ្មែរ វៀតណាមនិងជនជាតិអ៊ិស្លាម ដែល បានរស់នៅក្រោមដំបូលទូក និងបែរចិញ្ចឹមត្រី(ផ្ទះទឹក)នៅលើផ្ទៃទឹកនៃដងទន្លេសាប ។…
រាជធានីភ្នំពេញ៖ «គ្មាននណាម្នាក់ចង់វេទនារស់នៅលើបែរចិញ្ចឹមត្រីរសាត់តាមទឹក និងរងព្យុះភ្លៀងនោះទេ»។ នេះជាការលើកឡើង របស់បងប្អូនជនជាតិខ្មែរ វៀតណាមនិងជនជាតិអ៊ិស្លាម ដែល បានរស់នៅក្រោមដំបូលទូក និងបែរចិញ្ចឹមត្រី(ផ្ទះទឹក)នៅលើផ្ទៃទឹកនៃដងទន្លេសាប ។
ដើម្បីស្វែងពីជីវីតពិត នៅលើផ្ទៃទឹកនិងចង់ដឹងថា បងប្អូន ដែលរស់នៅលើផ្ទៃទឹក លំបាក់វេទនា ឬសុខទុក្ខយ៉ាងណា កោះសន្តិភាពក៍បានចុះសាកសួរផ្ទាល់ពីជីវិតរស់នៅ របស់បងប្អូនរស់នៅតាមដងទន្លេសាបនៅក្នុងសង្កាត់ព្រែកព្នៅខណ្ឌព្រែកព្នៅ ហើយ ម្នាក់ៗសុទ្ធតែរៀបរាបពីការលំបាកវេទនាដែលកូនចៅរស់គាត់ បានចេញដំណើរ ដោយអ៊ំទូកចាក់ពីផ្ទះទឹកដើម្បីមកច្រាំងធ្វើដំណើរទៅរៀនសូត្រ និងម្យ៉ាងទៀត ព្រូយបារម្មណ៍ ពីសុវត្តិភាព កូនចៅដែលងាយនឹងគ្រោះថ្នាក់ ។
អ្វីដែលមានការចាប់អារម្មណ៍ កោះសន្តិភាព ក៍បានលើកយកពីគ្រួសារ មួយ ដែលបានរស់នៅលើផ្ទៃទឹកអស់រយះពេល៤០ ឆ្នាំ ហើយ ក៍បានបង្កើតជាគ្រួសារមួយ រួមទាំងកូននិងចៅ មានសមាជិក១២នាក់ដែលរស់នៅក្រុមដំបូលផ្ទះទឹកលើបែរចិញ្ចឹមត្រីចំនួន៣។
ជួបជាមួយអ្នកយកព័ត៌មានលោក ង្វៀង យ៉ាំងយឹង ភេទប្រុសអាយុ ៥៤ឆ្នាំ បានអោយដឹងថា លោកបានមករស់នៅលើទឹករយះពេលប្រមាណ៤០ឆ្នាំ ចាប់តាំងពីឆ្នាំ ១៩៧៩មកម្លេះ។មុនដំបូងគាត់បានរស់លើទូកប្រកបមុខរបរនេសាទនៅភូមិ ព្រែកតារ័ត្នសង្កាត់ព្រែកតាសេក។លុះក្រោយមកក៏បានប្រកប់មុខរបរចិញ្ចឹមត្រី រស់នៅផ្ទះទឹក នៅលើបែរចិញ្ចឹមត្រី រហូតដល់ពេលនេះ មានកូន៤នាក់ ប្រុស៣ ស្រី១ ហើយ មានកូនប្រសារ៣នាក់ទៀត និងចៅ៤នាក់សរុបសមាជិកទាំងអស់១២នាក់បានរស់នៅលើក្បែរចិញ្ចឹមត្រីវចំនួន៣នៅក្បែរក្បែរ។
លោក ង្វៀង យ៉ាំងយឹង បានអោយ ដឹងទៀតថា ការរស់នោះលើផ្ទៃទឹក លំបាកវេទនាណាស់ ប្រឈរមុខ គ្រប់បែបយ៉ាង ត្រូវ ខ្យល់បោកបក់ និងប្រុងប្រយ័ត្នជានិច្ចគិតពីសុវត្តិភាពកូន ចៅ ខ្លាចធ្លាក់ទឹក ។ក្នុងមួយថ្ងៃៗ កូនៗមានការលំបាកតែឆ្លងទូកចុះឡើង ធ្វើដំណើរទៅដីគោកដើម្បីទៅរៀនសូត្រ និង ទិញ ម្ហូបអាហារ របស់របរប្រើប្រាស់ គឺត្រូវជិះទូករាលថ្ងៃ ដោយមានការប្រុងប្រយ័ត្នខ្ពស់ ។
ដោយឡែកទៀត ការរកស៊ីចិញ្ចឹមត្រី ជួនការខាតជួនការចំណេញ ជួនកាលត្រីងាប់អស់ ក៏មាននៅពេលរដូវប្រាំងទឹកស្អុយ តែងតែចលតបែរត្រីទៅរកទៅមុខវាំង ដើមរកកន្លែងត្រីមានសុវត្តិភាពតែធ្វើមេចគាត់ចេះតែចិញ្ចឹមទៅដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ដល់ជីវភាព ដែលរស់នៅលើផ្ទៃទឹកព្រោះគាត់អត់លទ្ធភាពទិញដីរស់នៅលើគោក។ទន្ទឹមនោះ លោក ក៍មានការព្រួយបារម្ភ ពីថ្ងៃអនាគត ត្រូវបានរដ្ឋ រៀបចំសណ្តាប់ធ្នាប់លើផ្ទៃទឹកចេញពួកគាត់ចេញ។ទោះបីជាយ៉ាងណា លោក ង្វៀង យ៉ាំងយឹង អោយដឹងដែរថា ការរស់នៅលើទឹកស្រួលដែរ ក្នុងការបោកគក់ បទជើង ងូតទឹកស្រូល ។
លោក ង្វៀង យ៉ាំងយឹង អោយដឹងទៀតថា ពួកគាត់មិនចង់រស់នៅវេទនាលើទឹកនោះទេ តែធ្វើម្តេច ពួកគាត់គ្មានលទ្ធភាពទិញដីរនៅលើ គោកបាន ហើយ កូនចៅក៏បានបន្តរស់នៅលើទឹក ដែលហើយ មានអ្នកខ្លះ គេមានលទ្ធភាពទិញដី ក៏បានគេលែងរស់នៅលើទឹក។
ចំណែក លោក សុង គឹមសាន អាយុ៦៣ឆ្នាំ ដែល កូនកាត់វៀតណាម ក៏បានអោយដឹងដែរ ដើមឡើយ គាត់រសនៅផ្សារតូច ពេលជំនាន់ពលពតគាត់ភាសខ្លួន ទៅប្រទេសវៀតណាម និងបានត្រឡប់មកវិញ រស់នៅ លើទូក នៅសង្កាត់ព្រែកព្នៅ ដែលពីមុន ស្ថិតនៅក្នុងស្រុកពញ្ញាឮខេត្តកណ្តាល ។លុះក្រោយមក រយះពេលប្រមាណជាង២០ឆ្នាំ ហើយគាត់ក៍បានធ្វើជាផ្ទះទឹក ដែលមានទំហំ៦ម៉ែត្រគុណ១៣,៥០ម៉ែត្រអស់ប្រមាណ៥៥០០ដុល្លារ ដោយប្រកបមុខរបរលក់ត្រីនៅយឿព្រែកព្នៅ ដោយមានកូនចំនួន៦នាក់ប្រុស២ស្រី៤នាក់។
លោក សុង គឹមសាន ក៏បានអោយដឹងថា ការរស់នៅ លើទឹក ស្រួលណាស់ បត់ជើង ងូតទឹក បោកគត់លាងចានមិនលំបាកនោះទេ ។ទោះបីជាយ៉ាង ណា គាត់មិនចង់រស់នៅលើផ្ទៃទឹកនោះទេ ចង់មានដីធ្វើផ្ទះរស់នៅស្រួល ចេញចូល។ម្យ៉ាងទៀតការរស់នៅលើទឹកប្រឈរមុខ និងផលប៉ះពាល់ ហើយ ប្រសិនជារដ្ឋត្រូវរៀបចំដេញក៍មិនជំទាស់ដែរតែចេះតែរស់នៅសិនទៅ។
លោក សុង គឹមសានក៏បានបញ្ជាក់ទៀតថា លោកមិនចង់រស់នៅលើផ្ទៃទឹកទេ តែពុំមានលទ្ទភាពទិញដីរស់នៅលើគោកនឹងគេ ។ ជួយជាមួយអ្នករស់នៅលើទឹកជាច្រើនទៀត ក៍បានអោយដឹងដូចគ្នា ដែរ ពួកគាត់ទាំងអស់សុទ្ធតែមិនចងរស់នៅលើទឹក ដែល ប្រឈមមុខ នៅបញ្ហា គ្រប់យ៉ាងនោះទេ តែ ធ្វើម៉េចពុំមានលទ្ធភាពនិងជីវភាពតម្រូវ៕ (សម្រួលដោយ៖ ស្រីណា)
ចែករំលែកព័តមាននេះ