ខេត្តបាត់ដំបង ៖ចង្រិតជាសត្វមួយប្រភេទ ដែលមនុស្សយកធ្វើជាអាហារ ក្នុងនោះមានទាំងប្រភេទចង្រិតព្រៃនិងចង្រិតចិញ្ចឹម ។ យើងអាចចិញ្ចឹមចង្រិតបានយ៉ាងងាយស្រួល និងអាចរកប្រាក់ចំណូលបានគួរសមក្នុងរយៈពេលខ្លីនៃការប្រមូលផល ហើយទីផ្សារក៏មិនកកស្ទះដូចទំនិញដទៃដែរ ។ នេះជាការអះអាងរបស់កសិករមួយចំនួន ដែលចិញ្ចឹមចង្រិតលក់នៅក្នុងស្រុកឯកភ្នំ ដែលបានផ្ដល់បទសម្ភាសន៍ជាមួយកោះសន្តិភាព កាលពីថ្ងៃទី១៤ ខែឧសភា ឆ្នាំ២០១៩ ។
លោក ជីវ ជឿន ជាអ្នកចិញ្ចឹមចង្រិតម្នាក់នៅភូមិព្រែកនរិន្ទ ឃុំព្រែកនរិន្ទ ស្រុកឯកភ្នំនិយាយថា ចង្រិតដែលកសិករទូទៅនិយមចិញ្ចឹម គឺជាចង្រិតមានតម្លៃល្អគួរសមនៅលើទីផ្សារ ។ វាជាសត្វដែលងាយស្រួលចិញ្ចឹម ចំណាយដើមតិច បានផលចំណេញច្រើនគួរសម និងចំណាយពេលខ្លីនៃការប្រមូលផល ។ កសិករវ័យ៦១ឆ្នាំរូបនេះរៀបរាប់ថា «ខ្ញុំទើបចាប់ផ្ដើមចិញ្ចឹមចង្រិតបានរយៈពេល១ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ តែមិនមែនជាមុខរបរអាជីពរបស់ខ្ញុំទេ…មុខរបរអាជីពរបស់ខ្ញុំគឺបើកស្តង់លក់ទឹកកកដុំនិងរាយ ។ ក្នុងរយៈពេលនៃការចិញ្ចឹម១ឆ្នាំកន្លងទៅនេះ ខ្ញុំប្រមូលផលចង្រិតបានចំនួន៨ដង ។ ប្រាក់ចំណេញនៃការលក់ចង្រិតនេះ ខ្ញុំទទូលបានប្រមាណពី៦០ទៅ៧០% នៃទុនសរុប»។
អ្នកភូមិតែងហៅគាត់ថា «តាជឿនទឹកកក» តែអ្នកភូមិឆ្ងាយៗខ្លះមិនសូវដឹងពីមុខរបរបន្ថែម នៃការចិញ្ចឹមចង្រិតនេះទេ ។ ជាមួយនឹងសំឡេងខ្លាំងៗបន្តិច អមដោយកាយវិការយ៉ាងរស់រវើកផង តាជឿនទឹកកកបានលើកឡើងពីការចាប់ផ្ដើមដំបូងថា «ដំបូងឡើយខ្ញុំបានទិញពូជមកចិញ្ចឹមបន្តពីកសិករម្នាក់នៅភូមិរហាលសួង ឃុំព្រែកនរិន្ទនេះដែរ គឺចិញ្ចឹមតែមួយធុងប៉ុណ្ណោះ ។ ប៉ុន្តែដោយសារការចិញ្ចឹមមានភាពងាយស្រួល ចំ
ណាយទុនតិច លក់បានចំណូលគួរសម ហើយចំណាយពេលខ្លីក្នុងការប្រមូលផល ទើបខ្ញុំពង្រីកទីតាំងចិញ្ចឹមកាន់តែធំ រហូតសព្វថ្ងៃខ្ញុំមានធុងសម្រាប់ចិញ្ចឹមចង្រិតចំនួន៧ធុងហើយ គឺធ្វើដោយខ្លួនឯង»។
ទាក់ទិននឹងបច្ចេកទេសនៃការចិញ្ចឹមចង្រិតវិញ លោក ជីវ ជឿន បានរៀបរាប់ដោយសង្ខេបថា ចង្រិតងាយស្រួលចិញ្ចឹម តែត្រូវការថែទាំឲ្យបានជាប់លាប់បន្តិច ព្រោះចង្រិតស៊ីចំណីច្រើន ផឹកទឹកច្រើន តែមិនរើសចំណីទេ ។ យើងគ្រាន់តែចំណាយទុនដើម្បីទិញចំណីមាន់ខ្លះៗ ដើម្បីយកមកលាយកន្ទក់ឲ្យវាស៊ីម្ដងម្កាល សម្រាប់ការឆាប់ធំធាត់ ។ ប៉ុន្តែចំណីដែលវាត្រូវការស៊ីជាប្រចាំគឺស្លឹករុក្ខជាតិមានដូចជា ស្លឹកផ្ទី ស្លឹកដំឡូងមី ផ្លែត្នោតទុំ ស្លឹកកន្ធំថេត (ស្លឹកសំបួរ) ។ល។ យើងអាចដាក់ស្លឹករុក្ខជាតិទាំងនេះឲ្យវាស៊ីទៅជាការស្រេច តែយើងត្រូវមើលចាំបាច់បំផុតនោះគឺ«ទឹក» ។ ចង្រិតត្រូវការផឹកទឹកខ្លាំងបំផុត មិនអាចអត់បានមួយនាទីណាឡើយ។ ជាមួយនឹងការថែទាំនេះ យើងអាចចំណាយពេលត្រឹមតែ៤៥ថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ នឹងអាចចាប់លក់បានហើយ ។
ដោយឡែក កសិករចិញ្ចឹមចង្រិតមួយរូបទៀត គឺអ្នកស្រី ហូ ហៀប អាយុ៤៦ឆ្នាំ នៅភូមិរហាលសួង ឃុំព្រែកនរិន្ទ បានផ្ដល់បទសម្ភាសន៍អំពីមុខរបរចិញ្ចឹមចង្រិតនេះដែរថា អ្នកស្រីបានចិញ្ចឹមចង្រិតមុនគេនៅក្នុងមូលដ្ឋាន បើគិតមកដល់បច្ចុប្បន្នមានរយៈពេលជាង២ឆ្នាំមកហើយ ។ ជាមួយនឹងការលក់គ្រឿងទេសបន្តិចបន្តួចនៅមុខផ្ទះ អ្នកស្រី ហូ ហៀប និយាយថា មុខរបរចិញ្ចឹមចង្រិតនេះ បើយើងពង្រីកឲ្យធំ អាចរកចំណូលបានច្រើនគួរសម ព្រោះតម្លៃនៅទីផ្សារហាក់ធ្លាក់ចុះតិចតួច និងម្ដងម្កាលប៉ុណ្ណោះ នៅពេលដល់រដូវអ្នកភូមិដទៃទៀតរកចង្រិតព្រៃបានច្រើនដោយដាក់អំពូលចាប់ ជាពិសេសក្នុងរដូវភ្លៀងធ្លាក់ដើមឆ្នាំដូចបច្ចុប្បន្ននេះ ។
គាត់និយាយថា បើតាមបទពិសោធន៍នៃការចញ្ចឹមចង្រិតរបស់គាត់ជាង២ឆ្នាំកន្លងទៅនេះចង្រិតពិតជាងាយស្រួលក្នុងការចិញ្ចឹមមែន ព្រោះចំណាយទុនតិច ហើយចំណាយពេលត្រឹមតែ៤៥ថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ អាចចាប់លក់ឲ្យម៉ូយបានហើយ ។ ជុំវិញមុខរបរចិញ្ចឹមចង្រិតលក់នេះ បើតាមកសិករខាងលើនេះថា ក្នុងរយៈពេល៤៥ថ្ងៃជាមធ្យម ចង្រិតអាចផ្ដល់ផលចន្លោះពី១៥ទៅ១៨គីឡូក្រាមក្នុងមួយធុងដែលចិញ្ចឹមវា ដែលមានទំហំ១,២ម៉ែត្រគុណនឹង២,៥ម៉ែត្រ ហើយលក់ឲ្យម៉ូយក្នុង១គីឡូក្រាមថ្លៃចន្លោះចាប់ពី៧ពាន់រៀលដល់១ម៉ឺនរៀល គឺតម្លៃចុះឡើងទៅតាមរដូវកាល តែមិនអាចចុះទាបជាងនេះទេ ។
លោក ជីវ ជឿន រៀបរាប់ថា ចង្រិតគាត់ទើបចាប់លក់ប៉ុន្មានថ្ងៃមុននេះបានថ្លៃ១គីឡូក្រាម៩ពាន់រៀល គឺថ្លៃជាងចង្រិតព្រៃដែលអ្នកភូមិដាក់អំពូលចាប់លក់ ។ ចង្រិតចិញ្ចឹមបានចុះថ្លៃបន្តិចនៅពេលនេះ ដោយសារតែសម្បូរចង្រិតព្រៃ ។ គាត់និយាយថា នៅខេត្តបាត់ដំបង ចង្រិតចិញ្ចឹមមិនសូវមានទីផ្សារទេ តែមានទីផ្សារខ្លាំងនៅខេត្តបន្ទាយមានជ័យ ។
កសិកររូបនេះបញ្ជាក់ថា ឈ្មួញជាច្រើននៅខេត្តបន្ទាយមានជ័យ ចាំទទួលទិញចង្រិតចិញ្ចឹមនេះមានប៉ុន្មានតោនក៏គេយកដែរ ឯតម្លៃស្ថិតលើទីផ្សារជាក់ស្ដែង តែយ៉ាងណាចង្រិតចិញ្ចឹមមិនអាចស្ទះទីផ្សារឡើយ ។ ជាមួយទីផ្សារល្អ រកចំណូលបានគួរសម និងភាពងាយស្រួលក្នុងការចិញ្ចឹមបែបនេះ លោកជីវ ជឿន ក៏បានជំរុញនិងអំពាវនាវដល់ប្រជាពលរដ្ឋទូទៅ គួរតែចាប់យកមុខរបរចិញ្ចឹមចង្រិតបែបងាយៗនេះ បើសល់ពេលវេលាពីការប្រកបមុខរបរផ្សេងៗ ព្រោះការចិញ្ចឹមចង្រិតមានរយៈពេលខ្លី ចំណាយទុនតិច តែអាចទទួលបានប្រាក់ចំណូលច្រើនគួរសមសម្រាប់ទ្រទ្រង់បន្ថែម ក្នុងជីវភាពគ្រួសារ ។
ជុំវិញមុខរបរចិញ្ចឹមចង្រិតរបស់ប្រជាកសិករនៅស្រុកឯកភ្នំនេះ បើតាមមន្ត្រីមន្ទីរកសិកម្មខេត្ត មួយរូបនិយាយថា អ្នកមានរបរចិញ្ចឹមចង្រិតនៅខេត្តបាត់ដំបង បើតាមរបាយការណ៍ស្រាវជ្រាវកន្លងមក អាចមានច្រើនគួរសមដែរនៅតាមស្រុកនានា តែភាគច្រើនអ្នកភូមិចិញ្ចឹមជាលក្ខណៈគ្រួសារ ឬអាចលក់ដូរនៅទីផ្សារក្នុងស្រុកបន្តិចបន្តួចប៉ុណ្ណោះ ។ មន្ត្រីដដែលបញ្ជាក់ថា ការចិញ្ចឹមបែបនេះ កន្លងមកកសិករហាក់មិនទាន់បានចងក្រងជាសហគមន៍នៅឡើយទេ ដោយសារតែមានលក្ខណៈតូចតាច ហើយការចិញ្ចឹមនៅរាយប៉ាយមិនច្បាស់លាស់ ។ មន្ត្រីរូបនេះក៏បានលើកឡើងជុំវិញការប្រកបមុខរបរចីញ្ចឹមចង្រិតនេះដែរថា មុខរបរនេះពិតជាមានភាពងាយស្រួលដូចការលើកឡើងរបស់កសិករនៅស្រុកឯកភ្នំមែន។
បើទោះជានៅក្នុងខេត្តនេះមិនសូវមានទីផ្សារ តែលោកមើលឃើញថាចង្រិតចិញ្ចឹមទាំងនេះ ហាក់ត្រូវឈ្មួញនាំចេញខ្លាំងទៅខេត្តបន្ទាយមានជ័យ រួចនាំចេញបន្តទៅប្រទេសថៃតាមច្រកអន្តរជាតិ«ប៉ោយប៉ែត» ។ ដូច្នេះបើប្រជាកសិករមានលទ្ធភាព គួរចាប់យកមុខរបរនេះបន្ថែម ព្រោះជាមុខរបរដែលងាយស្រួលធ្វើ និងរកប្រាក់ចំណូលបានជាប្រចាំ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ