តាមពិតទៅកម្មនេះជាកម្មសិទ្ធិតែមួយគត់របស់យើងគ្រប់គ្នា កម្មនេះមិនទៅណាឆ្ងាយទេ គឺនៅតាមជាប់នឹងខ្លួនយើងជានិច្ច ហើយក៏មិនមែនជាប់១ថ្ងៃឬ២ថ្ងៃទេ គឺជាប់ពីមួយជាតិទៅមួយជាតិគ្មានទីបំផុតឡើយ ។ រឿងកម្មនេះលោកប្រៀបដូចគ្រាប់ពូជដែលយើងបានសាបព្រោះ ហើយដុះឡើងអ៊ីចឹង អ្នកណាដាំពូជប្រភេទណា នឹងទទួលបានផលបែបនោះ។…
តាមពិតទៅកម្មនេះជាកម្មសិទ្ធិតែមួយគត់របស់យើងគ្រប់គ្នា កម្មនេះមិនទៅណាឆ្ងាយទេ គឺនៅតាមជាប់នឹងខ្លួនយើងជានិច្ច ហើយក៏មិនមែនជាប់១ថ្ងៃឬ២ថ្ងៃទេ គឺជាប់ពីមួយជាតិទៅមួយជាតិគ្មានទីបំផុតឡើយ ។
រឿងកម្មនេះលោកប្រៀបដូចគ្រាប់ពូជដែលយើងបានសាបព្រោះ ហើយដុះឡើងអ៊ីចឹង អ្នកណាដាំពូជប្រភេទណា នឹងទទួលបានផលបែបនោះ។ មានន័យថា ដាំពូជពោត បានផលគឺផ្លែពោត មិនអាចដាំពោត បែរជាបានផលទៅជាស្វាយនោះឡើយ ។
ដើម្បីឱ្យអស់កម្មអាក្រក់ដែលយើងធ្វើរួចហើយ តើយើងអាចទៅអង្វរករសុំអ្នកណាម្នាក់ឲ្យអត់ឱនទោសនោះបានទេ ?
បុគ្គលដទៃក្តី ព្រះបរមគ្រូនៃយើងក្តី មិនមែនជាបុគ្គលដែលយើងត្រូវគោរពបួងសួងសូមនូវការអភ័យទោស ឬស្នើសុំឱ្យដកកម្មអាក្រក់ចេញពីខ្លួនយើងនោះទេ ។ បុគ្គលមិនគប្បីមានជំនឿទៅលើអ្នកខាងក្រៅណាមួយ ដែលយើងគួរតែសុំនូវការអត់ឱនទោស ឬគោរពបូជាដើម្បីឲ្យរួចចាកកម្មពៀរនោះឡើយ ។
ប្រសិនបើពុទ្ធសាសនិកចង់សុំនូវការកម្ចាត់បង់កម្មអាក្រក់ចេញពីខន្ធសន្តាន គឺមានតែមនុស្សម្នាក់គត់ គឺខ្លួនយើងហ្នឹងឯង ដោយការវៀរចាកការប្រព្រឹត្តអាក្រក់ដោយកាយ វាចា ចិត្តឱ្យអស់ពីខន្ធសន្តាន ហើយងាកមកធ្វើអំពើជាកុសលវិញ អំពើអាក្រក់នឹងបាត់សូន្យទៅដោយឯងៗ ។
នៅក្នុងគម្ពីរពុទ្ធសាសនាបានបញ្ជាក់ច្បាស់ណាស់ថា ថ្វីបើបុណ្យនិងបាបមិនអាចទាញយកមកស៊ីសងគ្នាបានមែន តែទោះជាយ៉ាងណាបុណ្យមានអានុភាពជាងបាប អាចទាញមនុស្សដែលធ្លាក់នរក ឱ្យទៅនៅឋានសួគ៌បាន ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ